«Βενγκέρ φύγε…». Χιλιάδες οπαδοί της Αρσεναλ έπιασαν το πληκτρολόγιο και ξεσπάθωσαν -στα social media- εναντίον του προπονητή της ομάδας τους, προτού καν ολοκληρωθεί ο χθεσινός (Τετάρτη) διασυρμός της (5-1) από την Μπάγερν. «Οι ομάδες είναι αντανάκλαση του προπονητή τους. Αυτό που είδα, ήταν κάτι ασθενικό, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς πάθος. Ελλειψη ηγεσίας», έγραψε ο Ρίο Φέρντιναντ στο twitter, και το… κράξιμο συνεχίστηκε όλη νύχτα: «Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια», «Ο Βενγκέρ είναι μια παλιά ιστορία», «Φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς», «Ξέρω τι έχεις κάνει για την ομάδα και σε ευχαριστώ, όμως τώρα καλύτερα να πηγαίνεις», «Αu revoir Αρσεν, καμία δικαιολογία πλέον…».

Στο Μόναχο, στον συνήθη «τόπο μαρτυρίου» της, η Αρσεναλ δέχτηκε τρία γκολ (και ένα δοκάρι) μέσα σε δέκα λεπτά, για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Champions League. Το 1-1 του ημιχρόνου έγινε 5-1 τελικό, ακριβώς όπως πριν από 15 μήνες, στο ίδιο γήπεδο. Αν ο σέρβος διαιτητής δεν αρνιόταν στους Βαυαρούς δυο καταφανέστατα πέναλτι, το σκορ θα είχε λάβει τρομακτικές διαστάσεις. Για τέταρτη φορά στα έξι τελευταία της παιχνίδια στη διοργάνωση, η λονδρέζικη ομάδα «έφαγε» πάνω από τρία γκολ, κι έγινε η πρώτη αγγλική που έφτασε τα 200 παθητικό. Οπως όλα δείχνουν, θα αποκλειστεί από τη φάση των «16» για έβδομη διαδοχική σεζόν. Η τελευταία που κατάφερε να ανατρέψει το 4-1 του πρώτου αγώνα, ήταν η Ρεάλ το 1985 (με αντίπαλο την Γκλάντμπαχ).

Λίγους μήνες πριν από τη λήξη του συμβολαίου του (στο τέλος της σεζόν), ο αλσατός τεχνικός πρέπει να σκεφτεί σοβαρά, μήπως ήρθε η ώρα να κλείσει ο κύκλος του στο βόρειο Λονδίνο. Οχι μόνον επειδή το απαιτούν όλο και περισσότεροι «πελάτες» της ποδοσφαιρικής εταιρείας που διευθύνει εδώ και 21 χρόνια, αλλά -κυρίως- για την υστεροφημία του. Το… πουλάκι του Champions League πέταξε (πάλι) πρόωρα, στην Premier League είναι απίθανο να καλύψει την απόσταση των δέκα βαθμών από την πρωτοπόρο Τσέλσι, και -το καλοκαίρι- θα του φύγουν οι δυο καλύτεροι παίκτες του: ο Αλέξις Σάντσες και ο Μεσούτ Εζίλ. Ποιο το νόημα, ν’ αρχίσει πάλι από την αρχή – στα 68 του;

Ετσι κι αλλιώς, ο ίδιος δεν πρόκειται να αλλάξει. Αρνείται πεισματικά να προσαρμοστεί στη νέα εποχή, επιμένοντας να είναι ο τελευταίος προπονητής που αντιστέκεται στην ανάγκη να δαπανήσει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί για να κάνει την ομάδα του πιο ανταγωνιστική. Ρομαντικός; Σοφός; Ηλίθιος; Παρωχημένος; Οπως και να τον χαρακτηρίσεις, η πραγματικότητα είναι αυτή: αν και το κλαμπ έχει ταμειακό περίσσευμα 200 εκατ. λίρες, οι ακριβές μετεγγραφές του προκαλούν… αλεργία. Τα τελευταία τέσσερα καλοκαίρια, από το μπάτζετ που είχε στη διάθεσή του για να αγοράσει παίκτες, είναι ζήτημα αν ξόδεψε τα μισά.

