Ο Ιλντάρ Νταντίν, γνωστός ρώσος ακτιβιστής της αντιπολίτευσης που πολεμούσε στην Ουκρανία στο πλευρό των δυνάμεων του Κιέβου, σκοτώθηκε στη διάρκεια των μαχών, σύμφωνα με την ομάδα που τον στρατολόγησε. Εκπρόσωπος της ομάδας του Αστικού Συμβουλίου ανακοίνωσε το θάνατό του, προσθέτοντας ότι «ήταν και παραμένει ήρωας», αναφέρει το BBC.

Ο ακτιβιστής σκοτώθηκε όταν στρατιώτες της Λεγεώνας της Ελεύθερης Ρωσίας, το εθελοντικό τάγμα στο οποίο μετείχε, δέχθηκαν ρωσικά πυρά στο Χάρκοβο της βορειοανατολικής Ουκρανίας. Δεν έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες του θανάτου του, καθώς, σύμφωνα με τη  Λεγεώνα, η στρατιωτική επιχείρηση στην οποία συμμετείχε είναι ακόμα ενεργή.

Αλλά ο Ιλια Ποναμάρεφ, εξόριστος ρώσος πολιτικός της αντιπολίτευσης που έχει δεσμούς με τη Λεγεώνα, είπε στο BBC πως είναι «δυστυχώς σίγουρος» ότι ο Νταντίν είναι νεκρός. Μια άλλη πηγή διευκρίνισε ότι ο θάνατός του «επιβεβαιώνεται από όσους βρίσκονταν στο πλευρό του στη μάχη».

Ο Νταντίν έγινε γνωστός στη Ρωσία πριν από μια δεκαετία για την επιμονή του στη διοργάνωση ειρηνικών διαδηλώσεων την εποχή που η πολιτική καταστολή τους εντεινόταν στη χώρα. Ηταν ο πρώτος που διώχθηκε με βάση το Αρθρο 212.1 –που στη συνέχεια ονομάστηκε «Νόμος Νταντίν»– του 2014, σύμφωνα με το οποίο είναι ποινικό αδίκημα οι επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις των ολοένα και πιο περιοριστικών διατάξεων της Ρωσίας για τις διαδηλώσεις.

Το έγκλημά του ήταν ότι στεκόταν στους δρόμους της Μόσχας κρατώντας ένα πανό. Καταδικάστηκε σε δυόμισι χρόνια φυλάκισης, κλείστηκε σε ένα κελί και άμεσα ξεκίνησε απεργία πείνας. Στη συνέχεια, οι δεσμοφύλακες του τον βασάνισαν για να τον αναγκάσουν να σταματήσει.

Μετά την απελευθέρωσή του, το 2017, ο Νταντίν περιέγραψε σε δυτικούς δημοσιογράφους τα βασανιστήρια στα οποία είχε υποβληθεί. Μεταξύ άλλων, οι δεσμοφύλακες τον κρεμούσαν από τους καρπούς σε έναν τοίχο και τον απειλούσαν με βιασμό, αναφέρει το BBC. Είχε πει ότι αυτή η βαρβαρότητα παραλίγο να τσακίσει την αποφασιστικότητά του.

Μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, ο ακτιβιστής εντάχθηκε στο τάγμα των ρώσων εθελοντών του ουκρανικού στρατού. «Δεν μπορώ να κάθομαι χωρίς να κάνω κάτι, γιατί έτσι θα γίνω συνεργός στα ρωσικά εγκλήματα πολέμου», είχε δηλώσει στο BBC, εξηγώντας την απόφασή του να πολεμήσει ενάντια στους συμπατριώτες του.

Πάντα θεωρούσε τον εαυτό του ειρηνιστή, αλλά απαριθμούσε τους λόγους για τους οποίους πήρε τα όπλα: «Η επιθετικότητα, οι μαζικές δολοφονίες, τα βασανιστήρια, οι βιασμοί και οι λεηλασίες», έλεγε στο BBC. Παρόλα αυτά, το κωδικό στρατιωτικό παρατσούκλι που επέλεξε, ήταν «Γκάντι».

Ο Νταντίν πίστευε βαθιά ότι και ο ίδιος είχε προσωπική ευθύνη για την πλήρη εισβολή της Ρωσίας στη γειτονική της χώρα. Υποστήριζε ότι αντικαθεστωτικοί σαν αυτόν απέτυχαν να σταματήσουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν, επιτρέποντας στους εαυτούς τους να φοβηθούν από την αστυνομική βία και την απειλή της φυλάκισης, και να εγκαταλείψουν τις διαδηλώσεις.

Αρχικά εντάχθηκε στο τάγμα της Σιβηρίας τον Ιούνιο του 2023, πριν μετακομίσει στη Λεγεώνα της Ελεύθερης Ρωσίας τον περασμένο χειμώνα – και τα δύο, επίσημα τάγματα των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Οι νεοσύλλεκτοι είναι κυρίως ρώσοι πολίτες που ελπίζουν ότι βοηθώντας την Ουκρανία να νικήσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν, κάνουν το πρώτο βήμα προς τον τερματισμό του καθεστώτος του στο Κρεμλίνο.

Αλλά για τον Νταντίν, η εμπειρία δεν ήταν ακριβώς όπως την περίμενε, καθώς αισθανόταν ότι κάποιες από τις αποστολές στις οποίες στάλθηκε η μονάδα του ήταν «άσκοπες» από κάθε στρατιωτική έννοια. Περιέγραψε μια μάχη, στη διάρκεια της οποίας κατέληξε καθηλωμένος για οκτώ ώρες από τα ρωσικά πυρά σε έναν κρατήρα βόμβας, με ένα drone να προσπαθεί να ρίξει μια χειροβομβίδα πάνω του, ενώ ένας συνάδελφός του εθελοντής στρατιώτης αιμορραγούσε μέχρι θανάτου.

Και όπως πολλοί ουκρανοί στρατιώτες, ήταν εξουθενωμένος, πολεμούσε με ελάχιστες ημέρες άδειας και κούτσαινε από μια πληγή στο ισχίο του. Παρόλα αυτά η συνείδησή του δεν του επέτρεπε να παραμείνει στο περιθώριο την ώρα που Ουκρανοί δολοφονούνταν «από ρώσους εγκληματίες», όπως έλεγε χαρακτηριστικά στο BBC.

Ο Νταντίν είχε την τάση να μειώνει τη συνεισφορά του στον πόλεμο, ισχυριζόμενος ότι δεν κατάφερε να σταματήσει τη ρωσική επιθετικότητα και ότι «χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί γιατί δεν έκανα αρκετά». Αλλά οι ανώτεροί του διαφωνούν. «Ο Ιλντάρ ήταν δυνατός, γενναίος, με αρχές και εντιμότητα», έγραψε το Αστικό Συμβούλιο, «και έτσι θα τον θυμόμαστε πάντα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News