Εκτενές άρθρο που δημοσιεύτηκε στο σάιτ του ρωσικού πρακτορείου ειδήσεων RIA Novosti (το οποίο απηχεί τις θέσεις του Κρεμλίνου) αναδημοσίευσαν οι Ουκρανοί σε αγγλική μετάφραση και το ανάρτησαν στο ιστολόγιο της οργάνωσής τους Center for Civil Liberties (Κέντρο για τις Πολιτικές Ελευθερίες) – πρόκειται για ΜΚΟ η οποία συνεστήθη το 2007 και ασχολείται με τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο τίτλος του ρωσικού άρθρου είναι «Τι πρέπει να κάνει η Ρωσία με την Ουκρανία», ενώ το αναλυόμενο θέμα αφορά την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας όπως την εννοούν οι Ρώσοι. Αρθρογράφος είναι ο Τιμοφέι Σεργκέιτσεφ. Κεντρική φωτογραφία του άρθρου, οι σημαίες της Ουκρανίας και του νεοναζιστικού «Δεξιού Τομέα» τις οποίες βρήκε ο ρωσικός στρατός σε κάποιο ουκρανικό στρατόπεδο της Μαριούπολης. Πρόθεση των Ουκρανών είναι να γίνει διά της αναδημοσιεύσεως αντιληπτό ότι η Ρωσία αμφισβητεί την Ουκρανία ως οντότητα καθώς συσχετίζει την υπόσταση του ουκρανικού κράτους με τον νεοναζισμό και με την επικυριαρχία που ασκεί στην περιοχή η Δύση μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Στο πλαίσιο αυτό, τα ενδιαφέροντα στοιχεία του κειμένου είναι τα παρακάτω.

Δεν υπάρχει Ουκρανία

Ο ρώσος αρθρογράφος ισχυρίστηκε ότι Ουκρανία δεν υπάρχει, υπάρχει Μικρή Ρωσία. Ετσι ο μετασοβιετικός «ουκρανισμός» δεν είναι παρά τεχνητό κατασκεύασμα αντιρωσικής στόχευσης, σμιλεμένο με τη νεοναζιστική ιδεολογία. Μάλιστα διαχώρισε την περίπτωση των άλλων κομματιών της Σοβιετικής Ενωσης που έγιναν ανεξάρτητα κράτη, κατονομάζοντας τη Γεωργία και τις χώρες της Βαλτικής. Σε ό,τι αφορά την κατάσταση που θα προκύψει μετά τον πόλεμο, ο Σεργκέιτσεφ έγραψε ότι με τη νίκη των ρωσικών όπλων το όνομα Ουκρανία δεν μπορεί να διατηρηθεί για καμία κρατική οντότητα, ακόμη και αν είναι πλήρως αποναζιστικοποιημένη και απελευθερωμένη από το σημερινό ναζιστικό καθεστώς. Αυτή η απελευθέρωση για τον αρθρογράφο σημαίνει ότι είναι αναπόφευκτος και ο «αποευρωπαϊσμός» της Ουκρανίας.

Ναζί, ενεργητικοί και παθητικοί

Ο Σεργκέιτσεφ σημείωσε επίσης ότι η αποναζιστικοποίηση δεν αφορά μόνο την εξουσία αλλά και τον λαό της Ουκρανίας, αφού ένα σημαντικό μέρος του, μπορεί και η πλειονότητα, έχει παρασυρθεί από τη ναζιστική πολιτική. Το έθεσε ξεκάθαρα: η υπόθεση ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και κακή είναι η κυβέρνηση δεν λειτουργεί, έγραψε. Για τους μη νεοναζιστές Ουκρανούς, οι ουκρανικές κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν μεθόδους τρομοκράτησης στις πόλεις, δηλαδή στην Οδησσό, στο Χάρκοβο, στη Μαριούπολη και σε άλλες, πόλεις τις οποίες χαρακτήρισε ρωσικές.

Ετσι όσοι πολίτες στελέχωσαν τα διάφορα παραστρατιωτικά σώματα που βοηθούν τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις θεωρούνται από τον αρθρογράφο εμπλεκόμενοι σε εγκλήματα κατά του μη μάχιμου πληθυσμού της Ουκρανίας και ένοχοι γενοκτονίας εις βάρος των Ρώσων. Μαζί με αυτούς πρέπει να εκκαθαριστούν και να απαγορευτούν οποιεσδήποτε οργανώσεις συνδέονται με τη νεοναζιστική πολιτική. Οσοι αποδέχθηκαν παθητικά τη ναζιστική κυβέρνηση του Κιέβου θα επανεκπαιδευθούν με ιδεολογική καταστολή και λογοκρισία. Εννοείται ότι μεταπολεμικώς την παραπάνω αποναζιστικοποίηση των Ουκρανών θα κάνει ο νικητής του πολέμου, δηλαδή η Ρωσία.

