Ο Ρινάτ Αχμέτοφ είναι μουσουλμάνος, ταταρικής καταγωγής, και στα 55 χρόνια του είναι ο Νο 1 Κροίσος της Ουκρανίας. Κατά τη διάρκεια του ρωσο-ουκρανικού πολέμου η περιουσία του συρρικνώθηκε σε 4,2 δισ. δολάρια – και το συγκεκριμένο ρήμα υποκρύπτει, βέβαια, κάποιαν ειρωνεία, αφού προπολεμικώς τα περιουσιακά στοιχεία του Αχμέτοφ ανέρχονταν σε 14 δισ. δολάρια. Οι Ουκρανοί δεν τον μισούν για τον πλούτο του, μάλλον τον ζηλεύουν όπως είναι ανθρωπίνως φυσικό. Ο ίδιος διατηρεί χαμηλό προφίλ, αφού έχει επίγνωση ότι, παρά τη χασούρα του, παραμένει πρώτος τη τάξει ολιγάρχης της Ουκρανίας.

Δεν δίνει συνεντεύξεις ο Αχμέτοφ, αποφεύγει κιόλας τους φωτογραφικούς φακούς. Ωστόσο, της Corriere della Sera και του Φεντερίκο Φουμπίνι έκανε το χατίρι και απάντησε γραπτώς σε γραπτώς υποβληθείσες ερωτήσεις. Μίλησε για τον ουκρανικό νόμο «που εισάγει διακρίσεις κατά των ολιγαρχών» και για τη δική του ανακλαστική αντίδραση να απαλλαγεί από τις επιχειρήσεις media. «Ο νόμος ετέθη εν ισχύι, έτσι πήρα μία δύσκολη απόφαση, να αποχωρήσω από τα ΜΜΕ παρά τη θέλησή μου». Το παράπονό του αφορά το κακό επιχειρηματικό τάιμινγκ: «Δεδομένων των συνθηκών, ήταν αδύνατον να πουλήσουμε τα media με τους όρους της αγοράς».

Στο παρελθόν, οι σχέσεις του Αχμέτοφ με τον Ζελένσκι ήταν τεταμένες και ίσως παραμείνουν έτσι λόγω του «αντιμονοπωλιακού» νόμου. «Αν εμφανιζόταν τέτοιος νόμος στην Ιταλία ή οπουδήποτε αλλού στον ελεύθερο κόσμο», σχολίασε, «τα δικαστήρια θα κατακλύζονταν από απολύτως δικαιολογημένες προσφυγές εναντίον του». Αυτά όσον αφορά τις μπίζνες. Διότι από πολιτικής απόψεως ο Αχμέτοφ στηρίζει τον Ζελένσκι. Εξάλλου διέθεσε 100 εκατ. ευρώ στην Ουκρανία για τις ανάγκες του πολέμου, δώρισε 100.000 αλεξίσφαιρα γιλέκα, ενώ παράγει αντιαρματικό υλικό. Πάνω απ’ όλα, έγραψε ο ιταλός δημοσιογράφος, ο Αχμέτοφ εκφράζει την υποστήριξή του στην ουκρανική ηγεσία, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται παρακμή των ολιγαρχών.

«Το καθεστώς υποψηφιότητας για ένταξη στην ΕΕ δεν είναι απλώς ευκαιρία να οικοδομήσουμε ελεύθερη και δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα, χωρίς διαφθορά, με οικονομία της αγοράς, με δίκαια και ανεξάρτητα δικαστήρια, με ελευθερία λόγου και με λειτουργικούς θεσμούς. Είναι επίσης ένας τρόπος να απαλλαγούμε πραγματικά από το ολιγαρχικό σύστημα. Δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία, είναι ιστορική ευθύνη μας να το κάνουμε τώρα» ανέφερε ο ίδιος.

Ο Φουμπίνι σχολίασε ότι ο δρόμος δεν θα είναι σπαρμένος με ρόδα για τον Αχμέτοφ, ούτε για την Ουκρανία: «Κάθε επιχειρηματίας καταγράφει τις ζημίες του. Τα κατεστραμμένα ακίνητα, τα κλαπέντα μηχανήματα. Να, στη Μαριούπολη ο Αχμέτοφ έχασε τα χαλυβουργεία Azovstal και Ilych, και δεκάδες άλλες εγκαταστάσεις στο Ντονέτσκ. Μόνο τα δύο εργοστάσια της Μαριούπολης είχαν αξία περί τα 20 δισ. δολάρια, όπως λέει ο ίδιος». Υπάρχει και «η κλοπή των σιτηρών και του χάλυβα από πλευράς Ρώσων», έτσι ο Αχμέτοφ άσκησε αγωγή κατά της Ρωσίας στα διεθνή δικαστήρια ζητώντας «δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια». Αυτό εγείρει «ένα θεμελιώδες ερώτημα για την αποτελεσματικότητα του διεθνούς νομικού συστήματος» λέει ο Αχμέτοφ. «Τάχα είναι σε θέση να τιμωρήσει έναν επιτιθέμενο, όπως είναι η Ρωσία, και να τον αναγκάσει να πληρώσει αποζημίωση;».

«Πολεμάμε μαζί με τη Δύση»

Ο ουκρανός δισεκατομμυριούχος έχει επίγνωση της γενικότερης κατάστασης, γνωρίζει για τις «σημαντικές απώλειες» σε έδαφος, σε ΑΕΠ, σε πρώτες ύλες, σε εξαγωγικές δυνατότητες, σε ανθρώπινο δυναμικό. «Τα 11 εκατομμύρια πρόσφυγες είναι το χειρότερο πράγμα» είπε. Ο Ρινάτ Αχμέτοφ παραδέχθηκε ότι αυτή τη στιγμή η Ουκρανία εξαρτάται από την υποστήριξη της Δύσης. Την ευχαρίστησε χωρίς δισταγμό, αλλά έστειλε και σαφές μήνυμα σε όσους το τελευταίο διάστημα ρίχνουν στο τραπέζι το χαρτί της διαπραγμάτευσης με το Κρεμλίνο. «Είμαι υπέρ της ειρήνης, αλλά υπό τους όρους της Ουκρανίας. Να αποχωρήσουν οι ρωσικές δυνάμεις και να μας επιστραφούν τα κατεχόμενα από αυτές εδάφη», είπε και μέσω της Corriere απευθύνθηκε ευθέως στους Δυτικούς: «Αγωνιζόμαστε και για τη δική μας και για τη δική σας ελευθερία: είμαστε μαζί σε αυτόν τον αγώνα και πρέπει να τον κερδίσουμε».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News