Το Κάθερες στην Εξτρεμαδούρα, στην κεντροδυτική Ισπανία, είναι μια εκπληκτική μεσαιωνική πόλη μέσα σε τείχη, με πλούσια ιστορία και πολιτισμό, που έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Eίναι επίσης γαστρονομικός προορισμός, ενδείκνυται, λοιπόν, για εξορμήσεις έστω και της μιας διανυκτέρευσης.

Και το «Atrio Restaurante Hotel», που άνοιξαν το 1986 ο σεφ Τόνιο Πέρεθ και ο σομελιέ Χοσέ Πόλο είναι ένα από τα πιο πολυτελή ξενοδοχεία του Κάθερες, και ένα από τα πιο φημισμένα της Ισπανίας. Το εστιατόριο «Atrio» έχει δύο αστέρια Michelin και μια μοναδική συλλογή vintage κρασιών, τη μεγαλύτερη στην Ισπανία, για την οποία εκτός από τους ιδιοκτήτες της, είναι υπερήφανη όλη η πόλη.

Το απόγευμα της 27ης Σεπτεμβρίου 2021, όταν ο σομελιέ άνοιξε την πόρτα που οδηγεί στο κελάρι, το μέτωπό του ζάρωσε. Το ράφι ακριβώς μετά την είσοδο ήταν άδειο, το ίδιο και άλλα δύο δίπλα του, γράφει ο Τιμ Μουρ στην Telegraph. Η πρώτη σκέψη του ήταν αθώα. Δεν ήταν ασυνήθιστο για το «Atrio» να μετακινηθεί κάποιο μπουκάλι από την κάβα του για διαφημιστικούς λόγους ή για φωτογράφιση.

Ωστόσο γρήγορα διαπίστωσε με φρίκη ότι από το θησαυροφυλάκιο του «Atrio» στο κέντρο της κάβας, που φιλοξενούσε μια ασυναγώνιστη συλλογή Château d’Yquem, του πιο περιζήτητου λευκού επιδόρπιου κρασιού στη Γη, είχαν εξαφανιστεί τα πιο πολύτιμα κομμάτια. Οι διαρρήκτες είχαν φύγει με 45 vintage φιάλες κρασιού (κάποιες από την εποχή του Ναπολέοντα), αξίας άνω του 1,5 εκατ. ευρώ, χωρίς να αφήσουν ίχνη πίσω τους. Μάλιστα, τα ισπανικά μέσα ενημέρωσης μιλούν, και δικαίως, για την «κλοπή του αιώνα».

Αμέσως οι υποψίες έπεσαν σε ένα παράξενο ζευγάρι, που είχε κλείσει ένα τραπέζι για δύο και ένα δωμάτιο για μια διανυκτέρευση, το προηγούμενο βράδυ. Η διευθύντρια του ξενοδοχείου θυμήθηκε ότι πρώτη είχε φτάσει η γυναίκα, φορούσε περούκα και είχε μαζί της μόνο ένα σακίδιο πλάτης. Εντύπωση της έκαναν και οι χοντροί δικέφαλοι του συνοδού της, που φορούσε κοντομάνικο πουκάμισο. Πού να φανταστεί βέβαια η γυναίκα ότι ένας τέτοιος τύπος άνετα θα μπορούσε να κουβαλήσει 60 κιλά (σαν να λέμε δυο σακιά πατάτες), όσο δηλαδή το βάρος των 45 πολύτιμων κρασιών που εξαφανίστηκαν.

Ο σερβιτόρος είπε ότι φαίνονταν παράταιροι καθώς έτρωγαν αμήχανα σιωπηλοί και απορημένοι το μενού γευσιγνωσίας των 195 ευρώ του «Atrio». Το ζευγάρι μιλούσε σπαστά αγγλικά και η γυναίκα δήλωσε αρχιτέκτονας, ωστόσο η διευθύντρια του «Atrio», Καρμίνα Μάρκες κατάλαβε ότι έλεγε ψέματα. Το ξενοδοχείο είναι ένα αρχιτεκτονικό διαμάντι –ένα παλιό παλάτι που μετατράπηκε σε ξενοδοχείο και εστιατόριο– και οι αρχιτέκτονες το παρατηρούν πάντα με έντονο ενδιαφέρον, ωστόσο το ζευγάρι ουδόλως ενδιαφέρθηκε.

