Προς το παρόν είναι μόνο φήμες, όμως τα αθλητικά media της Ισπανίας επιμένουν: ο Ντιέγκο Σιμεόνε μετράει μέρες, ίσως και ώρες, στην τεχνική ηγεσία της Ατλέτικο Μαδρίτης. Η εφετινή πορεία του συλλόγου είναι τραγική, και η διακοπή της αγωνιστικής δράσης λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για αλλαγή προπονητή.

Η χθεσινή (Τετάρτη) ήττα των «ροχιμπλάνκος» στη Μαγιόρκα ενδέχεται να αποδειχθεί μοιραία για τον 52χρονο αργεντινό τεχνικό, ο οποίος λατρεύτηκε σαν Θεός από τους οπαδούς. Για πάνω από μια δεκαετία, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την Ατλέτικο χωρίς τον «Τσόλο» στον πάγκο της. Ο ίδιος τόνισε, προσφάτως, ότι δεν μπορεί να δει τον εαυτό του σε οποιονδήποτε άλλο σύλλογο. Φαίνεται, όμως, πως ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου, ότι «κάθε προπονητής αξίζει όσο τα τελευταία του αποτελέσματα», δεν έχει εξαιρέσεις.

Τα αποτελέσματα της Ατλέτικο από την αρχή της σεζόν, δεν τα περίμεναν ούτε οι πιο ευφάνταστοι εχθροί της. Σε έναν όμιλο που (θεωρητικά) ήταν του χεριού της (με Πόρτο, Μπριζ και Λεβερκούζεν), «κατάφερε» να μην προκριθεί ούτε στο Γιουρόπα Λιγκ. Σύμφωνα με την As, η αποτυχία αυτή θα της κοστίσει γύρω στα 30 εκατομμύρια ευρώ, και θα την αναγκάσει να παραχωρήσει στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου κάποιους από τους καλύτερους παίκτες της. Στη La Liga βρίσκεται στην 6η θέση της κατάταξης, 13 βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Μπαρτσελόνα, έχοντας κερδίσει μόλις 7 από τα 14 ματς που έδωσε.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η πίστη των Μαδριλένων προς τον Σιμεόνε δοκιμάζεται. Ολες τις προηγούμενες, κατάφερε να οδηγήσει το καράβι σε ήρεμα νερά. Τη σεζόν που ξέσπασε η πανδημία, για παράδειγμα, η Ατλέτικο έκανε μια απογοητευτική σεζόν, αλλά την επόμενη κατέκτησε τον τίτλο στην Ισπανία. Οσοι είχαν αμφισβητήσει την αυθεντία του, ήταν οι πρώτοι που επιχειρηματολογούσαν υπέρ της παραμονής του στο «Μετροπολιτάνο». Τώρα, όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Υψηλόβαθμα στελέχη του συλλόγου δηλώνουν, δημοσίως, ότι η ομάδα έχει κάνει τον κύκλο της, ενώ οι αποδοκιμασίες από τις εξέδρες, με αποδέκτες τους παίκτες και τον προπονητή, είναι πιο έντονες από ποτέ.

Ουσιαστικά, η γκρίνια στον ερυθρόλευκο τομέα της Μαδρίτης είχε κάνει την εμφάνισή της από πέρυσι (2021-2022). Με το πληρέστερο και το πιο «ποιοτικό» ρόστερ της ιστορίας της η Ατλέτικο έμεινε εκτός διεκδίκησης του ισπανικού πρωταθλήματος, ήδη, από τον Νοέμβριο, ενώ δυσκολεύτηκε να προκριθεί στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου φάνηκε πολύ «λίγη» απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι. Ο μεγαλομέτοχος και η διοίκηση του συλλόγου παρακινούσαν τον Σιμεόνε να κάνει την ομάδα πιο επιθετική, πιο θεαματική, όμως τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Κι εφέτος, σε 14 αγώνες πρωταθλήματος οι ακριβοπληρωμένοι μεσοεπιθετικοί της Ατλέτικο έχουν πετύχει 21 γκολ – ένα παραπάνω από την Τζιρόνα, που είναι 13η στη βαθμολογία.

Το 2011 ο «Τσόλο» ανέλαβε μια Ατλέτικο που, κάποτε, είχε αποκλειστεί στο Γιουρόπα Λιγκ από τον Αρη, και την οδήγησε στη «χρυσή» δεκαετία της ιστορίας της. Χωρίς υπερβολή, τη γιγάντωσε ως ποδοσφαιρικό μέγεθος. Κατέκτησε Πρωταθλήματα, Κύπελλα και Γιουρόπα Λιγκ, κι έφτασε δυο φορές σε τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Και το έκανε με τρόπο που πολλοί μίσησαν, αλλά όλοι θαύμασαν. Το πιο τολμηρό όνειρο της Ατλέτικο προτού συναντήσει τον Σιμεόνε, ήταν η συμμετοχή της στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Χάρη σε εκείνον, έφτασε να θεωρεί αποτυχία οτιδήποτε λιγότερο από τη συμμετοχή της στους προημιτελικούς της διοργάνωσης, και τη διεκδίκηση του τίτλου στη La Liga.

Τη μεγάλωσε τόσο πολύ, ώστε σήμερα δείχνει ανήμπορος να σηκώσει το βάρος της. Αν, τελικώς, απολυθεί, στην πραγματικότητα θα έχει πληρώσει το τίμημα της δικής του επιτυχίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News