Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το timing. O Μίκης Θεοδωράκης τού «αδέλφια μου φασίστες, ρατσιστές, τραμπούκοι» στο συλλαλητήριο της Αθήνας στις 4 Φεβρουαρίου για τη Μακεδονία, ο Μίκης Θεοδωράκης τού «οι χρυσαυγίτες αγαπούν την πατρίδα αλλά με έναν τρόπο εριστικό», αυτός ο Μίκης Θεοδωράκης αποφάσισε να ξαναβγεί στη δημόσια σφαίρα και να μιλήσει πάλι για εθνικούς μειοδότες στο θέμα των διαπραγματεύσεων της ΠΓΔΜ. Την ίδια ώρα που η ελληνική κοινή γνώμη δεν έχει συνέλθει από το σοκ της επίθεσης ακροδεξιών τραμπούκων κατά του Γιάννη Μπουτάρη. Τον οποίο στο νέο… βαρυσήμαντο κείμενό του αγνοεί εντελώς!

Αυτός λοιπόν ο Μίκης Θεοδωράκης. Οχι ο κολοσσιαίος μουσικοσυνθέτης, αλλά αυτός ο ύστερος που βλέπει παντού εχθρούς του έθνους, σε νέο κείμενό του δεν ασχολείται καν με την ωμή βία και τους φασίστες της διπλανής πόρτας αλλά ασχολείται με τη «Μακεδονία του Ιλιντεν» και να σπέρνει λόγους περί μειοδοσίας.

Στην παρέμβασή του που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του ο Μίκης Θεοδωράκης υπενθυμίζει αρχικά ότι ο Πρωθυπουργός πρέπει να λειτουργήσει σαν σημείο αναφοράς όλου του λαού.

Η εθνικοφροσύνη «έγινε με τους Συριζαίους ακόμα πιο επιθετική και ανάλγητη απέναντι στα λαϊκά κυρίως στρώματα», ενώ προσθέτει ότι «αυτή είναι η αλήθεια που φυσικά πονάει όσους αισθάνονται ακόμα αριστεροί».

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της ΠΓΔΜ, τονίζει ότι «ο κ. Ζάεφ, όπως και το σύνολο των Σκοπιανών, έχει το όνειρο της Μακεδονίας του Αιγαίου». Ο Πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ μπορεί να έχει «περισσότερο μετριοπαθή πολιτική, όμως στο βάθος δεν μπορεί παρά να πιστεύει κι αυτός στην αλυτρωτική πολιτική».

Στη συνέχεια εξηγεί ότι σε περίπτωση που η ΠΓΔΜ γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ θα μας εκβιάζουν για να ενδώσουμε.

Καταλήγει τονίζοντας ότι η υποχώρηση στο όνομα αποτελεί πράξη εθνικής μειοδοσίας.

Η παρέμβαση του Μίκη Θεοδωράκη έχει ως εξής:

Οι λαϊκές μειοψηφίες δεν χαράζουν αλλά παραχαράζουν την ιστορία. Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τουλάχιστον ως προς τα εθνικά θέματα θα πρέπει να λειτουργήσει σαν σημείο αναφοράς της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Γνωρίζει πολύ καλά ότι βρίσκεται στη θέση του πρωθυπουργού χάρη στις εκλογικές αλχημείες των εθνικοφρόνων παρατάξεων που κατάφεραν να μας κυβερνούν από το  τέλος του εμφυλίου έως σήμερα.

Μετά την επίθεση των Μνημονίων και με την ανάδειξη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε κυβέρνηση, οι άλλοτε κραταιές παρατάξεις έπεσαν στον λάκκο που οι ίδιες έσκαψαν για τους άλλους.

Τελικά όμως όπως αποδείχθηκε, η εθνικοφροσύνη είναι εφτάψυχη. Και θα έλεγα ότι έγινε με τους Συριζαίους ακόμα πιο επιθετική και ανάλγητη απέναντι στα λαϊκά κυρίως στρώματα εφαρμόζοντας ακραίες πολιτικές οικονομικής αφαίμαξης που είναι βέβαιο ότι δεν θα τολμούσαν και δεν  θα μπορούσαν να επιβάλουν οι εθνικόφρονες της Δεξιάς και του Κέντρου. Αυτή είναι η αλήθεια που φυσικά πονάει όσους αισθάνονται ακόμα αριστεροί.

Δεν θα ασχοληθώ εδώ με την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή τη στιγμή το κυρίαρχο θέμα είναι το Πατριωτικό-Εθνικό μας συμφέρον. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο κ. Ζάεφ έχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Είναι οι ακραίοι εθνικιστές της χώρας του, τους οποίους γνωρίσαμε πολύ καλά κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης. Είναι αυτοί που εκφράζουν με κραυγαλέο τρόπο το «όνειρο» της Μακεδονίας του Αιγαίου. Όμως πιστεύω ότι το ίδιο «όνειρο» έχει ασφαλώς και ο κ. Ζάεφ όπως και το σύνολο των Σκοπιανών.

Με άλλα λόγια, με τον κ. Ζάεφ υπάρχει μεν μια οπωσδήποτε περισσότερο μετριοπαθής πολιτική, όμως στο βάθος δεν μπορεί παρά να πιστεύει κι αυτός στην αλυτρωτική πολιτική που εξ άλλου είναι και η μόνη διαφορά που τους χωρίζει από την Σερβία.

Η Μακεδονία του Αιγαίου σχηματίστηκε από τον Τίτο με στόχο να αποσπάσει όλη την Βόρεια Ελλάδα όπως το είχε επιχειρήσει προηγουμένως μαζί με τον Βούλγαρο Δημητρώφ πείθοντας μάλιστα και το ΚΚΕ να συνταχθεί μ’ αυτή την ενέργεια για ένα μικρό διάστημα.

Σε περίπτωση όμως που τα Σκόπια γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ, θα είναι ευκολότερο για τους αμερικανούς να μας εκβιάζουν σείοντας πάνω απ’ το κεφάλι μας τη Νατοϊκή «Μακεδονία» σαν μπαμπούλα για να ενδώσουμε σε νέες πολιτικές που θα ήθελαν να μας επιβάλουν.

Τώρα διαπιστώνουμε ότι η νέα ονομασία που είχε προταθεί προ ημερών («Μακεδονία του Ιλιντεν»), έγινε αποδεκτή από την εθνικιστική αντιπολίτευση στα Σκόπια. Αυτό τι μας δείχνει; Δεν φανερώνει τάχα ότι το όνομα αυτό γίνεται ουσιαστικά όργανο στα χέρια των φανατικών των Σκοπίων, όταν θα επανέλθουν αύριο-μεθαύριο ως Κυβέρνηση με τις γνωστές ακραίες θέσεις;

Φυσικά εμείς που πρωτοστατήσαμε στις λαϊκές συγκεντρώσεις στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, παραμένουμε πιστοί στις αποφάσεις του ιστορικού Συμβουλίου των Αρχηγών των Κομμάτων του 1992. Όπως είπα και στην ομιλία μου στο Σύνταγμα, την ιστορική νομιμοποίηση για το όνομα «Μακεδονία» μόνο εμείς, οι Έλληνες θα μπορούσαμε να τη δώσουμε. Αλλά αυτό θα μπορούσε να το κάνει όχι το 29%  αυτών που ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές αλλά αν είναι δυνατόν το 100% των Ελλήνων.

Με δεδομένο τον μεγάλο κίνδυνο που θα προκαλέσει για την εθνική μας ακεραιότητα, η υποχώρηση στο όνομα αποτελεί πράξη εθνικής μειοδοσίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News