Μπορεί όλα να ξεκίνησαν από τον Τσακ Μπέρι. Το φλογισμένο παιδί του Σεντ Λούις που μετέτρεψε την ταστιέρα της κιθάρας του σε ρυθμικό ποτάμι. Μπορεί να ήταν ο «βασιλιάς» BB Kινγκ που όρισε τις συντεταγμένες ανάμεσα στο μουσικό όργανο και το ροκ. Κι αν ήταν ο φλεγματικός Τζίμι Χέντριξ η αρχή ενός μουσικού μεταιχμίου; Ή, μήπως, ο ιδιοφυής Ντέιβιντ Γκίλμουρ ήταν εκείνος που τάνυσε τα όρια;

Βάλτε τώρα που γυρίζει: ο ηφαιστειώδης Ρόρι Γκάλαχερ, ο καταιγιστικός Τζίμι Πέιτζ, ο καινοτόμος Κάρλος Σαντάνα, ο Μαρκ Κνόπφλερ με τον ιδιαίτερο τρόπο παιξίματος, αλλά και ο συγκαιρινός Τζέιμς Χέτφλιντ των Metallica. Ναι, αλλά ανάμεσα σε όλους αυτούς τους «ηγέτες» των κιθαριστικών ριφ υπάρχει κι ένας που παρά τη φαινομενική ηρεμία του και το cool ύφος, κουβαλάει μέσα του όλη την αλφαβήτα του μπλουζ και του ροκ: ο Ερικ Κλάπτον.

Μπορεί άραγε, έστω και τώρα στα 71 του χρόνια, να αποχωριστεί το όργανο που τον έκανε μυθική φιγούρα κι έναν από τους δεξιοτέχνες αναφοράς; Δεν θα το ήθελε ποτέ, κι όμως ενδέχεται να συμβεί. Αυτή τη στιγμή ο Κλάπτον αδυνατεί να πιάσει στα χέρια του τη κιθάρα του και να παίξει ακόμη και τα πιο απλά ακόρντα. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Telegraph, έχει προκληθεί μια σοβαρή ζημιά στο νευρικό του σύστημα που δεν του επιτρέπει να επιδοθεί στα λυρικά σόλο του – πολλώ δε μάλλον θα ακουμπήσει τα χέρια του στις χορδές.

«Την περασμένη χρονιά ταλαιπωρήθηκα αρκετά με πόνους. Ξεκίνησε με έναν πόνο χαμηλά στην πλάτη και κατέληξε να γίνει αυτό που οι γιατροί ονομάζουν περιφερειακή νευροπάθεια. Είναι σαν να δέχεσαι ένα ηλεκτρικό σοκ που φτάνει ως χαμηλό στο πόδι σου». Κάπως έτσι εξήγησε την κατάστασή του ο Ερικ Κλάπτον στο περιοδικό Classic Rock.

Τι γυρίσματα φέρνει, άραγε, η τύχη: ο Κλάπτον που κολύμπησε σε αφρισμένα κύματα αλκοόλ και αναδύθηκε σώος, που πάλεψε με τα ναρκωτικά και δεν λύγισε και που είδε πολλές φορές τη ζωή του να του στέλνει μαύρες σκιές, τώρα να μην μπορεί να παίξει ούτε καν μια νότα.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που για χάρη του ο Στίβεν Χάκετ, ο βιρτουόζος κιθαρίστας των Genesis και ένας από τους σημαντικότερους του progressive rock, είχε πει πως: «Το άλμπουμ του Ερικ με τον Τζον Μάγιαλ και τους The Bluesbreakers είναι ένα σεμινάριο για όλους τους κιθαρίστες της ροκ».

Πάνω από όλα, είναι ο κιθαρίστας που έκανε ακόμη και τον μέγα «μύστη» BB Κινγκ να ομολογήσει: «Δεν θα βρείτε ποτέ μια ιδιοφυΐα σαν τον Eric Clapton είναι ένας και μοναδικός».

Βουτηγμένος σε μια δίνη καταχρήσεων, ο Κλάπτον παραδέχεται τώρα, με την ύστερη γνώση της χάρης που του δόθηκε, πως, «πάντα πίστευα ότι είναι σπουδαίο πράγμα να ζεις. Ειδικά για κάποιον σαν κι εμένα που είμαι σε φάση κάθαρσης από το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και άλλες ουσίες. Σε αντίθετη περίπτωση θα είχα φύγει απ’ αυτόν τον κόσμο. Κατά μια έννοια ξέφυγα από τα σαγόνια της κόλασης και μου δόθηκε μια ακόμη ευκαιρία».

Αυτό που έχει προλάβει να κάνει μέχρι τώρα ο Κλάπτον είναι ένα ακόμη άλμπουμ, έπειτα από δύο χρόνια, το «I Still Do», ενώ είχε προγραμματίσει και κάποιες συναυλίες στο Τόκιο. Επί του παρόντος, όμως, καμία ημερομηνία δεν έχει ανακοινωθεί για προφανείς λόγους.

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News