Ο Μίλο Μανάρα, ακούραστος και αστείρευτος στα 73 του, επιστρέφει με τη σειρά animation «Adrian» στην ιταλική τηλεόραση και έδωσε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην εφημερίδα La Repubblica, καθώς ο κόσμος δεν είναι ο ίδιος από τότε που εκείνος συστήθηκε μέσα από τα φιλήδονα κόμικς του. Στην εποχή του #MeToo, ο σχεδιαστής που είχε και στο παρελθόν κατηγορηθεί για σεξισμό, καθώς στις ιστορίες του έβλεπες πολλές φορές χυμώδεις καλλονές να κακοποιούνται σεξουαλικά και να υποτάσσονται με ποικίλους τρόπους στο ανδρικό φύλο, ίσως να πρέπει να δώσει κάποιες εξηγήσεις.

Ο ίδιος, μιλώντας χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, υπερασπίστηκε την τέχνη, τις ιστορίες, τις ταλαιπωρημένες ηρωίδες του και εξήγησε γιατί δεν πρόκειται να δεχτεί καμία λογοκρισία, ούτε από τον κόσμο, αλλά ούτε και από τον ίδιο του τον εαυτό.

Για το νέο πρότζεκτ

«Ο κεντρικός ήρωας, ο “Adrian”, είναι ένας ηρωικός επαναστάτης του δρόμου, που αγαπά τις γυναίκες και τις υπερασπίζεται, παλεύει για τα ιδανικά του, αλλά μάχεται και ενάντια στη βία που μπορεί να υποστεί οποιαδήποτε γυναίκα στη μέση του δρόμου. Πρόκειται για μία σειρά animation με δικά μου σχέδια, με μουσική του Νικόλα Πιοβάνι και κείμενα του Βιντσέντσο Τσεράμι. Τοποθετείται σε ένα φουτουριστικό σύμπαν, σε μία ουτοπία, ή πιο σωστά, σε δυστοπία. Με το που μου ανατέθηκε το συγκεκριμένο πρότζεκτ, άρχισα να δουλεύω στα τρία βασικά συναισθήματα που κυριαρχούν στην ιστορία: θυμός, πόνος, έκπληξη».

Για το #MeToo και τα προκλητικά σχέδιά του

«Αυτά τα ζητήματα είναι πολύ ευαίσθητα. Προφανώς και καταδικάζω τη βία κατά των γυναικών. Επειδή την έχω αποτυπώσει με δεκάδες τρόπους μέσα από τη δουλειά μου, δεν σημαίνει ότι την επικροτώ. Οταν για παράδειγμα εικονογραφείς τις “περιπέτειες” του Μαρκήσιου ντε Σαντ, οφείλεις να είσαι πιστός στη διαστροφή και τον σαδισμό εκείνου του ανθρώπου, να αποτυπώσεις μέσα από τα σκίτσα σου τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος έβλεπε και αντιμετώπιζε τις γυναίκες. Το γεγονός ότι το κίνημα του #MeToo τείνει να λογοκρίνει τα πάντα, ακόμη και τα έργα τέχνης, δεν σημαίνει ότι θα φτάσω στο σημείο να αυτολογοκριθώ».

Για τον κίνδυνο του σεξισμού

«Εχω κατηγορηθεί πολλές φορές από φεμινιστικές οργανώσεις για σεξισμό. Από την αρχή της καριέρας μου, πάντα υπήρχαν φωνές που έλεγαν ότι δεν έχω το δικαίωμα να “φέρομαι” με τέτοιο τρόπο στις γυναίκες ή να τις απεικονίζω έτσι. Το μόνο που έχω να πω, είναι πως μόνο ένας άνδρας που αγαπά βαθιά τις γυναίκες, μπορεί να τις βγάλει τόσο ηδονικές στο χαρτί».

Για τον Φελίνι και τον Μαστρογιάνι

«Τους έχω γνωρίσει και έχω συνεργαστεί μαζί τους. Οταν δουλεύεις με τέτοιους σταρ, είναι δύσκολο να τους απομονώσεις από το ίδιο τους το έργο. Ακόμη κι όταν πίνουν ένα ποτήρι κρασί, δεν παύουν να είναι αυτοί που είναι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News