Ηρθαν να την πάρουν, όπως η ίδια το είχε μαντέψει! Με ένα φορτηγό γεμάτο πράκτορες. Με κουκούλα και ρούχα χωρίς διακριτικά. Εκτοτε δεν υπάρχουν νέα της Μαρίας Κολεσνίκοβα, της γυναίκας από την ηγετική τριάδα της αντιπολίτευσης, η οποία είχε προτιμήσει να παραμείνει στη Λευκορωσία διακινδυνεύοντας τη σύλληψη.

«Είδα τη Μαρία. Ηθελα να την πλησιάσω και να της μιλήσω. Ομως δεν πρόλαβα, αφού κάποιοι άνδρες με πολιτική αμφίεση και μασκοφορεμένοι την άρπαξαν και τη μετέφεραν σε ένα φορτηγό» λέει ένας μάρτυρας της σκηνής που διαδραματίστηκε κοντά στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης. Οι παραπάνω δηλώσεις έγιναν στον «ανεξάρτητο ιστότοπο Tut.by» έγραψε η Repubblica.

Η απαγωγή, λοιπόν, έγινε στο κέντρο του Μινσκ και «με παράνομες τακτικές και τρομοκρατικές μεθόδους», όπως σχολίασε η λευκορωσική αντιπολίτευση. Ωστόσο οι επίσημες αρχές της Λευκορωσίας αρνούνται οποιαδήποτε ανάμειξή τους στο καταγγελλόμενο επεισόδιο.

Η Κολεσνίκοβα είναι ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα των συλλήψεων και διώξεων τις οποίες υφίστανται οι αντιπολιτευόμενοι πολιτικοί στη Λευκορωσία. Αλλοι είναι στη φυλακή, όπως ο Σεργκέι Ντιλέβσκι, άλλοι στο εξωτερικό, όπως η Ολγα Κοβάλκοβα, και άλλοι απλώς αναζητούνται, όπως η νομπελίστρια Σβετλάνα Αλεξίεβιτς.

Η πυγμή που επιδεικνύει η λευκορωσική κυβέρνηση είναι πρωτοφανής, καθώς καμιά εξακοσαριά είναι οι διαδηλωτές που συνελήφθησαν μόνο την περασμένη Κυριακή. Δεν λείπουν και οι σκηνές της αστυνομικής βίας, το κανονικό ξυλοφόρτωμα. Μάλιστα κάποιοι διαδηλωτές, για να γλιτώσουν από το κλομπ και από τις χειροπέδες, δεν δίστασαν να πέσουν μέσα στο ποτάμι!

Αντιμέτωποι με τη νέα κλιμάκωση της καταστολής από την κυβέρνηση Λουκασένκο, οι Βρυξέλλες απαίτησαν την απελευθέρωση της Κολεσνίκοβα.

Φλάουτο και τανκς

H ιταλική εφημερίδα αναφέρει και μερικές πληροφορίες που σκιαγραφούν το πορτρέτο της απαχθείσης. Γράφει ότι είχε επίγνωση του κινδύνου που διέτρεχε, μάλιστα είχε προβλέψει τον τρόπο με τον οποίο οι μυστικοί αστυνομικοί θα την έπιαναν (κουκούλες, φορτηγό, κ.λπ.), ωστόσο δεν είχε καμία πρόθεση να εγκαταλείψει τη χώρα. Δεν φοβόταν και δεν φοβήθηκε. Το ρεπορτάζ των Ιταλών φέρει τον ρομαντικό τίτλο «Φλαουτίστρια εναντίον δικτάτορα».

Για ποιον λόγο έμεινε; «Εκανα την επιλογή μου στις 12 Μαΐου. Δεν θα μπορούσα να φύγω από τη χώρα όταν τόσοι άνθρωποι φυλακίζονται κάθε μέρα εδώ». Θεωρεί ότι το δίκιο είναι με το μέρος της και ότι «οι εγκληματίες είναι στην εξουσία». Ωστόσο ξέρει τη φύση του καθεστώτος και δεν αυταπατάται. «Τους έχω δει, ξέρω τι μπορούν να κάνουν, τους βλέπω εδώ και 26 χρόνια» λέει η Κολεσνίκοβα. Το επάγγελμά της είναι μουσικός, παίζει φλάουτο. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μινσκ πριν από 38 χρόνια, άλλα έζησε και στη Γερμανία, στη Στουτγάρδη.

Η Κολεσνίκοβα λέει ότι πυροδοτικός μηχανισμός της έκρηξης των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας ήταν ο κορονοϊός και η ανεπάρκεια του κράτους: «Οι άνθρωποι αισθάνθηκαν εγκαταλειμμένοι και δημιούργησαν ένα κίνημα αμοιβαίας βοήθειας, τον By-Covid, και έτσι, για πρώτη φορά στη Λευκορωσία, μια κοινωνία των πολιτών γεννήθηκε». Οι προεκλογικές παρασπονδίες του Λουκασένκο και η εκλογική νοθεία ακολούθησαν.

Οταν βρέθηκε μόνη της στην αρένα, ύστερα από τις συλλήψεις και τους εξαναγκασμούς σε εξορίες των ηγετικών στελεχών της αντιπολίτευσης, η Κολεσνίκοβα έγινε ξαφνικά το μόνο αναγνωρίσιμο πρόσωπο της αντιπολίτευσης. «Φυσικά, αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη. Δεν είμαι όμως ηγέτης. Η διαμαρτυρία του δρόμου προέρχεται από τα κάτω. Είναι ισχυρότερη από οποιοδήποτε άτομο, ισχυρότερη και από εμένα».

Είναι, φυσικά, αντικομμουνίστρια: «Μέσα σε έναν αιώνα είχαμε μόνο τέσσερα χρόνια ελευθερίας, μεταξύ της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ενωσης και της πρώτης εκλογής του Λουκασένκο». Ομως τώρα «η διαμαρτυρία δεν μπορεί να σταματήσει, έτσι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα». Το λέει και επιγραμματικά: «Δεν πρόκειται για σπριντ, αλλά για μαραθώνιο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News