«Μπορείτε να επαναλάβετε την ερώτηση; Είμαι εν μέρει κουφός, οφείλεται στο γεγονός πως έχω παίξει σε πολλές πολεμικές ταινίες. Ζω έτσι εδώ και πολλά χρόνια» ανέφερε καταρχάς ο Γουίλιεμ Νταφόε συνομιλώντας με τον Βαλέριο Καπέλι της Corriere della Sera. 

Πριν αναφερθεί στην ερμηνεία του στην ήδη βραβευμένη (με Χρυσό Λέοντα και μια Χρυσή Σφαίρα) μαύρη κωμωδία «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου, ο κορυφαίος ηθοποιός αναφέρθηκε στη διπλή υπηκοότητά του –αμερικανική αλλά και ιταλική, λόγω του γάμου του με την ιταλίδα σκηνοθέτρια Τζάντα Κολαγκράντε– και στο γεγονός ότι πλέον περνάει μεγάλο μέρος της ζωής του στην ιταλική πρωτεύουσα. «Χειρονομώ όπως εσείς, κάνω πράγματα που δεν είχα κάνει ποτέ πριν, απέναντι στη νομαδική ζωή ενός ηθοποιού η Ρώμη είναι ένα σπίτι. Είμαι ευτυχισμένος, έχω το προνόμιο να ζω εδώ, λατρεύω την Ιταλία» ανέφερε στον ιταλό δημοσιογράφο.

Επιστρέφοντας στον κινηματογράφο, ερωτηθείς περί πιθανής συγγένειας μεταξύ του Ιησού, που υποδύθηκε στον «Τελευταίο Πειρασμό» του Μάρτιν Σκορσέζε, και του τερατώδους επιστήμονα που ερμήνευσε στο «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου, είπε πως «φυσικά δεν υπάρχουν ομοιότητες, εκτός ότι αμφότερα είναι πρόσωπα που καθορίζονται από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν». 

Για τον ρόλο του δρ Γκόντγουιν Μπάξτερ τον βοήθησε πολύ το γεγονός ότι γεννήθηκε σε οικογένεια γιατρών: «Μεγάλωσα έχοντας επαφή με τα χειρουργικά εργαλεία του πατέρα μου, τον συνόδευα στις επισκέψεις του. Μικρός παρίστανα τον θυρωρό στην κλινική του. Αυτό δημιούργησε έναν δεσμό με τον χαρακτήρα που κλήθηκα να υποδυθώ. Η ιδέα του να είμαι άρρωστος ή να νοσηλεύομαι στο νοσοκομείο είναι τρομακτική: το βιώνω ως επιστροφή στην οικογένειά μου».

Αναφερόμενος στις διαφορές μεταξύ της ταινίας και της ιστορίας τρόμου του δρ Φρανκενστάιν, ο Γουίλιεμ Νταφόε σημείωσε πως η βάση είναι η ίδια, ωστόσο υπάρχει μια μεγάλη και σημαντική διαφορά: «Στο πρωτότυπο έργο το τέρας τελικά απωθεί τον επιστήμονα Βίκτωρα Φρανκενστάιν. Στην περίπτωσή μας έχουμε την Μπέλα (Εμα Στόουν), ένα πλάσμα γένους θηλυκού, το οποίο εκείνος, που πιστεύει βαθιά στην επιστήμη, σχεδόν ερωτεύεται. Ο,τι συμβαίνει το βιώνουν ως δεύτερη ευκαιρία ζωής. Είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, η ιστορία της χειραφέτησης μιας γυναίκας».  

«Επειδή είναι μια νεαρή γυναίκα που την επανέφερε στη ζωή ένας ελάχιστα τυπικός επιστήμονας. Το μυαλό της δεν έχει επηρεαστεί από τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνει κάποιος και από το πώς μαθαίνει να συμπεριφέρεται. Ανυπομονεί να μάθει, ακόμη και το σεξ το βιώνει απαλλαγμένη από κάθε προκατάληψη, στην κατασταλτική κοινωνία της βικτωριανής εποχής, στα τέλη του 19ου αιώνα. Τα τέρατα είναι οι άλλοι» πρόσθεσε. 

Οσον για τη μάλλον αρνητική εντύπωση που κάνουν οι άνδρες, «δεν έχω απάντηση στην ερώτηση πώς θα μπορούσαν να σωθούν. Θα μου αρκούσε να ήξερα πώς να σώσω τον εαυτό μου. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ο Λάνθιμος αναδεικνύει τη μεγαλύτερη σεξουαλική αντοχή των γυναικών –γι’ αυτό και οι άνδρες προσπάθησαν να τις κρατήσουν υποταγμένες. Σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, δεν ξέρω αν 20 χρόνια πριν οι θεατές θα έβλεπαν την ταινία με τα ίδια μάτια». 

Αναφερόμενος στους εκλεκτούς συνεργάτες του, στην πρωταγωνίστρια της ταινίας και στον σκηνοθέτης της, είπε πως «η Εμα (Στόουν) είναι φανταστική, είναι πλέον η μούσα του Λάνθιμου, ο οποίος έχει την ικανότητα να δημιουργεί έναν κόσμο και εσύ εισέρχεσαι σε αυτόν. Εμπνεύσθηκε από τους πίνακες του Φράνσις Μπέικον. Δεν δίνει σκηνοθετικές οδηγίες, σε ωθεί να παίξεις πειράζοντάς σε. Η Εμα δεν είναι ντίβα, είναι ευέλικτη, είναι κουλ». 

Ολοκληρώνοντας τη συνομιλία του με τον ιταλό δημοσιογράφο, ο Γουίλιεμ Νταφόε μίλησε για το αστέρι που απέκτησε πρόσφατα στην περίφημη Λεωφόρο της Δόξας, στο Χόλιγουντ: «Ηταν μια όμορφη τελετή όπου συμμετείχαν καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκα, όπως ο Πέδρο Πασκάλ και η Πατρίσια Αρκέτ, και εκφώνησαν ωραίες ομιλίες. Ενιωσα μέρος μιας κοινότητας, και αυτό είναι ένα συναίσθημα που σπανίζει στον κινηματογράφο. Είναι μια σημαντική αναγνώριση. Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ την ιδέα ότι αυτό το πλακάκι θα συνεχίσει να υπάρχει μετά από μένα».