Αλλαξε ήπειρο για να βρει την τύχη του

Αυτό που έπαθε ο Ζόρζε Ζεσούς το 2013 δεν έχει συμβεί σε άλλον προπονητή. Μέσα σε 15 μέρες η Μπενφίκα του έχασε τρία τρόπαια, όλα στο φινάλε των αγώνων! Στις 11 Μαΐου, τον τίτλο του πρωταθλητή στην Πορτογαλία. Από την Πόρτο, με γκολ στο 94′. Η φωτογραφία που τον έδειχνε να έχει πέσει στα γόνατα, στον αγωνιστικό χώρο του «Ντραγκάο», είχε ταξιδέψει παντού. Στις 15 Μαΐου, το Europa League. Από την Τσέλσι στο Αμστερνταμ, με γκολ στο 92′. Κι έπειτα, στις 26 Μαΐου, το Κύπελλο Πορτογαλίας. Από την Γκιμαράες, που πέτυχε δύο γκολ σε τρία λεπτά (78′, 80′). Α, ναι. Την επόμενη σεζόν έχασε πάλι το Europa League, από τη Σεβίλλη στα πέναλτι.

Σε όλες τις ομάδες που εργάστηκε (και δεν ήταν λίγες), έκανε καταπληκτική δουλειά. Από διεθνείς τίτλους, όμως, είχε κερδίσει μόνον ένα… Intertoto. Με την Μπράγκα, το 2008. Το παρατσούκλι «ο καταραμένος» συνόδευε συχνά τις αναφορές στο όνομά του. Ωσπου, κατατρεγμένος από την απίστευτη «γκίνια» του, αποφάσισε να αλλάξει ήπειρο. Τότε, ξαφνικά, η τύχη του χαμογέλασε. Και το βράδυ του Σαββάτου η Φλαμένγκο του, την οποία ανέλαβε το περασμένο καλοκαίρι, κατέκτησε το Κόπα Λιμπερταδόρες. Το Τσάμπιονς Λιγκ της Νότιας Αμερικής. Με γκολ στις καθυστερήσεις. Είναι και βέβαιη πρωταθλήτρια Βραζιλίας.

Ο Γκάμπριελ Μπαρμπόσα ισοφάρισε τη Ρίβερ Πλέιτ στο 89′ και πέτυχε το νικητήριο τέρμα στο 92′. Η Λίμα του Περού -εκεί διεξήχθη ο τελικός- έγινε τόπος λύτρωσης για τον Ζεσούς, που έφερε την Κούπα στο Ρίο ντε Τζανέιρο για δεύτερη φορά στα χρονικά του συλλόγου. Η πρώτη ήταν το 1981, τότε που φορούσε τη φανέλα της ο περίφημος Ζίκο.

Ο Μαρσέλο Γκαγιάρδο, ο προπονητής της Ρίβερ, το ήθελε πολύ αυτό το τρόπαιο. Για να πάει στη Βαρκελώνη (λέγεται ότι θα διαδεχθεί τον Βαλβέρδε στην Μπαρτσελόνα) με άλλον «αέρα». Αλλά, δεν είναι εύκολο να κατακτήσεις το Λιμπερταδόρες για δεύτερη χρονιά στη σειρά. Η τελευταία ομάδα που το κατόρθωσε, ήταν η Μπόκα Τζούνιορς του Χουάν Ραμόν Ρικέλμε (το 2000, 2001), που σήμερα είναι 40αρης και πάει για αντιπρόεδρος του αργεντίνικου συλλόγου.

Ζοσέ Μουρίνιο, η επιστροφή

Λίγες ώρες προτού ο Ζεσούς… λύσει τα μάγια της καριέρας του, ο διάσημος συμπατριώτης του, Ζοσέ Μουρίνιο, επέστρεφε στην Premier League. Με τους Σον, Κέιν, Ντέλε Αλι και Λούκας Μόουρα να «βγάζουν φωτιές», η Τότεναμ, που την Τρίτη θα υποδεχθεί τον Ολυμπιακό, ήταν απολαυστική για μια ώρα και νίκησε στο Ολυμπιακό στάδιο του Λονδίνου τη Γουέστ Χαμ με 3-2. Στο 49′ το σκορ ήταν, ήδη, 0-3.

Ακόμη κι αν έχει ξεπεραστεί ως προπονητής, όπως επιμένουν όσοι τον αντιπαθούν, ο Μουρίνιο παραμένει ένας σούπερ-σταρ των γηπέδων. Οι κινήσεις, οι γκριμάτσες, οι χειρονομίες του, τράβηξαν την προσοχή των θεατών (αλλά και του τηλεσκηνοθέτη της μετάδοσης) περισσότερο κι από τις φάσεις του αγώνα. Στη συνέχεια, το Twitter ασχολήθηκε αποκλειστικώς μαζί του. Η πρώτη νίκη των «Σπιρουνιών» στο πρωτάθλημα μετά τα τέλη Σεπτεμβρίου πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Ο Πορτογάλος δεν πρόλαβε να αλλάξει κάτι στην ομάδα. Μόνο, να τονώσει το ηθικό των παικτών του (που είναι το φόρτε του). Οπως αποκάλυψε στον Guardian, είχε μερικά τετ-α-τετ με κάποιους ποδοσφαιριστές. Για παράδειγμα, ρώτησε τον Ντέλε Αλι εάν… είναι ο ίδιος, ή ο αδελφός του. Του απάντησε πως είναι ο Ντέλε Αλι. «Ωραία, τότε παίξε σαν Ντέλε Αλι!», τον παρακίνησε ο Μουρίνιο. Αλλά, αυτά τα κόλπα δεν θα πιάνουν για πάντα. Κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε ποια θα είναι η προπονητική του πρόταση σε αυτόν τον σύλλογο, που δεν μπορεί να δαπανήσει για μεταγραφές όσα η Γιουνάιτεντ, η Τσέλσι και η Ρεάλ.

