«Είμαι τρελά ερωτευμένη με τις ταινίες του. Το να με σκηνοθετήσει ήταν όνειρό μου» είπε η ισραηλινής καταγωγής αμερικανίδα ηθοποιός Νάταλι Πόρτμαν για τον επίσης αμερικανό σκηνοθέτη Τοντ Χέινς. Καθώς η Πόρτμαν τυγχάνει και παραγωγός του φιλμ για το οποίο μιλάμε, του «May December», η Corriere della Sera αστειεύτηκε: «Ο,τι ήθελε, λοιπόν, το πέτυχε αναθέτοντάς του τη σκηνοθεσία της»…

Στο φιλμ η Πόρτμαν παίζει με συμπρωταγωνίστρια την Τζούλιαν Μουρ. Ο Χέινς χαρακτηρίστηκε «σπουδαίος πορτρετίστας των περίπλοκων και αντισυμβατικών γυναικών» οι οποίες «έχουν τις εμμονές τους και τις αγωνίες τους». Τι αντισυμβατικό έκανε ο χαρακτήρας που ερμηνεύει η Πόρτμαν; Το στόρι του φιλμ, σε γενικές γραμμές, για να φωτιστούν κάπως τα πράγματα.

Η τηλεοπτική ηθοποιός Ελίζαμπεθ (Πόρτμαν) πηγαίνει στην Τζόρτζια για να συναντήσει μια γυναίκα (τη Μουρ) την οποία θα υποδυθεί σε βιογραφική ταινία. Προ εικοσαετίας και στην πραγματική ζωή αυτή η γυναίκα είχε πρωταγωνιστήσει σε σεξουαλικό σκάνδαλο, αφού σε ηλικία 36 ετών πιάστηκε να συνουσιάζεται με έναν 13χρονο, συμμαθητή του γιου της. Μέσα στη φυλακή η εν λόγω αντισυμβατική κυρία γέννησε το παιδί του και κατόπιν τον παντρεύτηκε. Εκαναν και άλλα δύο παιδιά. Εγιναν κοτζάμ οικογένεια.

Η Corriere έγραψε ότι η Πόρτμαν προσπάθησε να ταυτιστεί με τη γυναίκα του ρόλου. Δήλωσε η ηθοποιός: «Ο Τοντ μπορεί να κινείται άνετα με τις ασάφειες των χαρακτήρων. Θέλει να προκαλέσει το κοινό, να διαλύσει τις βεβαιότητες. Είναι ένας πιο ανθρώπινος τρόπος να βλέπει τη ζωή, σε σύγκριση με αυτούς που διαχωρίζουν τα πάντα σε μαύρο ή σε άσπρο. Ξέρει να αντιλαμβάνεται τα ηθικά διλήμματα στα οποία κινούμαστε. Εδώ όλοι έχουν λίγο άδικο και λίγο δίκιο». Κανένας, συνεπώς, δεν έχει δίκιο ή άδικο.

Το σενάριο του φιλμ βασίστηκε στην πραγματική ιστορία μιας αμερικανίδας δασκάλας, καταδικασθείσης για αποπλάνηση 13χρονου αγοριού. «Ετσι η Πόρτμαν εντυπωσιάστηκε από τα ερωτήματα που εγείρει το φιλμ». Για τον Χέινς, είπε, ήταν πρόκληση αυτό το φιλμ. «Είναι δύο γυναίκες που κυνηγούν τις επιθυμίες τους, ακόμη και τις πιο ενοχλητικές, που ασκούν εξουσία στους άνδρες της ζωής τους. Η πιο ευάλωτη φιγούρα εδώ είναι η ανδρική», δηλαδή εκείνος ο 13χρονος συμμαθητής του γιου.

Το «πολύπλοκο θέμα» του φιλμ η Corriere το εκτίμησε: «Μας κάνει να αναλογιστούμε τον τρόπο με τον οποίο λέγονται οι ιστορίες, ότι η αλήθεια ενδέχεται να είναι γεμάτη αμφιβολίες». Της άρεσαν και οι δηλώσεις της οσκαρικής Πόρτμαν για τη δική της ζωή: «Μου αρέσει να δοκιμάζω διαφορετικά πράγματα και να εμπλέκομαι σε απίθανα πράγματα, όπως στο να έχω μια γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου».

Εννοείται ότι η Πόρτμαν δήλωσε τα αυτονόητα για τις σημερινές ΗΠΑ: «Νοιάζομαι για τα δικαιώματα των γυναικών»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News