Ο «Ιπτάμενος Ολλανδός» είναι μυθικό πλοίο-φάντασμα που πρωταγωνιστεί σε διάφορους ναυτικούς θρύλους. Στις περισσότερες εκδοχές, το πλήρωμά του πέθανε εν πλω -στα ανοιχτά του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδος- και καταδικάστηκε να μην πιάσει λιμάνι, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Ετσι, πάντα σύμφωνα με τον μύθο, το πλοίο προσεγγίζει σκάφη που περνούν απ’ την περιοχή και οι ψυχές του πληρώματος προσπαθούν να μάθουν νέα για τους δικούς τους – κάτι που θεωρείται πολύ κακός οιωνός για τους ζώντες. Η σύγχρονη επιστήμη απορρίπτει κατηγορηματικά την ύπαρξή του, αποδίδοντας τις «συναντήσεις» αυτές σε διπλό αντικατοπτρισμό (φάτα μοργκάνα) και αυθυποβολή.

Εχει διατυπωθεί η άποψη ότι ο «πραγματικός» Ιπτάμενος Ολλανδός, στον οποίο βασίστηκαν οι πρώτες ιστορίες, ήταν ο Μπέρναρντ Φόκε. Καπετάνιος της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, ο Φόκε ήταν διάσημος για την ταχύτητα των ταξιδιών του, κάνοντας μερικούς συγχρόνους του να πιστεύουν ότι είχε έρθει σε «συμφωνία με τον διάβολο».

Με μια μικρή παραφθορά, διασκευή, προσαρμογή -όπως και να το πεις, το ίδιο νόημα έχει- η Ιστορία έγραψε ότι, αντίστοιχα, ο «Ιπτάμενος Φινλανδός» υπήρξε. Αυτό ήταν το προσωνύμιο του Τίμο Μάκινεν ο οποίος κίνησε, πια, για άλλα «ράλι».

Ηταν ένας από τους κορυφαίους οδηγούς αγώνων στις δεκαετίες του ‘60 και ’70 -δείτε την πορεία του εδώ– σε εκείνον πιστώνεται το ότι ξεκίνησε μία παράδοση στη χώρα του η οποία έδωσε σκυτάλη με διπλογκαζιά στους Αλεν, Γκρόνχολμ, Χίρβονεν, Κάνκουνεν, Λάτβαλα, Μίκολα, Σάλονεν. Μην τα πολυλογώ, στη «Μεγάλη των Ιπτάμενων Φινλανδών Σχολή».

Ταυτόχρονα, πάντα θα τον θυμόμαστε για την ανεκτίμητη και ανιδιοτελή προσφορά του στην καθιέρωση, αλλά και στην καταξίωση του θεσμού των ράλι στον πλανήτη Γη. Εκείνος μας δίδαξε την ψυχραιμία στην οδήγηση, την προσήλωση στον στόχο με πάθος – το οποίο έβγαινε, απίστευτο, με μελετημένες κινήσεις ακριβείας. Ηταν ο οδηγός που μας έκανε να ονειρευόμαστε μπασίματα σε στροφές με Mini Cooper S και μας έκανε να αγαπήσουμε τα Ford Escort – και, τελικά, όλα τα μοντέλα που έτρεξαν σε ράλι με το μπλε οβάλ στο καπό τους.

 

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο παράδειγμα και μάθημα που μας άφησε σαν διαθήκη μέσα στα ντουλαπάκια των αυτοκινήτων μας; Οτι στην οδήγηση πρέπει -και οφείλεις- να είσαι κύριος. Του εαυτού σου πρώτα και έπειτα του οχήματος που καρφώνεις τις πρώτες-δευτέρες στο κιβώτιο ταχυτήτων. Γνωρίζουμε όλοι ότι να αποκαλέσεις «κύριο» κάποιον που έχει αποβιώσει, ισοδυναμεί με ύβρι. Ο Τίμο, όμως, για αυτό το μάθημα που μας παρέδωσε, παραμένει κύριος – ό,τι ήταν πάντα σε όλη του τη ζωή, δηλαδή, που την πέρασε μέσα ένα κάθισμα μπάκετ. Για την ακρίβεια, λοιπόν, παραμένει κύριος. Καλύτερα, «Ιπτάμενος και τζέντλεμαν».

Τώρα, ο μύθος «Ιπτάμενος Φινλανδός», σε αντίθεση με το ολλανδικό πλοίο-φάντασμα, έπιασε λιμάνι. Πιο σωστά, πλέον θα μπαίνει με το γκάζι στο πάτωμα στους αιώνιους λειμώνες, εκεί όπου οι σκιές των ηρώων περιφέρονται απελπισμένα μεταξύ κατώτερων πνευμάτων. Ο Τίμο θα είναι και εκεί γνωστός για την ταχύτητα των ταξιδιών του, όπως ήταν και ο Μπέρναρντ Φόκε – με τον οποίο θα ξεκίνησαν ήδη οι κόντρες σε ατέρμονες καμπές δρόμων. Αλλά τώρα, πια, δεν θα παίζει καμιά «συμφωνία με τον διάβολο»…

Μα, το ράλι των Χιλίων Λιμνών, καλές πλαγιολισθήσεις, Τίμο. Υπόκλιση για όλα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News