Από το 2003 έως το 2012 ο Μουρίνιο κατέκτησε επτά πρωταθλήματα σε τέσσερις χώρες (εκθρονίζοντας, μάλιστα, την Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρντιόλα) και δύο Champions League, με την Πόρτο και την Ιντερ. Αλλά στα επόμενα επτά χρόνια, τα επιτεύγματά του δεν δικαίωσαν τη φήμη του, παρά τον τίτλο της Premier League που κατέκτησε με την Τσέλσι (2015) και το Europa League που πήρε με τη Γιουνάιτεντ. Και τώρα, στο Λονδίνο, θα έχει μια τελευταία, ίσως, ευκαιρία να αποδείξει ότι ο «Special One» δεν έχει γίνει «Special Once». Στην ομάδα -τι ειρωνεία!- για την οποία το 2015 είχε πει ότι δεν θα μπορούσε, ποτέ, να προπονήσει επειδή είναι οπαδός της Τσέλσι…

Παλεύει σαν λιοντάρι ο Λευτέρης

Το αργυρό μετάλλιο του Λευτέρη Πετρούνια στο Κότμπους πέρασε «στα ψιλά». Ασφαλώς, δεν ήταν μια από τις -τόσες και τόσες- μεγάλες του επιτυχίες. Αξίζει, όμως, την προσοχή μας η σκληρή μάχη αυτού του τεράστιου αθλητή, προκειμένου να μη λείψει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Επηρεασμένος, ακόμη, από τον σοβαρό τραυματισμό του στον ώμο, που τον άφησε εκτός προπονήσεων για σχεδόν 11 μήνες, ο Λευτέρης παλεύει σαν λιοντάρι για την πρόκρισή του. Ετσι, μετά την τέταρτη θέση που κατέλαβε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ο «άρχοντας των κρίκων» ξεπέρασε, για μια ακόμη φορά, τον εαυτό του.

Το πρόγραμμά του ήταν καλύτερο σε σχέση με εκείνο στην Στουτγκάρδη, όμως η ασταθής του έξοδος τού κόστισε την πρώτη θέση. Την κέρδισε ο μεγάλος του αντίπαλος στην κούρσα για το Τόκιο, Γιανγκ Λιού. Εκτός από ανέτοιμος, ο Λευτέρης αγωνίστηκε με δέκατα, λόγω ίωσης. Τώρα, για να προκριθεί στους Ολυμπιακούς του 2020, θα πρέπει να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο και στα τρία επόμενα παγκόσμια τουρνουά: τον προσεχή Φεβρουάριο στη Μελβούρνη, και τον Μάρτιο στο Μπακού και την Ντόχα. Δεν θα είναι εύκολο. Αλλά αυτές είναι μάχες που μόνον αθλητές με την «ψυχή» του Πετρούνια μπορούν να δώσουν.

Δεν γίναμε Αγγλία, αλλά…

«Η πιάτσα λέει κάτι περίεργα, κοιτάξτε μην ισχύουν…». Ετσι κατέληγε η ανακοίνωση που εξέδωσαν οι «Πάνθηρες», οι φανατικοί οπαδοί του Πανιωνίου, εν όψει του αγώνα της ομάδας τους με τον Ολυμπιακό. Ευτυχώς, η πιάτσα έλεγε μ@λ@κίες. Το μόνο παράξενο που συνέβη στη Νέα Σμύρνη, ήταν ότι ο Ολυμπιακός των 23 τελικών προσπαθειών δεν σκόραρε σε ροή παιχνιδιού (παρά μόνο με πέναλτι), ενώ ο Πανιώνιος με δύο ευκαιρίες έβαλε γκολ. Η τρίτη καλύτερη επίθεση και καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος έφερε 1-1 με τη δεύτερη χειρότερη άμυνα και τη δεύτερη χειρότερη επίθεση.

Ο Ολυμπιακός «σκόνταψε», επειδή πίστεψε ότι δεν χρειαζόταν να ιδρώσει πολύ για να πάρει το ματς. Το δείχνει η στατιστική. Από τη στιγμή που προηγήθηκε στο σκορ (55′) μέχρι το γκολ του Πανιωνίου (88′) δημιούργησε μόλις πέντε τελικές προσπάθειες. Μετά την ισοφάριση, πάτησε γκάζι και σε μόλις έξι λεπτά έφτιαξε τέσσερις ευκαιρίες. Αλλά, ήταν αργά…

Παρά τις γκρίνιες για τη διαιτησία, παρακολουθούμε το πιο ενδιαφέρον πρωτάθλημα εδώ και πολλά χρόνια. Απόδειξη, η θεαματική αύξηση των θεατών που παρακολουθούν τους αγώνες. Με τη συμπλήρωση των δέκα πρώτων αγωνιστικών, είχαν διατεθεί 528.466 εισιτήρια (7.658 ανά αγώνα, κατά μέσον όρο). Η προηγούμενη καλύτερη επίδοση είχε καταγραφεί το 2013 (10.297 μ.ο.), αλλά σε πρωτάθλημα με δύο ομάδες περισσότερες.

Εάν η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό, θα ξαναζούσαμε τον ανταγωνισμό που έχουμε στερηθεί τα τελευταία 20 χρόνια. Τουλάχιστον, έχουμε -πάλι- τη χαρά να βλέπουμε παιχνίδια του πρώτου με τον τελευταίο της βαθμολογίας, χωρίς να είμαστε βέβαιοι για το τελικό αποτέλεσμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News