Ο Ντένζελ Ουάσινγκτον, ο οποίος εδώ και πέντε δεκαετίες φέρνει πλούτο στα κινηματογραφικά στούντιο, φαίνεται ότι αποφάσισε να τονώσει με το μαγικό του ραβδάκι και το ταμείο ενός θεάτρου, το οποίο προσφέρει στους θεατές μια διπλή δόση Χόλιγουντ με όχι έναν αλλά δύο κινηματογραφικούς σταρ στην ίδια παράσταση.

Ο Ουάσινγκτον και Τζέικ Τζίλενχαλ συμπρωταγωνιστούν στον σαιξπηρικό «Οθέλλο», με τον Ουάσινγκτον στον ομώνυμο ρόλο και τον Τζίλενχαλ ως Ιάγο. Το έργο έχει κερδίσει το στοίχημα, εμπορικά τουλάχιστον, αφού σπάει ταμεία παρά την πανάκριβη τιμή των εισιτηρίων, που κοστίζουν από 216 έως 921 δολάρια για μια καλή θέση στο κέντρο της πλατείας του Ethel Barrymore Theatre, όπου θα παίζεται ο «Οθέλλος» μέχρι τις 8 Ιουνίου.

Η παράσταση, σε σκηνοθεσία του -βραβευμένου με Τόνι- Κένι Λεόν, έχει κάνει ήδη ρεκόρ εισιτηρίων και, σύμφωνα με τους New York Times, σε μόλις μια εβδομάδα έκανε τις υψηλότερες εισπράξεις μιας μη μιούζικαλ παραγωγής στην ιστορία του Μπρόντγουεϊ. Για την ακρίβεια, με μέση τιμή εισιτηρίου 361,90 δολάρια, τιμή υπερδιπλάσια της τιμής των εισιτηρίων της αμέσως επόμενης πιο ακριβής παραγωγής («The Outsiders», στα 155 δολάρια), εισέπραξε  2,8 εκατ. δολάρια.

Να σημειωθεί ότι οι δύο σταρ του «Οθέλλου» δεν είναι οι μόνοι κινηματογραφικοί ηθοποιοί, που παίζουν αυτόν τον καιρό στο Μπρόντγουεϊ, ανεβάζοντας ανάλογα τις τιμές των εισιτηρίων, και τα πλήθη συρρέουν για να τους δουν να παίζουν live στη σκηνή. Ο Ρόμπερτ Ντάουνι τζ. εμφανίστηκε το περασμένο φθινόπωρο στην παραγωγή «McNeal» του Lincoln Center Theater, ο Τζορτζ Κλούνεϊ κάνει τώρα το δικό του ντεμπούτο στο Winter Garden Theater με το «Good Night, and Good Luck», και ο Ουάσινγκτον επιστρέφει μετά από απουσία εφτά χρόνων (στο παρελθόν είχε πρωταγωνιστήσει σε πέντε θεατρικές παραγωγές: «Checkmates», 1988, «Ιούλιος Καίσαρ», 2005, «Fences», 2010, «A Raisin in the Sun», 2014 και «The Iceman Cometh», 2018).

Στη συνέχεια, δε, αναμένεται άλλο ένα ντεμπούτο έκπληξη. Ο Κιάνου Ριβς ετοιμάζεται να ξεκινήσει την θεατρική καριέρα του στο Μπρόντγουεϊ το ερχόμενο φθινόπωρο με τον ρόλο του Εστραγκόν στο «Περιμένοντας τον Γκοντό». Στο πλάι του θα παίξει τον Βλαντίμιρ ο Αλεξ Γουίντερ, συμπρωταγωνιστής του στην κωμωδία «Bill & Ted’s Excellent Adventure». Να σημειωθεί ότι το έργο, που έγραψε ο Σάμιουελ Μπέκετ το 1953, έχει ανέβει τέσσερις φορές στο Μπρόντγουεϊ με πιο πρόσφατη την παραγωγή του 2013-2014, με πρωταγωνιστές τους Ιαν ΜακΚέλεν και Πάτρικ Στιούαρτ, όπως έγραψε ο Hollywood Reporter.

Επιστρέφοντας στην παραγωγή του «Οθέλλου», ποιό είναι το κέρδος του θεατή όταν οι τιμές των εισιτηρίων φτάνουν σχεδόν στα 1.000 δολάρια; Ας ξεκινήσουμε με τα θετικά της παράστασης, γράφει η Σούζι Γκόλντσμπρο στη βρετανική εφημερίδα The Times. Οι δύο χαρισματικοί πρωταγωνιστές της έχουν μια καταραμένη χημεία μεταξύ τους. Ο 70χρονος Οθέλλος του Ουάσιγκτον είναι φιλικός και ευδιάθετος και λάγνος παρά τα άσπρα του μαλλιά. Αγκαλιάζει με δύναμη τα αδέρφια του και χαϊδολογάει την «καυτή» νεαρή σύζυγό του (τη Δυσδαιμόνα υποδύεται μάλλον αδιάφορα η κατά πολύ νεότερή του αγγλίδα Μόλι Οζμπορν). Στο μεταξύ, ο Ιάγος του Τζέικ Τζίλενχαλ, με ξυρισμένο κεφάλι και βαθουλωμένα μάτια, αποπνέει αρκετή τοξική αρρενωπότητα ώστε να ξεκινήσει το δικό του podcast στο στυλ του αμφιλεγόμενου Τζο Ρόγκαν.

