Ο κορονοϊός εξαπλούμενος στην Κίνα και στον κόσμο, δηλαδή σε «πεδία» τα οποία στη σημερινή καπιταλιστική κανονικότητα προορίζονται για διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργατικού δυναμικού κ.λπ., δεν κάνει τίποτε άλλο από το αναιρεί την ίδια την παγκοσμιοποίηση. Η παγκόσμια οικονομία εξαρτάται, λοιπόν, από τη θέληση της φύσης…

Ως φαίνεται, έπρεπε να υπάρξει κορονοϊός για να καταλήξουν οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς σε αυτή τη διαπίστωση που, αν μη τι άλλο, εμμέσως δέχεται ότι η φύση θέτει όρια στα πάντα. Ορια τα οποία δεν έθεσαν οι ΗΠΑ, λόγου χάρη, όταν δέχθηκαν την Κίνα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, το 2001, και της άνοιξαν την πόρτα στην παγκοσμιοποιημένη ανάπτυξη. Τώρα μία υγειονομική κρίση, μία επιδημία, μπορεί να αποσύρει από το προσκήνιο την Κίνα, τη δεύτερη οικονομία της Γης, σιγοροκανίζοντας το (σημαντικό για όλους μας πια) ΑΕΠ της.

Ο κορονοϊός του Γουχάν και ιδίως η εξάπλωσή του δεν έχει συνταράξει μόνο τις υγειονομικές υπηρεσίες όλων των κρατών, αλλά και τις αγορές. Οι τιμές των μετοχών, παγκοσμίως, υπέστησαν αναταράξεις, ενώ η μακροπρόθεσμη απόδοση των χρεογράφων του αμερικανικού Δημοσίου υποχώρησε κάτω από εκείνη των βραχυπρόθεσμων ομολόγων.

Ολα τα παραπάνω μυρίζουν παγκόσμια ύφεση. Καθώς οι εμπειρότεροι επιδημιολόγοι αδυνατούν να προβλέψουν πώς θα εξαπλωθεί ο ιός και τι διαστάσεις θα λάβει, η αβεβαιότητα και η κυριολεκτικώς πυρετική ατμόσφαιρα αναγκάζουν την παγκόσμια οικονομία να πληρώσει βαρύ τίμημα.

Το δημόσιο βήμα των συμφερόντων του Σίτι προβληματίζεται αν η συμφωνία πρώτου επιπέδου που συνυπέγραψαν οι ΗΠΑ και η Κίνα θα πάει στα χαμένα έπειτα από τα υγειονομικά τετελεσμένα του Γουχάν. Οι επενδυτές, γράφουν οι Βρετανοί, ανησυχούν τώρα για το ενδεχόμενο μιας πολιτικής απόφασης των Κινέζων στην κατεύθυνση της οικονομικής εσωστρέφειας.

Το κλείσιμο της μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, αφού η Κίνα εδώ και χρόνια δεν βρίσκεται στο περιθώριο αλλά στο επίκεντρο των διεθνών οικονομικών εξελίξεων: «Δεν βρισκόμαστε στην εποχή του SARS, όταν η κινεζική οικονομία αντιπροσώπευε μόνο το 8% του παγκοσμίου ΑΕΠ, σήμερα αντιπροσωπεύει το 19%, ένα υπερδιπλάσιο ποσοστό».

O «κινέζος τουρίστας» και ο «κινέζος επενδυτής» δεν είναι πλέον ανέκδοτα, αλλά συντελούμενη πραγματικότητα: και οι προνομιούχοι της νομενκλατούρας ταξιδεύουν παντού και αφήνουν συνάλλαγμα και οι κρατικοδίαιτες εταιρείες επιχειρούν επιθετικά σε όλα τα μέρη του κόσμου. Η Κίνα συμμετέχει ουσιαστικά στις ροές του παγκόσμιου τουρισμού και στις μπίζνες των αλυσίδων εφοδιασμού, αν δεν τις καθορίζει κιόλας.

Η χρονική σύμπτωση των αργιών της κινεζικής Πρωτοχρονιάς και της διαπίστωσης του μεγέθους του προβλήματος «κορονοϊός» παρατείνει το κλείσιμο των κινεζικών εργοστασίων. Και αυτό εξηγεί τις ανατιμήσεις στις πρώτες ύλες. Αλλά και στον τομέα των υπηρεσιών έχουν κατεβάσει ρολά πολλές επιχειρήσεις, όπως οι Starbucks και McDonald, ενώ άλλες έχουν αναστείλει την επικοινωνία τους με την Κίνα, όπως οι British Airways και Lufthansa. Αν η επιδημία διαρκέσει, και άλλες εταιρείες θα ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.

«Οι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι η πτώση του κινεζικού ΑΕΠ το τρέχον τρίμηνο του έτους θα κυμανθεί μεταξύ 0,5% και 1% – αυτή δεν είναι αμελητέα πτώση, συνιστά ισχυρό πλήγμα σε μία οικονομία που επιβραδύνει. Η επέκταση της επιδημίας ισοδυναμεί με πείραμα αποπαγκοσμιοποίησης» συμπεραίνουν οι Φινάνσιαλ Τάιμς.

Αλυσίδες εφοδιασμού κλειστές, λιγότερη επιχειρηματική εμπιστοσύνη, λιγότερο διεθνές εμπόριο: το παραγωγικό και εμπορικό σοκ είναι δεδομένο. Αυτή η κατάσταση καθιστά την παγκόσμια οικονομία, σε μεγάλο βαθμό, έρμαιο της φύσης. Η παγκόσμια ανάπτυξη εξαρτάται από το πόσο γρήγορα θα ελεγχθεί ο κορονοϊός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News