Η κεντρική εγκατάσταση της «Εκθεσης Αννα Φρανκ», η οποία εγκαινιάστηκε την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος στο Κέντρο Εβραϊκής Ιστορίας της Νέας Υόρκης, είναι μια σχολαστική αναπαράσταση του μυστικού χώρου όπου η οικογένεια Φρανκ έζησε στο Αμστερνταμ μεταξύ 1942-1944, προτού σταλεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου, η εγκατάσταση περιλαμβάνει δύο αραιά επιπλωμένα μικρά δωμάτια, με δύο μονά κρεβάτια το καθένα. Στον τοίχο της δεύτερης κρεβατοκάμαρας υπάρχουν φωτογραφίες αστέρων του κινηματογράφου της εποχής, πολύχρωμες καρτ ποστάλ και ένα μικρό γραφείο. Υπάρχει μια μικρή τουαλέτα, ένα ακόμη πιο μικρό δωμάτιο τύπου σαλονιού και ένα τελευταίο υπνοδωμάτιο με ένα ποδήλατο κρεμασμένο στον τοίχο και μια σκάλα προς έναν χώρο σοφίτας.

Σε αυτόν τον περιορισμένο χώρο με τα μαυρισμένα παράθυρα ζούσαν η Αννα, η αδελφή της Μαργκό, οι γονείς τους Οτο και Ιντιθ, ο επιχειρηματικός συνεργάτης του Οτο, Χέρμαν βαν Πελς, η σύζυγός του Ογκόστ και ο γιος τους Πέτερ. Μαζί με όλους αυτούς έμενε και ο Φριτς Φέφερ, που συμμετείχε στον κοινωνικό κύκλο των Φρανκ και μοιραζόταν το υπνοδωμάτιο της Αννα.

Η Αννα πέθανε σε ηλικία 15 ετών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο του 1945, λίγο πριν την απελευθέρωση του στρατοπέδου. Μόνο ο Οτο Φρανκ επέζησε της φυλάκισής του στο Αουσβιτς – και ήταν εκείνος που διασφάλισε ότι τα γραπτά της κόρης του θα γίνονταν γνωστά στον κόσμο.

Η έκθεση ανοίγει με την ανοιχτή βαλίτσα του Οτο, ενώ σε προθήκες υπάρχουν διάφορα έγγραφα της οικογένειας, σερβίτσια, αποσκευές και προσωπικά αντικείμενα. Ο Τομ Μπρινκ, επικεφαλής συλλογών και παρουσιάσεων στο «Σπίτι της Αννας Φρανκ» στο Αμστερνταμ και επιμελητής της έκθεσης στη Νέα Υόρκη, λέει στους Times ότι λόγω έλλειψης χώρου η έκθεση περιλαμβάνει τμήμα των προσωπικών αντικειμένων της οικογένειας που δεν χωρούσαν στην εγκατάσταση της Ολλανδίας.

Ο Μπρινκ απορρίπτει τις κατηγορίες ότι η αναδημιουργία του σπιτιού της Αννα ισοδυναμεί με εκμετάλλευση τραυματικού πόνου, ισχυριζόμενος ότι η έκθεση παρακολουθεί πιστά την ιστορία της οικογένειας Φρανκ, σκιαγραφώντας τη ζωή του Οτο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τις καταστολές που επέβαλε στην οικογένειά του η άνοδος του ναζισμού.

Η έκθεση απεικονίζει λεπτομερώς πώς οι Εβραίοι της Ολλανδίας, όπως η οικογένεια Φρανκ, αναγκάστηκαν να κρυφτούν όταν τους αφαιρέθηκαν τα δικαιώματα και οι ελευθερίες τους, καθώς και η ικανότητά τους να δραπετεύσουν. Ο Μπρινκ λέει ότι το ακριβές αντίγραφο της κρυψώνας, που συγκεντρώνει τις κατηγορίες περί εκμετάλλευσης, είναι μόλις ένα κεφάλαιο της οικογενειακής ιστορίας των Φρανκ που παρουσιάζει η έκθεση – από τις αρχές του 20ου αιώνα έως τη δεκαετία του 1970.

Ισχυρίζεται ότι η δημιουργία του μυστικού παραρτήματος του σπιτιού βάρυνε την ψυχή του, αλλά τον έκανε παράλληλα να αισθανθεί «πολύ ιδιαίτερα», καθώς ήταν το περιβάλλον στο οποίο η Αννα έγραψε τα διάσημα ημερολόγιά της, αποδεικνύοντας πόσο καλή συγγραφέας αλλά και πόσο φυσιολογικό κορίτσι ήταν. Ο Μπρινκ λέει στους Times ότι η Αννα «ήταν απίστευτα παρατηρητική για τις ζωές όλων στο στενό παράρτημα του σπιτιού».

Συμπληρώνει πόσο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι η νεαρή κοπέλα άρχισε να γράφει το ημερολόγιο στα 13 της και σκόπευε να το δημοσιεύσει. «Η Αννα ήταν τρομερά ταλαντούχα ως συγγραφέας και θα είχε κάνει καριέρα αν κατάφερνε να επιζήσει των θηριωδιών των Ναζί – κάτι που κάνει την ιστορία της ιδιαίτερα τραγική» εξηγεί.

Ο Μπρινκ αναφέρει ότι υπάρχουν ακόμα δύο άλυτα μυστήρια γύρω από τη ζωή της οικογένειας Φρανκ στο καταφύγιο. Το πρώτο είναι η πλήρης κατανόηση της κατάρρευσης μιας έως τότε ευτυχισμένης οικογενειακής συμβίωσης, η οποία προφανώς οδηγήθηκε σε αναπόφευκτες στενοχώριες και καυγάδες όσο περνούσε ο καιρός. Το δεύτερο είναι η αποκάλυψη του ανθρώπου που τους κατήγγειλε στους Ναζί και οδήγησε στη σύλληψή τους, «κάτι που μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News