Από το καλοκαίρι του 1999 μέχρι τον Ιούνιο του 2012 -δεκατρία χρόνια- ένας και μοναδικός: ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Από το καλοκαίρι του 2012 μέχρι χθες, οκτώ προπονητές (αν προστεθούν και οι υπηρεσιακοί): Πεδουλάκης, Αλβέρτης, Ιβάνοβιτς, Μανωλόπουλος, Λυκογιάννης, Πρίφτης, Τζόρτζεβιτς, ξανά Πεδουλάκης. Και τώρα, ο Νο 9. Πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που ένας κόουτς συμπλήρωσε δωδεκάμηνο στον πάγκο του Παναθηναϊκού.

Με μνημονιακούς προϋπολογισμούς τα προηγούμενα χρόνια και με μια large επένδυση εφέτος, ο «εξάστερος» παλεύει να επιστρέψει στα Φάιναλ-Φορ και στους τίτλους. Χωρίς συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα όμως, ο αγώνας του αποδεικνύεται μάταιος. Και αυτή την ταυτότητα, την εκδίδει μόνον ένας κόουτς μακράς πνοής.

Τέτοιος -υποτίθεται ότι- θα ήταν ο Αργύρης Πεδουλάκης. Γνωστός, δοκιμασμένος και «πιστός στρατιώτης της ομάδας». Εφυγε χθες (Τρίτη), μόλις μια εβδομάδα αφότου είχε υπογράψει το νέο του συμβόλαιο. Η βαριά ήττα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό φούντωσε την κυκλοθυμία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, και το πρότζεκτ πήγε περίπατο.

Ο Πεδουλάκης είχε αναλάβει -για πρώτη φορά- την εποχή που κανείς άλλος δεν τολμούσε να καθίσει στη θέση που είχε αφήσει ζεστή ο εμβληματικός Ομπράντοβιτς. Κατέκτησε το «νταμπλ», όμως στα μέσα της επόμενης σεζόν (2013-2014) απολύθηκε. Επειδή -λέει- το μπάσκετ που έπαιζε η ομάδα ήταν πολύ αμυντικό, αναχρονιστικό, και δεν άρεσε στον κόσμο. Αν ήταν έτσι, κακώς επέστρεψε. Κι αν, την περασμένη Ανοιξη, ο Παναθηναϊκός έψαχνε έναν -οποιονδήποτε- προπονητή για να βγάλει τη σεζόν, έπειτα από τον οδυνηρό αποκλεισμό από τη Λαμποράλ στα play-off της Euroleague, με ποια λογική ο Δ. Γιαννακόπουλος εμπιστεύτηκε στον «οποιονδήποτε» το εφετινό, πανάκριβο εγχείρημα;

Αν, πάλι, το «αφεντικό» μετάνιωσε που τον έδιωξε τότε, και αναγνώρισε την τεράστια προσφορά του στη δύσκολη μετά-Ομπράντοβιτς εποχή, γιατί τον εξώθησε σε παραίτηση τώρα, έπειτα από μόλις τέσσερα επίσημα ματς, εξαιτίας ενός οδυνηρού αποτελέσματος;

Δυο πρόσφατα γεγονότα αποδεικνύουν ότι, στην πραγματικότητα, ο Πεδουλάκης ποτέ δεν… γέμισε το μάτι του Δ. Γιαννακόπουλου. Ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του.

• Προ ημερών, ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός έπλεξε -δημοσίως- το εγκώμιο του Πίνι Γκέρσον, χαρακτηρίζοντας ως το μεγαλύτερο λάθος του το γεγονός ότι δεν τον είχε προσλάβει το 2013. Κάτι λέει, αυτό, για τη σχέση του με τον προπονητή του. Οπως ακριβώς θα έλεγε για έναν γάμο, η εξομολόγηση ενός άνδρα -παρουσία της συζύγου του- ότι μετάνιωσε που δεν παντρεύτηκε κάποια άλλη.
• Στο τελευταίο συμβόλαιο του Πεδουλάκη, ο Δ. Γιαννακόπουλος έβαλε έναν όρο που κανένας κόουτς δεν θα δεχόταν να προσυπογράψει: ότι ο μεγαλομέτοχος διατηρεί το δικαίωμα να τοποθετήσει δίπλα του έναν αμερικανό τεχνικό με εξειδίκευση στον σχεδιασμό της επιθετικής ανάπτυξης της ομάδας.

