Οι καλεσμένοι του Ντόναλντ Τραμπ στην έπαυλή του στο Μαρ-α-Λάγκο της Φλόριντα απολαμβάνουν, πέρα από τα κοψίδια, τα εκλεκτά ψάρια και τα κατάλληλα κρασιά, και μοναδικά ηχητικά χαρμάνια, εντελώς ετερόκλητα, τα οποία είναι επιλογές του ιδίου του οικοδεσπότη.

Μόλις οι μουσαφίρηδες αποφάνε, ο Τραμπ πιάνει το iPad και κάνει πρόγραμμα στη διαπασών. Αραχτός στην πολυθρόνα του, ο νεοϋορκέζος μπίζνεσμαν και πολιτικός αλλάζει τα τραγούδια με περίεργη σειρά, κάτι που οι καλεσμένοι του το έχουν συνηθίσει πια, μάλιστα τον αποκαλούν χαϊδευτικά «ντιτζέι Τ.» – και ο Τραμπ καμαρώνει.

Ο ανταποκριτής της Corriere della Sera έγραψε ότι συνηθίζει να ανεβοκατεβάζει την ένταση του ήχου, ωστόσο σε κάποια τραγούδια το παρακάνει με τη φασαρία, σε βαθμό που οι άνθρωποι στα τραπέζια δεν μπορούν να συνομιλήσουν χωρίς να ουρλιάζουν ο ένας στο αυτί του άλλου (κάποιος πρέπει οπωσδήποτε να του στείλει και ελληνόφωνα λαϊκοπόπ).

Η ιστοσελίδα Axios, συνέχισε η Corriere, έχει μελετήσει εις βάθος το φαινόμενο «ντιτζέι Τ.» και υποστηρίζει ότι οι μουσικές επιλογές του Τραμπ βασίζονται σε δύο σταθερούς κανόνες. Πρώτον, οι τραγουδιστές πρέπει να είναι διάσημοι. Δεύτερον, τα τραγούδια πρέπει να είναι πασίγνωστα, να τα αναγνωρίζουν άπαντες στη σάλα.

Στη λίστα των αγαπημένων λαρυγγιών του Τραμπ καταχωρίζονται ο Ελτον Τζον, οι Rolling Stones, ο Λάιονελ Ρίτσι, οι Guns N’ Roses, ο Τζέιμς Μπράουν. Παίζει όμως και οπερετικές άριες, ερμηνευμένες από τον Λουτσιάνο Παβαρότι. Και αμέσως μετά το ρίχνει στα σάουντρακ από μεγάλα αμερικανικά μιούζικαλ, τύπου Jesus Christ Superstar.

Και η κάντρι; Πού είναι η κάντρι; Η πατροπαράδοτη μουσική των λευκών των ΗΠΑ και οι παραφυάδες αυτής μπορεί μια χαρά να ταιριάζουν με τον σανό, με τα σαλούν και με τα ροντέο των οπαδών του Τραμπ, ωστόσο δεν είναι και τα πιο ταιριαστά ακούσματα για την ώρα της χώνεψης του αστακού στα στομάχια των Κροίσων φίλων του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News