Ισως, τελικά, ο κορονοϊός να είναι «πολιτικός», με την έννοια ότι η εμφάνισή του μπορεί να γεννήσει και πολιτικά αποτελέσματα. Από τις λαϊκές διαμαρτυρίες στο εσωτερικό της Κίνας, που υπό το κράτος του τρόμου για την επιδημία άρχισαν ήδη να εκδηλώνονται, η κυβερνώσα κομματική νομενκλατούρα ενδέχεται να αντιμετωπίσει προβλήματα νομιμοποίησης.

Εφ’ όσον η κρίση της επιδημίας εξελιχθεί σε κρίση νομιμότητας της εξουσίας της, κάτι που δεν αποκλείεται καθόλου.

Προς το παρόν, μέλημα των κινέζων κομμουνιστών είναι να παρουσιάζουν τον πολιτειακό συγκεντρωτισμό σαν πλεονέκτημα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της επιδημίας. Αντιστρέφουν την κατάσταση: λόγω του συγκεντρωτισμού του κομματικού κράτους και λόγω της στάσης του ιδίου του Σι Τζινπίνγκ επιτεύχθηκαν, λένε, και η κολοσσιαία καραντίνα και οι ανεγέρσεις των νέων νοσοκομείων σε χρόνο ρεκόρ.

Με αυτή τη ρητορική προσπαθούν να κρύψουν κάτω από το χαλί τα μεγάλα λάθη που διέπραξε το αυταρχικό κινεζικό κράτος: την υποτίμηση της κατάστασης και το κουκούλωμά της, παρά τις προειδοποιήσεις που έκαναν εγκαίρως γενναίοι άνθρωποι, όπως ο αείμνηστος ιατρός Λι.

Το θέμα είναι αν η κομματική-κρατική προπαγάνδα πείθει τον κινεζικό λαό. Απ’ ό,τι φαίνεται, όχι και πολύ.

Διότι ο θυμός εκφράζεται πλέον όλο και πιο ανοιχτά στην Κίνα, υπερισχύοντας του φόβου για τιμωρία. Η γαλλική συντηρητική εφημερίδα Le Figaro ασχολήθηκε με το θέμα σε κύριο άρθρο της. «Τι θα κάνει ο Σι αν χάσει την εμπιστοσύνη των Κινέζων;» αναρωτιέται. «Ο λαός θα μπορούσε να καταγγείλει τη σιωπηρή σύμβαση με την οποία παραιτείται από τις από τις ατομικές ελευθερίες του με αντάλλαγμα την ασφάλεια και την ευημερία». Επειδή ο κορονοϊός επιβουλεύεται και την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών.

Βέβαια, δεν τίθεται τώρα πρώτη φορά το ζήτημα αν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη στην παραγωγική βάση (και δη επιθετικού χαρακτήρα, «εξαγωγική» με προγράμματα του τύπου Belt & Road, κ.λπ.) δίχως πολιτική ελευθερία, δηλαδή δίχως δημοκρατία δυτικού τύπου στο πολιτικό εποικοδόμημα.

Ωστόσο, πλέον μπορεί να αμφισβητηθεί κατά πόσον το «κινεζικό μοντέλο» είναι δυνατόν «να εξάγεται σαν εναλλακτική λύση στην αμερικανική ισχύ». Γίνεται; «Με την εμφάνιση του ιού SARS αλλά και του κορονοϊού σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά και σε αναπτυγμένες, η αυταρχική διακυβέρνηση μάλλον φαντάζει περισσότερο φορτωμένη με αντενδείξεις» αναφέρει το γαλλικό φύλλο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News