Πώς γίνεται κάποιος σκηνοθέτης; Προσπαθώντας να πραγματοποιήσει τα εφηβικά του όνειρα, αλλά και μαθαίνοντας να υποφέρει και να συμβιβάζεται με την πραγματική ζωή. Τουλάχιστον αυτή είναι η απάντηση που μας δίνει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ με την τελευταία του ταινία, «The Fabelmans», το σενάριο της οποίας έγραψε από κοινού με τον, υποψήφιο για Οσκαρ Σεναρίου και κάτοχο Πούλιτζερ θεατρικό συγγραφέα Τόνι Κούσνερ.

Η πρεμιέρα της πραγματοποιήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο (όπου απέσπασε το Βραβείο Κοινού), την προηγούμενη εβδομάδα προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης, ενώ πριν αρχίσει να προβάλλεται στους κινηματογράφους όλου του κόσμου στα τέλη Νοεμβρίου, την ερχόμενη Πέμπτη 3 Νοεμβρίου θα προβληθεί, ως εναρκτήρια ταινία μάλιστα, στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Υπό τη μορφή μιας «autofiction» (μυθιστορία του εαυτού, δηλαδή μυθιστορηματική ανάγνωση/παρουσίαση της ζωής του δημιουργού, του Στίβεν Σπίλμπεργκ στην προκειμένη περίπτωση) το «The Fabelmans» αφηγείται την ιστορία του νεαρού επίδοξου σκηνοθέτη «Σάμι Φέιμπελμαν» (Γκάμπριελ Λα Μπελ) από τότε που ήταν επτά χρόνων, όταν η θέαση του «The Greatest Show on Earth» τον εντυπωσίασε τόσο πολύ, ώστε βάλθηκε να αναπαράγει το σιδηροδρομικό ατύχημα στην ταινία του Σέσιλ ντε Μιλ με ένα τρένο-παιχνίδι και με τη βοήθεια μιας μικρής κάμερας 8 χιλιοστών που του χάρισε η μητέρα του (Μισέλ Γουίλιαμς).

Tο «The Fabelmans» χαιρετίστηκε ως το πιο εξομολογητικό έργο του Στίβεν Σπίλμπεργκ, καθώς βασίζεται σε γενικές γραμμές στην πρώιμη ζωή του ίδιου του σκηνοθέτη. Το ότι ο Σπίλμπεργκ, όπως και ο πρωταγωνιστής της τελευταίας του ταινίας, είχε ενθουσιαστεί μικρός όταν παρακολούθησε την οσκαρική επική δημιουργία του Ντε Μίλ είναι γνωστό, όπως και το ότι ενδέχεται να αποφάσισε τότε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Γνωστό είναι επίσης ότι είχε τρεις αδελφές, αλλά και πως η μητέρα του ήταν πιανίστρια και ο πατέρας του ηλεκτρολόγος μηχανικός με ειδίκευση στους υπολογιστές (στην ταινία τον υποδύεται ο Πολ Ντέινο).

Αντιθέτως, λιγότερο γνωστή ήταν η ιδιωτική ζωή της οικογένειας Φέιμπελμαν/Σπίλμπεργκ, με τον «“θείο” Μπένι» (Σεθ Ρόγκεν), τον καλύτερο φίλο και δεξί χέρι του πατέρα του μικρού «Σάμι», να συνδέεται ερωτικά με τη μητέρα του και να οδηγεί τελικά τους γονείς του στο διαζύγιο, ο αντίκτυπος του οποίου σε ένα μικρό παιδί παρουσιάζεται και στην ταινία.

Ενδέχεται να είναι αυτά τα λιγότερο πειστικά σημεία της, στα οποία, όμως, γίνεται αντιληπτή η πρόθεση του σκηνοθέτη να τιμήσει και να αφηγηθεί μια ανάμνησή του, ένα παιδικό του βίωμα που τον πόνεσε και τον στιγμάτισε, δίχως, ωστόσο, να θέλει να επιρρίψει ευθύνες σε κανέναν και ειδικά στη μοιχαλίδα μητέρα του. Ομως, κατά λάθος, κατά τη διάρκεια οικογενειακών διακοπών, πειραματιζόμενος με μια ερασιτεχνική κάμερα, ο μικρός «Σάμι» θα ανακαλύψει όχι μόνο την κρυφή και ιδιαίτερη σχέση της μητέρας του με τον «“θείο” Μπένι», αλλά και την αποκαλυπτική ισχύ του κινηματογράφου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News