«Θα χρησιμοποιήσω body paint ώστε η μάζα ανθρώπων να δημιουργήσει μία θάλασσα που ξεχειλίζει στο αστικό τοπίο». Με αυτά τα λόγια άρχισε το κάλεσμά του προς τους κατοίκους του Κίνγκστον απόν Χαλ ο αμερικανός Σπένσερ Τιούνικ. Εδωσε ραντεβού με κάθε ενδιαφερόμενο -άνω των 18 ετών- για το Σάββατο 9 Ιουλίου στους δρόμους της αγγλικής πόλης υποσχόμενος να τούς δώσει μία μοναδική εμπειρία.
«Είναι μία υπέροχη ευκαιρία για οποιονδήποτε αγαπά την Τέχνη και θέλει να ποζάρει γυμνός αλλά έχει ενδοιασμούς», είχε τονίσει. Και επειδή ήξερε πολύ καλά ότι το μήνυμα θα λάμβαναν Αγγλοι του ανατολικού Γιορκσάιρ και όχι Κολομβιανοί της Μπογκοτά ή Αυστραλοί του Σίδνεϊ, έσπευσε να επισημάνει ότι «το body paint θα βοηθήσει πολλούς συμμετέχοντες να ξεπεράσουν τη συστολή τους –άλλωστε θα είναι ακόμη καλυμμένοι κατά κάποιον τρόπο».
Επέλεξε ένα σαββατιάτικο πρωινό του Ιουλίου ώστε το κλίμα της Αγγλίας να διευκολύνει τα μοντέλα του να ξεντυθούν και να αισθανθούν άνετα. Να κινηθούν σε διαφορετικούς σχηματισμούς, να κολλήσουν ο ένας πάνω στον άλλον, να δημιουργήσουν ανθρώπινα σχήματα και, τελικά, τη γαλάζια θάλασσα που είχε φανταστεί να απλώνεται στα στενά, τις πλατείες και τις γέφυρες της πόλης.
Τελικά η συμμετοχή ξεπέρασε τις προσδοκίες του. Ηταν η υψηλότερη που έχει καταγραφεί σε φωτογράφησή του στη Βρετανία! Σύμφωνα με τις δημοτικές Αρχές συγκεντρώθηκαν περίπου 3.200 άτομα. Ξεντύθηκαν και βάφτηκαν από την κορυφή ως τα νύχια με μπλε μπογιές. Ανδρες, γυναίκες, λεπτοκαμωμένοι, πιο μεγαλόσωμοι. Καθένας ξεχωριστά έμοιαζε με ένα εξωγήινο άβαταρ. Ολοι μαζί όμως σχημάτισαν αυτό που ήθελε ο Τιούνικ: γαλάζια και μπλε κύματα ανάμεσα στα κτίρια της γραφικής αγγλικής πόλης. Δεν ήταν όλοι ντόπιοι, συνολικά προέρχονταν από 20 χώρες. Κάποιοι, μάλιστα, ταξίδεψαν στην πόλη συγκεκριμένα για το μεγάλο -μπλε- event της χρονιάς. Ενας από αυτούς, ο 80χρονος Στεφάν Τζάνσεν, έχει ποζάρει άλλες είκοσι φορές για τον αμερικανό φωτογράφο.
«Ladies and Gentlemen, I’m here to sing the blues!», είπε ο φωτογράφος στα μέλη του μπλε στρατού του πριν αρχίσει να δίνει οδηγίες.
Το έργο του 49χρονου φωτογράφου είναι προκλητικό αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος του. Πάντα έχει μία ιδέα πίσω από μία φωτογραφία, ένα μήνυμα που θέλει να στείλει, ένα φαινόμενο που θέλει να θίξει. Αυτή η φωτογράφηση ήταν γι’ αυτόν –ένα από τα καλύτερα πρότζεκτ του, όπως είπε- ένας ύμνος στη ναυτιλιακή κληρονομιά της πόλης.
Ηθελε να συνδυάσει το στοιχείο της θάλασσας με την ατμόσφαιρα μίας πόλης. Γι’ αυτό και τράβηξε πλάνα της γαλάζιας μάζας σε ιστορικά σημεία της πόλης, όπως τη γέφυρα Σκέιλ Λέιν, που περιτριγυρίζεται από γεωργιανά και βικτωριανά κτίρια, καθώς και στο κεντρικό πάρκο της πόλης, άλλοτε βασιλικές προβλήτες.
Η τελευταία έκρηξη γυμνού που προκάλεσε ο Τιούνικ ήταν στην Μπογκοτά της Κολομβίας. Τότε, μία σχετικά κρύα κολομβιανή μέρα, είχε ζητήσει από τα χιλιάδες μοντέλα του να ξεγυμνωθούν στην πλατεία Μπολίβαρ ανάμεσα στα μεγαλύτερα κυβερνητικά και θρησκευτικά κτίρια. Από το 1992 κατευθύνει γυμνές μάζες και τις φωτογραφίζει, στις πιο ενδεικτικές αλλά και πιο αλλοπρόσαλλες τοποθεσίες. Σε παγετώνα στις Αλπεις, σε σκεπή κτιρίου στη Βαρκελώνη, έξω από την όπερα του Μονάχου, στο γήπεδο Ενρστ Χάπελ της Βιέννης, σε κεντρική πλατεία στο Μεξικό, στο Γκραντ Σέντραλ της Νέα Υόρκη, στο Selfridges του Λονδίνου. Και το αποτέλεσμα, πάντα, σε ξαφνιάζει.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News