Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να ευτυχήσει μία οικογένεια –μεσογειακή ιδίως– και, αλίμονο, αναρίθμητοι για να δυστυχήσει. Εδώ όμως θα μας απασχολήσει μόνο το σκέλος της οικογενειακής ευτυχίας, μάλιστα με τον πλέον πρωτότυπο τρόπο: τόσο ξεχωριστός και σπάνιος είναι, που συνεπήρε και τα ιταλικά media.

H εννεαμελής οικογένεια Μπαρντέλι από το Βαρέζε της Ιταλίας ζει ένα ασυνήθιστο όνειρο: η μητέρα και έξι από τα παιδιά της αποφοίτησαν μαζί από το Πανεπιστήμιο του Ουρμπίνο και θα λάβουν το πτυχίο τους την ίδια ημέρα, την ερχόμενη Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου! Μάλλον πρόκειται για παγκόσμιο ρεκόρ που θα μείνει ακατάρριπτο.

Η μάνα, η γερμανικής καταγωγής 55χρονη Μαρτίνα, λέει ότι μόλις έγινε γνωστό στον πανεπιστημιακό μικρόκοσμο ότι ήταν συμφοιτήτρια των τέκνων της εισέπραξε το θερμό ενδιαφέρον όλων, μικρών και μεγάλων: «Ενας καθηγητής με σταμάτησε και μου είπε: “Κυρία μου, συγχωρέστε μου την αδιακρισία, αλλά πρέπει να σας πω ότι ένας τέτοιος αστερισμός είναι σπάνιος”».

Ο Αντόνιο Μπαρντέλι παντρεύτηκε τη Μαρτίνα από τη Γερμανία και μαζί της έκανε οκτώ παιδιά: τρία αγόρια και πέντε κορίτσια. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε σε μία κωμόπολη της επαρχίας του Βαρέζε. Μία ωραία πρωία, η κυρία Μπαρντέλι ανακοίνωσε στον σύζυγό της την απόφασή της να μετακομίσει στο Ουρμπίνο για να σπουδάσει και αυτή μαζί με τα παιδιά της. Για την ακρίβεια, αυτά την έπεισαν. Ετσι ξεπεράστηκαν και οι συζυγικές τριβές της περιόδου εκείνης: με μελέτη πάλι, με επιστροφή στα αμφιθέατρα.

«Εζησα μία από τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής μου» εξομολογείται η Μαρτίνα στην Corriere della Sera. Ο πατέρας Αντόνιο δεν ήθελε να ξανασπουδάσει, έπρεπε να συνεχίσει να δουλεύει, και να εξοπλίζεται με υπομονή. Ομως, «παραπονιόταν από καιρού εις καιρόν» λέει μία από τις κόρες του, η Ντανιέλα.

Στο Ουρμπίνο όλοι οι φοιτητές Μπαρντέλι έζησαν σε δωμάτια της εστίας, συγκατοικώντας σε ζεύγη. Η μάνα έμεινε στο ίδιο δωμάτιο με την Ντανιέλα. «Οχι επειδή τα πηγαίνω καλύτερα μαζί με τη μαμά, η διανομή έγινε με τυχαίο τρόπο στη γραμματεία».

Η κοινή μελέτη όλων τους ήταν μία διαδικασία αλληλοσυμπλήρωσης κενών, μία συλλογική διαδικασία αλυσίδας που ανέπτυξαν οι Μπαρντέλι. Κάποιος από όλους αναλάμβανε να παρουσιάσει ένα θέμα στους υπολοίπους. «Ετσι κανείς μας δεν μπορούσε να υστερήσει» λένε. Τα αποτελέσματα τους δικαιώνουν, το δίχως άλλο.

Στη δική τους περίπτωση, στις πλάκες και στα αξέχαστα καλαμπούρια του φοιτητικού βίου περιλαμβάνεται και η θυμηδία που προκαλούσε σε όλο το αμφιθέατρο η επανάληψη του επωνύμου τους από τους καθηγητές. Η Σάρα, μία άλλη κόρη της Μαρτίνας, τονίζει τα φιλικά αισθήματα των άλλων φοιτητών προς το πρόσωπο της μαμάς της: «Οι φίλοι μου βρήκαν τη μητέρα μου πολύ ανοιχτή ως χαρακτήρα, και πιθανώς για αυτόν τον λόγο τη δέχτηκαν σαν μία της παρέας μας».

Η Μαρτίνα πάντως είχε στην αρχή τις επιφυλάξεις της και μία λογική συστολή, λόγω της διαφοράς ηλικίας που είχε με τους συμφοιτητές της: όλοι τους θα μπορούσε να ήταν παιδιά της! Αλλά οι συμφοιτητές ήταν αβροί μαζί της: «Ελάτε μαζί μας, κυρία»…

Η Σάρα κάνει τον απολογισμό της κοινής φοιτητικής ζωής με τη μάνα της σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο: «Ανακαλύψαμε τις πλευρές της μαμάς που δεν γνωρίζαμε. Στο Ουρμπίνο έγινε για εμάς μία μικρή αδερφή, μία μικρή φίλη…»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News