Μάλλον δεν το πολυπίστευε, όταν έφευγε από τον Ολυμπιακό, ότι κάποτε θα έγραφαν για πάρτη του κοτζάμ λονδρέζικοι Times. Αλλά το ‘χε βάλει σκοπό του να παίξει στην Premier League το παιδί, όπως άλλα παιδιά στόχευαν παλιότερα να περάσουν στην Ιατρική Αθηνών, λόγου χάρη, ή στο Μετσόβιο. Ετσι οι αγνοί φίλαθλοι της πειραϊκής ΠΑΕ ξέμειναν μεν από Λούκα Μιλιβόγιεβιτς, αλλά χόρτασαν αποχαιρετιστήρια λουκουμόσκονη: «Είμαι ένας από εσάς» τους είχε διαβεβαιώσει ο διάττων αστήρ (κάποτε και Ερυθρός, εκ Βελιγραδίου), και αμέσως μετά τους είπε «άντε γεια».

Βέβαια, η Κρίσταλ Πάλας δεν είναι Τσέλσι, δεν είναι Μάντσεστερ (οποιαδήποτε από τις Μάντσεστερ), δεν είναι Αρσεναλ, δεν είναι καν Ντέρμπι, Σαουθάμπτον και Λιντς. Αλλά, από το ολότελα, καλή είναι και αυτή: «Μία οικογένεια». Οι Times μίλησαν με τον σέρβο ποδοσφαιριστή, που τυγχάνει και αρχηγός του λονδρέζικου συλλόγου, για τα γήπεδα που λόγω της ίωσης του κορονοϊού έμειναν κλειστά στο Νησί και για τα γήπεδα που θα ανοίξουν και πάλι αλλά χωρίς φιλάθλους. Ηταν μία συνέντευξη ενόψει της επανέναρξης του αγγλικού πρωταθλήματος στις 17 Ιουνίου.

Ο σέρβος μέσος και δεινός γκολτζής είπε στον ρεπόρτερ ότι στο lockdown «αισθάνθηκε το βάρος της ευθύνης του αρχηγού», ο οποίος έπρεπε να ενημερώνεται και να ενημερώνει τους συμπαίκτες του για τα θέματα της πανδημίας και τις νέες συνθήκες που δημιούργησε.

Δήλωσε ότι και μόνο η ιδέα να κλωτσάει το τόπι σε ένα άδειο γήπεδο δεν τον αφήνει να ηρεμήσει: «Νομίζω ότι είναι πολύ πιο δύσκολο πράγμα, επειδή με το κοινό η πίεση βοηθάει ώστε να μένουμε συγκεντρωμένοι στο παιχνίδι μας». Και εξομολογήθηκε ότι παρά το γεγονός ότι «σε αυτήν την ομάδα είμαστε σαν οικογένεια», λόγω της ίωσης υψώθηκαν φραγμοί και έπεσε επικοινωνιακό ψύχος: «Τους συμπαίκτες μου δεν μπορώ να τους αγκαλιάσω ή να τους φιλήσω, είναι δύσκολο…»

Ο Μιλιβόγιεβιτς είπε επίσης ότι ακόμη και πέναλτι χάνεις σε άδειο γήπεδο, και στάθηκε στην καλή προετοιμασία από ψυχολογικής και υγειονομικής πλευράς που έκαναν οι συνάδελφοί του του γερμανικού πρωταθλήματος, που ξεκίνησε και πρώτο. Τις σχετικές πληροφορίες τού τις έδωσε ο συμπατριώτης του (από το Κραγκούγιεβατς) Φίλιπ Κόστιτς, ο οποίος παίζει στην Αϊντραχτ Φραγκφούρτης.

Ο Μιλιβόγιεβιτς νοσταλγεί τους θαυμαστές του, αλλά έχει επίγνωση ότι η σεζόν θα συνεχιστεί και θα τελειώσει χωρίς ιαχές και φασαρία στα άδεια από φιλάθλους γήπεδα. Θυμήθηκε τις φορές που έπαιξε σε τιμωρημένες έδρες: «Δεν ήταν πολύ ωραίο να παίζεις πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά σε αυτήν την περίπτωση είναι αλλιώς. Τώρα πρόκειται να συνεχίσουμε όλη τη σεζόν χωρίς τους οπαδούς μας. Σε αυτήν την κρίση θέλουμε να παίζουμε ποδόσφαιρο. Και είμαστε προετοιμασμένοι για τις κλειστές πόρτες».

Θα ήταν κοινοτοπία να ισχυριστεί κανείς ότι το ποδόσφαιρο χωρίς το κοινό του στις εξέδρες είναι άγευστο και άοσμο, ένα άλλο σπορ. Ούτε χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη εξυπνάδα για να επισημανθεί ότι οι μικρότερες ομάδες κυριολεκτικά εξαφανίζονται όταν αγωνίζονται στη δική τους έδρα χωρίς υποστηρικτές. Ετσι είναι τα πράγματα, και αν αυτά τα πράγματα κάτι βγάζουν για στάνταρ στα παιχνίδια των προβλέψεων, αυτό είναι, συνηθέστερα, το «διπλό» – η φυσιολογικότατη νίκη της μεγαλύτερης ομάδας. (Τα φιλιά μεταξύ ποδοσφαιριστών, υπάρξουν δεν υπάρξουν στο χορτάρι, δεν είναι αντικείμενο στοιχηματισμού – προς το παρόν, δηλαδή.)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News