Ο Βενγκέρ βρέθηκε στην παράξενη θέση, να είναι προπονητής και μάνατζερ ταυτοχρόνως. Ο καλός προπονητής φαίνεται από τα Κύπελλα που προσθέτει στην τροπαιοθήκη του συλλόγου του. Ο καλός μάνατζερ, από τα εκατομμύρια που πλεονάζουν στο ταμείο του. Μπροστά σε αυτόν τον «διχασμό», ο ίδιος δεν αμφιταλαντεύτηκε ούτε στιγμή. Κάθε χρόνο, η Αρσεναλ έχει ως βασικό μέλημα να ολοκληρώσει τη σεζόν με θετικό πρόσημο στην οικονομική της χρήση. Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς από μια τέτοια επιλογή: το λονδρέζικο κλαμπ είναι από τα πιο πλούσια στην Ευρώπη, όμως μετράει 13 ολόκληρα χρόνια χωρίς Πρωτάθλημα – και την Κούπα του Champions League την πλησίασε μόνο μια φορά, το 2006.

Ο Αλσατός έμεινε πιστός στις αρχές του, όμως οι οπαδοί της Αρσεναλ έχουν αλλάξει. Οπως άλλαξαν και οι καιροί. Οταν ανέλαβε τις τύχες της, το σωτήριον έτος 1996, οι τίτλοι δεν της έλειπαν: μόλις δυο χρόνια νωρίτερα είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων, και πριν από μια πενταετία την Premier League. Το πρόβλημά της ήταν αυτό το άτεχνο, μονότονο και βαρετό ποδόσφαιρο που έπαιζε στο απαρχαιωμένο «Χάιμπουρι», με τον σύλλογο να έχει πενιχρά έσοδα και πρωτόγονη οργάνωση. Από τις πρώτες μέρες του εκεί, η Αρσεναλ μεταλλάχθηκε σε μια καλοκουρδισμένη ποδοσφαιρική μηχανή που άλλαζε γρήγορα την μπάλα, έπαιζε «ευρωπαϊκά» και χόρταινε τον κόσμο θέαμα. Η ομάδα της σεζόν 2003-2004, γνωστή και ως «The Invincibles», κατέκτησε αήττητη την Premier League, το δυσκολότερο πρωτάθλημα του πλανήτη. Είχαν προηγηθεί δυο νταμπλ, το 1998 και το 2002, ενώ ακολούθησε η πρόκριση στον τελικό του Champions League το 2006.

Η Αρσεναλ της διετίας 2010-2012 είχε χαρακτηριστεί ως «μικρή Μπαρτσελόνα», όμως, πλέον, το καλό ποδόσφαιρο δεν ήταν αρκετό για τους φίλους της. Στην προσπάθειά του να γιγαντώσει τον σύλλογο οικονομικά, αλλά και να βρεθούν οι απαραίτητοι πόροι ώστε να κατασκευαστεί το νέο, υπερσύγχρονο γήπεδό του, το «Εμιρεϊτς», ο Βενγκέρ έκανε οικονομία στα ξένα χρήματα (των αφεντικών του) λες και ήταν δικά του. Αγόραζε φθηνούς παίκτες, τους πουλούσε ακριβά, και πάλι από την αρχή. Σεσκ Φάμπρεγκας, Σαμίρ Νασρί, Γκαέλ Κλισί, Κόλο Τουρέ, Ρόμπιν Βαν Πέρσι και Εμάνουελ Αντεμπαγιόρ άφησαν την Αρσεναλ σε εξαιρετική ηλικία και πήγαν σε ανταγωνιστικές ομάδες. Ακόμα και ο Ανρί με τον Βιεϊρά, αναντικατάστατα στελέχη της, έφυγαν στα 29 τους. Και οι παίκτες που τους αντικατέστησαν, σε καμία περίπτωση δεν ήταν ισάξιοι.