Μία γενιά υπό ανασυγκρότηση

Πόσο καιρό θα διαρκέσει η αποναζιστικοποίηση; Ο Σεργκέιτσεφ καθόρισε τον χρόνο με αδρές πινελιές: η  διάρκεια της αποναζιστικοποίησης σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι μικρότερη από μία γενιά, έγραψε, γενιά η οποία πρέπει να γεννηθεί, να μεγαλώσει και να ωριμάσει υπό τις συνθήκες της αποναζιστικοποίησης. Γιατί χρειάζεται τόσος πολύς καιρός;  Διότι ο εκναζισμός των Ουκρανών διήρκεσε περισσότερα από 30 χρόνια, από το 1989 μέχρι σήμερα, με νόμιμες μορφές πολιτικής έκφρασης που καθοδήγησαν το κίνημα της «ανεξαρτησίας» και του φιλοαμερικανικού «εξευρωπαϊσμού». Δεν είχαν φύρερ οι Ουκρανοί, έτσι δεν υπήρξε και αντιπολίτευση στο καθεστώς τους. Δεν είχαν φυλετικούς νόμους, ωστόσο κυνήγησαν τη ρωσική γλώσσα.

ΕΕ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο

Υστερα απ’ όλα αυτά και μπαίνοντας στο ψητό, ο αρθρογράφος έγραψε ότι η νέα, αποναζιστικοποιημένη τάξη πραγμάτων την οποία θα επιβάλουν τα ρωσικά όπλα δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα κανενός συμβιβασμού του τύπου «η Ουκρανία δεν εισέρχεται στο ΝΑΤΟ αλλά εισέρχεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση». Διότι είναι η Δύση η ίδια ο εμπνευστής, σχεδιαστής και χορηγός του ουκρανικού ναζισμού. Και αυτός με τη σειρά του είναι μεγαλύτερη απειλή για τη Ρωσία ακόμη και από τον αυθεντικό γερμανικό ναζισμό της χιτλερικής εποχής.

Μόνο ρωσικό το Ντονμπάς

Για τις δύο ανεξαρτητοποιημένες Λαϊκές Δημοκρατίες των ρωσωφώνων του Ντονμπάς, στα ανατολικά της Ουκρανίας, ο αρθρογράφος έγραψε ότι το μέλλον τους δεν μπορεί παρά να εξαρτάται από την άμεση στρατιωτική και οργανωτική υποστήριξη της Ρωσίας. Επειδή η αποναζιστικοποίησή τους αναπόφευκτα οδηγεί στην αποουκρανιοποίησή τους.

Στα δυτικά το ρετάλι της Ουκρανίας  

Η Δυτική Ουκρανία είναι απίθανο να γίνει μέρος των φιλορωσικών εδαφών, έγραψε ο Σεργκέιτσεφ. Θα παραμείνει εχθρική προς τη Ρωσία, αλλά διά της βίας θα μείνει ουδέτερη και αποστρατιωτικοποιημένη, με απαγορευμένο διά νόμου τον ναζισμό. Οσοι μισούν τη Ρωσία θα καταλήξουν εκεί. Η απειλή της συνέχισης της στρατιωτικής επιχείρησης σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις της Ρωσίας θα είναι η εγγύηση για τη διατήρηση αυτού του υπολείμματος της Ουκρανίας σαν ουδέτερο κράτος. Ισως αυτό να απαιτήσει μόνιμη ρωσική στρατιωτική παρουσία στο έδαφός του.

Η Ρωσία και ο (νέος) κόσμος

Για τον αρθρογράφο η Ρωσία πρέπει να αποστεί από τυχόν φιλοευρωπαϊκές και φιλοδυτικές ψευδαισθήσεις και να αντιληφθεί τον εαυτό της ως το τελευταίο παράδειγμα διατήρησης και προστασίας των αξιών της ιστορικής Ευρώπης τις οποίες η ίδια η Δύση εγκατέλειψε χάνοντας τον εαυτό της.

Η Ρωσία έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να σώσει τη Δύση τον 20ό αιώνα. Εφάρμοσε το κύριο δυτικό σχέδιο, μία εναλλακτική στον καπιταλισμό, ένα σοσιαλιστικό μοντέλο. Συνέτριψε τον γερμανικό ναζισμό, ένα τερατώδες προϊόν της κρίσης του δυτικού πολιτισμού. Η τελευταία πράξη ρωσικού αλτρουισμού ήταν το απλωμένο χέρι φιλίας από τη Ρωσία, για την οποία η Ρωσία δέχτηκε ένα τερατώδες πλήγμα τη δεκαετία του 1990. Ο,τι έκανε η Ρωσία για τη Δύση, το έκανε με δικά της έξοδα, κάνοντας τις μεγαλύτερες θυσίες.

Η Δύση απέρριψε τελικά όλες αυτές τις θυσίες, απαξίωσε τη συμβολή της Ρωσίας στην επίλυση της δυτικής κρίσης και αποφάσισε να εκδικηθεί τη Ρωσία για τη βοήθεια που ανιδιοτελώς παρείχε. Ετσι η Ρωσία θα ακολουθήσει τον δικό της δρόμο, χωρίς να ανησυχεί για τη μοίρα της Δύσης, ως ηγέτιδα στην παγκόσμια διαδικασία αποαποικιοποίησης.

Ως μέρος αυτής της διαδικασίας, η Ρωσία έχει υψηλές δυνατότητες για συνεργασία και συμμαχία με χώρες που η Δύση καταπίεζε επί αιώνες. Χωρίς ρωσικές θυσίες και αγώνες, αυτές οι χώρες δεν θα είχαν απελευθερωθεί. Η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας είναι ταυτόχρονα και η αποαποικιοποίησή της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News