Στο Τόρουν της Πολωνίας ο Μιλτιάδης -Μίλτος- Τεντόγλου έγραψε ιστορία.

Εγινε ο πρώτος έλληνας αθλητής -και μόλις τέταρτος άλτης στα χρονικά της διοργάνωσης- που κατέκτησε χρυσό μετάλλιο σε δύο διαδοχικά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα κλειστού στίβου (στις γυναίκες το έχει κατορθώσει η Κατερίνα Θάνου, το 1996 και το 2000). Είχε πρωτεύσει και το 2019 στη Γλασκώβη.

Κέρδισε τον πέμπτο, συνολικά, ευρωπαϊκό του τίτλο και τρίτο στην κατηγορία των Ανδρών πριν, καν, κλείσει τα 23 του χρόνια (στις 18 Μαρτίου).

Συνεχίζει ένα εκπληκτικό σερί θριάμβων στον κλειστό και τον ανοιχτό στίβο, σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Από το 2017, που αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (Κ-20, στο Γκροσέτο της Ιταλίας), μέχρι την περασμένη Παρασκευή, δεν έχει φύγει από κανέναν αγώνα των European Athletics χωρίς το χρυσό μετάλλιο. Η μόνη του ήττα στην Ευρώπη σημειώθηκε στο βαλκανικό πρωτάθλημα του 2019.

Για να φτάσει στη νέα του επιτυχία ο πρωταθλητής μας στο μήκος δεν χρειάστηκε μόνο να νικήσει τους αντιπάλους του, αλλά και να ξεπεράσει τον εαυτό του. Στην Πολωνία πήγε λαβωμένος. Ολοι είδαμε το μπανταρισμένο του γόνατο στην τηλεοπτική μετάδοση του αγώνα, όμως λίγοι γνωρίζουν πόσο πολύ πονούσε. Πριν από μερικές εβδομάδες οι πιθανότητες να λάβει μέρος στη διοργάνωση ήταν 20%-25%. Οι προπονήσεις του σε αυτό το διάστημα είχαν μειωμένη ένταση, για να μην επιβαρύνουν την κατάστασή του. Κι όμως, ο Μίλτος έκανε το θαύμα του. Οσο κι αν ψάξει κανείς στα αρχεία, δεν θα βρει άλλον αθλητή που αναδείχτηκε πρωταθλητής Ευρώπης με ένα άλμα και «με ένα πόδι».

Στην πρώτη του, κιόλας, προσπάθεια «προσγειώθηκε» στα 8,35μ., πραγματοποιώντας την καλύτερη εφετινή επίδοση παγκοσμίως. Αδιανόητο! Οι κυριότεροι αντίπαλοί του (ο Σουηδός Μοντλέρ και ο Φινλανδός Πιούλι), που γνώριζαν το πρόβλημά του, δεν πίστευαν στα μάτια τους. Εκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν -εθνικά ρεκόρ-, αλλά κι αυτό δεν ήταν αρκετό για να τον νικήσουν. Ετσι, στην απονομή του Σαββάτου ο Τεντόγλου, φορώντας τη μάσκα του, ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Ως ο μόνος Ελληνας που έχει στη συλλογή του δύο χρυσά μετάλλια από ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου.

Είναι εξαιρετικά σπάνιο, ακόμη και για έναν απολύτως υγιή αθλητή, να εμφανίζεται σε μια τόσο σημαντική διοργάνωση και να πετυχαίνει «με την πρώτη» την καλύτερη επίδοση της καριέρας του (το απόλυτο ρεκόρ του είναι τα 8,38μ.), αλλά και μία από τις κορυφαίες που έχουν καταγραφεί σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα κλειστού στίβου. Αλλά τέτοιος είναι ο Μίλτος. Αθλητής αγώνων. Την ώρα που κρίνονται μετάλλια, τη στιγμή που οι άλλοι «γονατίζουν» από το άγχος, εκείνος «λειτουργεί» σαν σε προπόνηση. Και ακόμη καλύτερα. Στους μεγάλους αγώνες το ταλέντο δεν αρκεί. Εκεί, οι υψηλές επιδόσεις είναι (και) ζήτημα χαρακτήρα. Προσωπικότητας. Και ο πιτσιρικάς από τα Γρεβενά είναι «Killer», όπως τον χαρακτήρισε ο Γιώργος Πομάσκι στο SPORT24: «Ολοι οι προπονητές θέλουμε τέτοιους αθλητές. Κάνουν τη δουλειά μας εύκολη. Το στρες το είχα εγώ, και ο Μίλτος μού το έδιωξε με το πρώτο του άλμα. Ηταν λεπτή χειρουργική αυτό που έκανε. Τα κατάφερε με δύο άλματα: ένα στον προκριματικό και ένα στον τελικό…».

