Είχαμε πει ποτέ ξανά. Να μην υπάρξουν άλλοι Αϊλάν Κουρντί. Βέβαια από τον Σεπτέμβριο του 2015 πνίγηκαν κι άλλα τρίχρονα αγόρια στη θάλασσα. Αλλά τελικά αυτό που μας ένοιαζε ήταν να μην ξαναδούμε παρόμοια φωτογραφία που να μας θυμίζει τι γίνεται δίπλα μας. Η φωτογραφία έμοιαζε σκηνοθετημένη, φτιαγμένη για να σοκάρει, σχεδόν στημένη για να δείχνει ότι ένα μικρό παιδί κείται νεκρό στην άκρη της θάλασσας ενώ θα’ πρεπε να κοιμάται ή να παίζει στο κύμα. Πώς θα μπορούσε να προκύψει μία δεύτερη τόσο συμβολική φωτογραφία που θα ταρακουνούσε όλη την υφήλιο;

Συνέβη ξανά. Σε άλλη ήπειρο και σε διαφορετική τοποθεσία, στην όχθη ενός ποταμού αυτή τη φορά. Ενα νεκρό αγόρι κείται μπρούμυτα, με το κεφάλι και τα χεράκια του θαμμένα στη λάσπη. Πνίγηκε όταν η βάρκα στην οποία επέβαινε με τους συγγενείς του και τον αδερφό του ανατράπηκε στον ποταμό Ναφ, που χωρίζει τη Μιανμάρ από το Μπανγκλαντές. Ο Μοχάμετ Σοαγέτ ήταν 16 μηνών. Ο ίδιος δεν το καταλάβαινε, αλλά η οικογένειά του, ο τρίχρονος αδερφός του, η μητέρα και ο θείος του, προσπάθησαν να ξεφύγουν από τις επιθέσεις του στρατού της Μιανμάρ και να περάσουν στο Μπανγκλαντές.

Ο πατέρας του ζει αλλά τώρα πια θα προτιμούσε να πεθάνει. «Δεν υπάρχει νόημα για εμένα να ζω σε αυτόν τον κόσμο», δήλωσε ο Ζαφόρ Αλάμ στο CNN. Ζητεί να μάθουν όλοι την ιστορία του. Είναι ένας από τους εκατοντάδες μουσουλμάνους Ροχίνγκα που απειλούνται από τις επιχειρήσεις της κυβέρνησης της Μιανμάρ. Περίπου 34.000 άτομα έχουν περάσει στο Μπανγκλαντές. «Μόνο ο ποταμός γνωρίζει πόσα πτώματα επιπλέουν στην επιφάνειά του», είπε ο Αλάμ.

Το χωριό του δέχθηκε επίθεση από στρατιώτες που άνοιξαν πυρ από ελικόπτερα. Οι παππούδες του σκοτώθηκαν, ολόκληρο το χωριό κάηκε και φυσικά όσοι επέζησαν δραπέτευσαν. Αλλά στον δρόμο της φυγής ο Αλάμ χωρίστηκε από την οικογένειά του. Εκείνος κατάφερε να περάσει το ποτάμι και περίμενε τους δικούς του στην απέναντι όχθη.

«Οταν αντιλήφθηκαν οι αστυνομικοί ότι επιχειρούσαν να περάσουν απέναντι άρχισαν να πυροβολούν. Η βάρκα υπερφορτώθηκε και βούλιαξε», είπε. Εμαθε ότι η οικογένειά του χάθηκε μέσα από αυτή τη φωτογραφία του μικρού Μοχάμετ που του έστειλαν στο κινητό του στις αρχές Δεκεμβρίου του 2016. «Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για τον γιο μου. Είχε μεγάλη αδυναμία στον πατέρα του», λέει σε βιντεοσκοπημένο μήνυμα που δημοσίευσε το CNN.

«Θέλω να το μάθει όλος ο κόσμος. Η κυβέρνηση της Μιανμάρ έχει επιδοθεί σε ένα σκληρό πόλεμο κατά των Ροχίνγκα. Εάν δεν αναλάβει δράση η διεθνής κοινότητα τότε η φυλή μας θα εξολοθρευτεί πλήρως», είπε μετατρέποντας τον πόνο του σε μήνυμα ελπίδας. Ζητεί να σταματήσει κάποιος την κυβέρνησή του η οποία έχει επιδοθεί σε «επιχειρήσεις αντιποίνων» από τότε που δέχθηκαν επίθεση συνοριοφύλακες, τον περασμένο Οκτώβριο.

Ετσι είχε αντιδράσει και ο πατέρας του Κουρντί όταν βρέθηκε νεκρός ο γιος του στις τουρκικές ακτές. Μαζί του χάθηκαν η μητέρα του και το αδερφάκι του. Ο Αμπντουλάχ Κουρντί έπνιξε τον πόνο του και ζήτησε από τον κόσμο να αφυπνιστεί από τη φωτογραφία του νεκρού γιου του. «Το μήνυμά μου είναι ότι θα ήθελα όλος ο κόσμος να ανοίξει τις πόρτες του στους Σύρους. Είναι ταπεινωτικό να κλείνεις την πόρτα σου σε κάποιον», είχε πει.

Κυκλοφόρησαν φωτογραφίες στα πρωτοσέλιδα, καταγγελτικά σκίτσα, τοιχογραφίες, αυτοσχέδια γλυπτά στην άμμο, κείμενα διαμαρτυρίας. Και τελικά; Μήνες αργότερα οι πόρτες παρέμειναν κλειστές. Ακόμη σημειώνονται ναυάγια στην Ευρώπη. «Βλέπω χώρες που στήνουν τοίχους κι άλλες που δεν θέλουν να μας υποδεχθούν. Ο Αϊλάν μου πέθανε για το τίποτα», είπε το περασμένο καλοκαίρι ο Αμπντουλάχ Κουρντί.

Ο Ζαφόρ Αλάμ τώρα λέει ότι δυσκολεύεται να αναπνεύσει αλλά ακόμη ελπίζει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News