Ο Πεδουλάκης το αποδέχτηκε, επειδή και ο ίδιος είχε αντιληφθεί πως είναι «αναλώσιμος». Αυτό φάνηκε και στις δηλώσεις του αμέσως μετά το ντέρμπι στο ΣΕΦ: «Ή θα γίνουμε πιο σκληροί ή εγώ δεν θα συνεχίσω». Δεν συνηθίζεται, ένας προπονητής να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο αποχώρησής του, έστω και υποθετικά. Το γνώριζαν και οι δυο πλευρές, ότι η συνεργασία τους ήταν πειραματική.

Αρκούσε μια γροθιά, για να τη σκοτώσει. Ηταν η μπουνιά που έριξε ο Τζέιμς στην τζαμαρία του ΟΑΚΑ. Ο βλακώδης αυτοτραυματισμός του γιγάντωσε μία ώρα αρχύτερα το κατασκευαστικό λάθος στη θέση «1». Ο Καλάθης δεν είναι στα καλύτερά του, και η προσπάθεια για την απόκτηση ενός κοινοτικού play-maker (Κουκ) σκόνταψε στα 50.000 ευρώ του φόρου αλληλεγγύης.

Ο Πεδουλάκης αντιλήφθηκε ότι, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, δεν είχε νόημα να συνεχίσει. Οι διορθώσεις που πρέπει να γίνουν, θα είναι μια -ακόμη- οικονομική θυσία, χωρίς εγγυημένο αποτέλεσμα. Ο Δ. Γιαννακόπουλος, από την άλλη, δυσκολεύεται να χωνέψει ότι πλήρωσε τόσα λεφτά για να βλέπει την ομάδα του χειρότερη από πριν. Με τη Ζαλγκίρις και -κυρίως- με τον Ολυμπιακό. Ετσι, η θορυβώδης συνάντησή τους -χθες- στους διαδρόμους του ΟΑΚΑ ήταν εξαιρετικά σύντομη.

Τώρα, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τον Παναθηναϊκό. Χωρίς play-maker, με μεγάλα αγωνιστικά προβλήματα, καταρρακωμένο ηθικό, υπηρεσιακό (ή νέο) προπονητή, και με τον Διαμαντίδη απόντα από τα αποδυτήρια, καλείται να δώσει μια σειρά από δύσκολα και καθοριστικά παιχνίδια, με κατάληξη το ευρωπαϊκό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, στο ΟΑΚΑ, στις 18 Νοεμβρίου.

Αραγε, ο διάδοχος του Πεδουλάκη θα καταφέρει να βάλει μια τάξη σε αυτό το χάος; Θα υπάρξει γι’ αυτόν υπομονή και εμπιστοσύνη; Ενα είναι βέβαιο: ότι κάποια στιγμή, ο Δ. Γιαννακόπουλος οφείλει να διαβάσει το βιβλίο της ένδοξης οικογενειακής του ιστορίας στο μπάσκετ. Τι θα μάθει απ’ αυτό; Οτι ο πατέρας του και ο θείος του -ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος- είδαν τα χρήματά τους να πιάνουν τόπο, μόνον όταν κατάλαβαν ότι ο παρορμητισμός και η βιασύνη δεν οδηγούν πουθενά. Οταν αποφάσισαν να εμπιστευθούν -πραγματικά- τον προπονητή τους.

Ο πρώτος που είχε αυτή την τύχη, ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, κατέκτησε ευρωπαϊκή Κούπα. Ο δεύτερος, ο Λευτέρης Σούμποτιτς, έβαλε τέλος στην κυριαρχία του Ολυμπιακού στην Ελλάδα. Και ο τρίτος, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, έχτισε τη μεγάλη του Παναθηναϊκού δυναστεία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News