Ο Σαίξπηρ, παρατηρεί ακόμη η Γκόλντσμπρο στους Times, αφήνει ως γνωστόν την αιτία της μοχθηρίας του Ιάγου στη φαντασία: για τον Τζίλενχαλ είναι η αηδία για τους μαλθακούς ανθρώπους γύρω του. «Ελα, γίνε άντρας!» φωνάζει ο Ιάγος στον Ροδρίγο, κολλητό και συνεργό του στη χειραγώγηση και τελικά στην πτώση του Οθέλλου (ρόλο στον οποίο ξεχωρίζει ο Αντονι Μάικλ Λόπεζ).

Μέχρι να δει κανείς τη μελέτη του Σαίξπηρ για το πώς μπορεί να τρελαθεί κάποιος μόνο με τις λέξεις, ξεχνάει πόσο εκθαμβωτικά έξυπνη είναι η γραφή του κορυφαίου δραματουργού, ειδικά στο έργο στο οποίο ο Ιάγος αρχίζει να δουλεύει την εύπλαστη φαντασία του αφεντικού του. Το πρόσωπο του Ουάσιγκτον βυθίζεται σιγά-σιγά σε μια σκοτεινή και εκπληκτικά αστεία αυτό-λύπηση καθώς τον παρακινεί ο Τζίλενχαλ (ο οποίος γοητεύει το κοινό με συνωμοτικά βλέμματα). Στο σημείο αυτό, λέει η αγγλίδα θεαττική κριτικός, η παράσταση παίρνει φωτιά.

Αλλά αν εξαιρέσει κανείς τους πρωταγωνιστές, αυτό που μένει είναι μια κακοφτιαγμένη, παράξενα ασυνάρτητη παραγωγή. Οι λέξεις «κοντινό μέλλον» αναβοσβήνουν στην αρχή για να προειδοποιήσουν το κοινό ότι δεν βρίσκεται στη Βενετία του 16ου αιώνα. Αλλά τότε, πού ακριβώς βρίσκεται; Σε μια αόριστα δυστοπική Αμερική, υποθέτει η δημοσιογράφος των Times. Οι χαρακτήρες φορούν χακί σε στιλ πεζοναύτη και πίνουν μπίρα Bud Light από κουτάκια. Ωστόσο, στο σκηνικό υπάρχουν συρόμενοι ρωμαϊκοί κίονες, το χρήμα έχει προφανώς επιστρέψει στα χρυσά νομίσματα και η τοπική πόρνη φοράει για ανεξήγητους λόγους ένα μακρύ λουλουδάτο φόρεμα. Γενικά, τα κοστούμια στις αποχρώσεις της λάσπης είναι ιδιαίτερα φτηνά και καταθλιπτικά. Είναι λες και ο Λεόν, ο σκηνοθέτης της παράστασης, ήθελε να κάνει μια σύγχρονη αναβίωση του σαιξπηρικού έργου, αλλά στη συνέχεια το ξέχασε.

Τελικά η τεμπελιά της παραγωγής μεταδίδεται και στις ερμηνείες, παρατηρεί η Σούζι Γκόλντσμπρο στους Times. Ο Ουάσιγκτον μοιάζει να έχει ξεμείνει από δυνάμεις στο δολοφονικό φινάλε. Αντί για απέχθεια για τον εαυτό του και απελπισία, αντιμετωπίζει την αποκάλυψη του ψεύδους του Ιάγου ουδέτερα και μη πειστικά. Πολλοί χαρακτήρες μαχαιρώνονται μέχρι θανάτου, αλλά δεν χύνεται ούτε μια σταγόνα υγρού. Με τόσα χρήματα, που εισπράττονται όμως θα μπορούσαν να είχαν αγοράσει μια σακούλα με σκηνικό «αίμα». Παρά την κακή παραγωγή, ωστόσο, ο Ντένζελ Ουάσινγκτον και ο Τζέικ Τζίλενχαλ προσφέρουν ένα ως επί το πλείστον ευχάριστο θέαμα, αν εξαιρέσει κανείς το υπερβολικό ποσόν των 921 δολαρίων για να το απολαύσει κανείς, επισημαίνει η Γκόλντσμπρο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News