Μετά το 2006, ο χρόνος μοιάζει να έχει παγώσει για την Αρσεναλ. Οι οπαδοί της βαρέθηκαν να την βλέπουν να τερματίζει τέταρτη (για να μη χάσει τα έσοδα από το Champions League), να μην διεκδικεί, καν, το Πρωτάθλημα μέχρι τέλους, να αποχαιρετά την Ευρώπη στη φάση των «16». Βαρέθηκαν να περιμένουν μάταια να πανηγυρίσουν μια σπουδαία μετεγγραφή, αν και το ταμείο του κλαμπ ξεχειλίζει από ρευστότητα. Τα Κύπελλα Αγγλίας και τα Λιγκ Καπ που κατακτούσε, ελάχιστα τους παρηγορούσαν.

Το έργο του και την προσφορά του δεν τα αμφισβητούν, ούτε καν αυτοί που τον βρίζουν. Είναι ο πιο επιτυχημένος μάνατζερ στην ιστορία της Αρσεναλ, ένας απ’ αυτούς που άλλαξαν το αγγλικό ποδόσφαιρο, ένας πιονέρος των γηπέδων. Η αμφιβολία εστιάζεται στο αν μπορεί, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, να συνεχίσει να καθοδηγεί μία ομάδα υψηλών απαιτήσεων. Διότι, όσο η ομάδα γίνεται πλουσιότερη (χάρη σ’ αυτόν), τόσο οι προσδοκίες μεγαλώνουν. Προσδοκίες, που κάθε χρόνο διαψεύδονται παταγωδώς.

Τον περασμένο Απρίλιο, στον αγώνα της Αρσεναλ με τη Γουέστ Μπρομ, τουλάχιστον 10.000 φίλαθλοι -που πλήρωσαν για να δουν το ματς ή ήταν κάτοχοι κάρτας διαρκείας- απουσίασαν επιδεικτικά από τις εξέδρες του «Εμιρεϊτς», διαδηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο εναντίον του Βενγκέρ. Προηγουμένως, είχαν εμφανιστεί κάποια πανό, που έγραφαν: «Σε ευχαριστούμε, αλλά είναι ώρα να φεύγεις». Αργότερα έγιναν περισσότερα, και όχι τόσο κομψά. Αμέσως μετά τον αποκλεισμό της Αρσεναλ από τη Γουότφορντ, στο Κύπελλο Αγγλίας, βενγκερικοί και αντιβενγκερικοί ήρθαν στα χέρια, έξω από το γήπεδο. Σε αρκετά ματς, οι κερκίδες… κοκκίνησαν από ντροπή, με τις χυδαιότητες που ακούστηκαν εις βάρος του προπονητή. Και, τώρα, ήρθε αυτή η αναπάντεχη «πεντάρα»…

Πριν από μερικές ημέρες, ο Βενγκέρ διέψευσε τις φήμες ότι προτίθεται να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν: «Εκτιμώ ότι θέλετε να ξεκουραστώ, όμως ακόμα δεν είμαι έτοιμος για κάτι τέτοιο». Οι αμερικανοί ιδιοκτήτες επιθυμούν να συνεχίσει. Του έχουν, ήδη, κάνει πρόταση, για άλλα δυο χρόνια. Ποιος επιχειρηματίας δεν θα ήθελε στην εταιρεία του έναν διευθυντή που κάθε χρόνο του φέρνει κέρδη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ; Αλλά, από την άλλη, δεν μπορούν να αγνοήσουν τους πελάτες.

Γι’ αυτό, υπάρχει και Plan B. Σύμφωνα με τον αγγλικό και τον ιταλικό Τύπο, η διοίκηση της Αρσεναλ έχει αρχίσει να βολιδοσκοπεί υποψήφιους διαδόχους του Βενγκέρ, για την περίπτωση που οι εναντίον του διαμαρτυρίες λάβουν διαστάσεις εξέγερσης. Μετά τα χθεσινά, το ενδεχόμενο να φύγει ο Αλσατός είναι κάτι παραπάνω από πιθανό. Αφήνοντας πίσω του εκατοντάδες αξόδευτα εκατομμύρια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News