Με ένα άρθρο τους στη γαλλική Liberation και στα δικά μας «Νέα» της Δευτέρας, ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ηγετική φυσιογνωμία του Μάη του ’68 και πρώην ευρωβουλευτής, και ο Διονύσης Δερβιτσιώτης-Μπουρνιάς, διάσημος ελληνογάλλος αρχιμουσικός, παρενέβησαν και αυτοί στην ευρύτερη προβληματική που υπάρχει τις τελευταίες ημέρες στην ευρωπαϊκή δημόσια σφαίρα για την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν.

Το άρθρο των δύο προσωπικοτήτων της γαλλικής σκέψης ήρθε να προστεθεί σε αντίστοιχες κινήσεις στη Βρετανία, όπου π.χ. οι Times δημοσίευσαν επιστολή 24 διακεκριμένων πολιτικών, επιστημόνων και διανοουμένων κατά της τουρκικής προκλητικότητας και υπέρ της Ελλάδος (εδώ).

Το άρθρο του Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ και του Διονύση Δερβιτσιώτη-Μπουρνιά έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Είμαστε όλοι ευρωπαίοι Ελληνες»:

«Είκοσι τέσσερις ώρες πριν από την επίσημη επίσκεψή του στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2017, ο κ. Ερντογάν είχε προτείνει την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης ως προς τη διαχώριση των ελληνοτουρκικών συνόρων με αυτό το… καινοτόμο επιχείρημα: “Πώς θα μπορούσαν τα νησιά του Αιγαίου να είναι ελληνικά όταν ακούγεται η φωνή κάποιου που φωνάζει από την Τουρκία;”.

Από την Τρίτη 11 Αυγούστου, μια δεκάδα τουρκικών πολεμικών πλοίων, που συνοδεύουν το ερευνητικό σκάφος “Oruc Reis”, πλέουν στα νερά της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, επομένως της ευρωπαϊκής, στο Αιγαίο Πέλαγος. Για να συνεχίσουμε στον γεωποιητικό οίστρο του τούρκου προέδρου, η Τουρκία φέρεται σαν ένας θορυβώδης γείτονας που ζητάει επίσημα να καταλάβει ένα καλό μέρος του διαμερίσματός σας, με το πρόσχημα ότι η φωνή του ακούγεται πολύ μακριά. Και για να το πετύχει, κάνει γύρους, με το όπλο στο χέρι, στο πεζοδρόμιο, αγγίζοντας την μπροστινή πόρτα σας.

Απευθυνόμενος στο ελληνικό έθνος, σε ένα μήνυμα του οποίου η μετρημένη ομιλία υπογράμμισε μόνο τη σταθερότητά του, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατέληξε στο συμπέρασμα: “Παραμένουμε σταθερά αφοσιωμένοι στη διεθνή νομιμότητα και τη δύναμη της διπλωματίας για την επίλυση ακόμη και των πιο περίπλοκων ζητημάτων. Δεν θα είμαστε ποτέ αυτοί που θα επιδεινώσουν την κατάσταση. Ωστόσο, ο αυτοέλεγχος είναι μόνο μία πτυχή της δύναμής μας. Καμία πρόκληση δεν θα παραμείνει αναπάντητη”.

Παρά τη λιτότητα που έχει εξαντλήσει τη χώρα κι ενίσχυσε κάποια στιγμή το νεοναζιστικό κόμμα και τη λαϊκιστική ψήφο, η Ελλάδα έχει επιτύχει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που είναι τόσο βαθιές όσο είναι βίαιες. Αποδεικνύοντας ένα πολύ σπάνιο πολιτικό θάρρος με την επιβολή γενικευμένης καραντίνας από πολύ νωρίς, κατάφερε να διαχειριστεί την παρούσα πανδημία με υποδειγματικό τρόπο. Είναι μια κουρασμένη χώρα που αγωνίστηκε να παραμείνει εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας όταν τα πάθη, από αριστερά και δεξιά, υποστήριζαν το Grexit ως τη μόνη λύση.

Ο Ελληνας Πρωθυπουργός έχει δίκιο να μην παρασυρθεί από το παιχνίδι εξουσίας της Τουρκίας, το οποίο είναι περισσότερο ταιριαστό στους οθωμανικούς κώδικες του 19ου αιώνα παρά στους ευρωπαϊκούς του 21ου. Υπάρχουν όμως όρια. Και αν ολόκληρη η Ευρώπη δεν επιβάλει αυτά τα όρια για να εγγυηθεί την ασφάλεια μιας από τις χώρες-μέλη της, με ποια διανοητική πιρουέτα θα μπορούμε να απαντήσουμε στους λαϊκιστές όλων των κομμάτων που συνεχίζουν να καταγγέλλουν τη χρησιμότητά της;

Με την αποστολή στρατιωτικών ενισχύσεων στο Αιγαίο, ο Εμανουέλ Μακρόν έσωσε την τιμή της Ευρώπης. Τι γίνεται όμως με τη Γερμανία; Θα κοιτάξει ως θεατής αυτήν την εισβολή στον ευρωπαϊκό χώρο από έναν θλιβερό εκλεγμένο δικτάτορα που ήδη αναφέρεται στο νησί Καστελόριζο ονομάζοντάς το “νησί του Μεΐς (Meis)”»;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News