Το έχει ξανακάνει. Το κάνει από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στην κεντρική σκηνή του ευρωπαϊκού στίβου. Το 2018 πήγε στο Βερολίνο με ατομική επίδοση τα 8,24 μέτρα, και πήδησε 8,25. Στην πρώτη του συμμετοχή στη διοργάνωση, ξεπέρασε την επίδοση που είχε πετύχει σε ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα «της πλάκας» στο Παμπελοποννησιακό στάδιο! Ηταν 20 ετών παλληκαράκι. Για την ακρίβεια, 20 ετών και 143 ημερών. Εγινε ο νεαρότερος έλληνας πρωταθλητής Ευρώπης, και χάρισε στη χώρα το πρώτο της χρυσό μετάλλιο στο μήκος, σε ευρωπαϊκούς αγώνες ανοιχτού στίβου. Του αρέσουν τα δύσκολα. «Τρώω πίεση… για πρωινό», έχει πει ο ίδιος, χαριτολογώντας.

Και να σκεφτεί κανείς, πως άρχισε τον στίβο καθυστερημένα -στα 15 του- και κατά τύχη. Ο πρώτος του προπονητής, ο Βαγγέλης Παπανίκος, τον ανακάλυψε παρακολουθώντας τον να κάνει παρκούρ στο στάδιο των Γρεβενών. Πήγαινε εκεί με την παρέα του, έκαναν αυτοσχέδιους αγώνες και τους βιντεοσκοπούσαν. Επειτα ανέβαζαν τα βιντεάκια στο Ιντερνετ. Ο κ. Παπανίκος παρατήρησε οτι είχε εξαιρετική αλτικότητα, και τον έπεισε να δοκιμάσει τις επιδόσεις του στο σκάμμα. Δεν λάθεψε. Μερικούς μήνες αργότερα ο «μικρός» κατέκτησε ασημένιο μετάλλιο στη Θεσσαλονίκη, στην κατηγορία των Παμπαίδων. Από το 2015, που ασχολήθηκε σοβαρά με το σπορ, έχει συμμετάσχει σε τελικούς 11 μεγάλων διοργανώσεων, σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες, και δεν έχει πάρει μετάλλιο μόνο στις τρεις από αυτές.

Ο Τεντόγλου δεν μοιάζει με τους άλλους «ήρωες των σταδίων». Ποτέ δεν ονειρεύτηκε να γίνει σπουδαίος αθλητής -για μουσικός πήγαινε-, δεν έχει κάποιο ίνδαλμα στον αθλητισμό, δεν τον αγχώνουν οι αγώνες, δεν του αρέσει η δημοσιότητα, δεν είναι ανταγωνιστικός, παρά μόνο με τον εαυτό του: προσπαθεί να γίνεται όλο και καλύτερος.

Αλλά και γεννήθηκε σε λάθος εποχή. Δεν πρόλαβε τη δεκαετία των ’90s, τότε που οι ξενώνες του ΟΑΚΑ και τα τρία γήπεδα προπονήσεων παρείχαν στους έλληνες αθλητές ιδανικές συνθήκες εξέλιξης, και τα μεγάλα ταλέντα -σαν τον Μίλτο- στέλνονταν στο εξωτερικό για «επιστημονική» προετοιμασία. Με όλο τον σεβασμό στον υπέροχο δάσκαλο, Πομάσκι, που καλλιέργησε ακόμη μια μεγάλη ελπίδα του ελληνικού αθλητισμού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News