Και το χειρότερο, όταν ο σεφ Τόνιο Πέρεθ σταμάτησε στο τραπέζι τους, όπως συνηθίζεται, και τους μίλησε για τον διάσημο ελβετό αρχιτέκτονα Ζακ Χέρτσογκ (το ολυμπιακό στάδιο του Πεκίνου ήταν έργο του γραφείου Herzog & de Meuron), ήταν φανερό ότι δεν τον είχαν ακουστά. Δεν του φάνηκε και πολύ περίεργο. Οι άνθρωποι, που δουλεύουν σε ξενοδοχεία, βλέπουν και ακούνε πολύ χειρότερα πράγματα, και, συνήθως, δεν τα αξιολογούν, παρά μόνο αφού έχει συμβεί κάτι κακό. Τι πιο απλό, δηλαδή, από το να σκεφτούν ότι είχαν μπροστά τους ένα παράνομο ερωτικό ζευγάρι, με λεφτά βέβαια. Ο νυχτερινός ρεσεψιονίστ ανέφερε, ακόμη, ότι έφυγαν λίγο πριν από την αυγή, αφού προηγουμένως είχαν παραγγείλει room service. Ετσι, όταν εξετάστηκε το βίντεο από την κάμερα ασφαλείας έξω από το κελάρι, η διευθύντρια ήξερε ήδη τι θα έβλεπε.

Στις 11.30 μ.μ. το ζευγάρι των υποτιθέμενων Ελβετών εξόφλησε τον μεγάλο λογαριασμό του δείπνου με μετρητά και στη συνέχεια δέχτηκαν την τυπική προσφορά του καταστήματος, μια ξενάγηση στο θρυλικό κελάρι του «Atrio». Η κάβα, που κατατάσσεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες του κόσμου, διαθέτει περίπου 36.000 μπουκάλια, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τις πιο σπάνιες σοδειές που υπάρχουν. Ο Γκαμπριέλ Ιτσιν, ο σερβιτόρος που τους συνόδευσε, είπε αργότερα ότι ήταν μια ασυνήθιστα σύντομη επίσκεψη. Το ζευγάρι φαινόταν να μην ενδιαφέρεται για το κρασί και την εντυπωσιακή κάβα, έναν υπόγειο θόλο από νέο ξύλο και παλιά πέτρα, σχεδιασμένο σαν φόρο τιμής στο Πάνθεον της Ρώμης. Μετά, ανέβηκαν στο δωμάτιό τους.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Atrio Toño Perez (@atriotono)

Μετά από εξαιρετικές αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις, ένα παλιό παλάτι του Κάθερες μετατράπηκε σε ξενοδοχείο και εστιατόριο

Στις 12.50 π.μ., ο βοηθός σομελιέ Φάμπιο Γκρίτι ολοκλήρωσε τις σημειώσεις του για τις βραδινές πωλήσεις, έσβησε τα φώτα της κάβας και πήγε στο σπίτι του. Σαράντα λεπτά αργότερα, ο νυχτερινός ρεσεψιονίστ Χοσέ Μαρία Μοστάζο –το μοναδικό μέλος του προσωπικού που είχε υπηρεσία εκείνη την ώρα– δέχτηκε μια κλήση από το δωμάτιο του ζευγαριού: η γυναίκα πεινούσε (παρ’ όλο ότι είχαν περάσει μόλις δύο ώρες από τότε που είχαν τελειώσει το δείπνο τους). Ο Μοστάζο της εξήγησε ότι η κουζίνα ήταν κλειστή, αλλά προσφέρθηκε να ετοιμάσει μια σαλάτα και μερικά φρούτα. Εκείνη δέχτηκε. Ο Μοστάζο χρειάστηκε να απουσιάσει από τη ρεσεψιόν και τις οθόνες της κάμερας ασφαλείας για περίπου 10-15 λεπτά.

Το ζευγάρι έκανε check out στις 5.30 π.μ., δίνοντας στον Μοστάζο μια προπληρωμένη πιστωτική κάρτα για να τακτοποιήσει τον λογαριασμό του δωματίου. Ο εύσωμος άνδρας κρατούσε δύο παραφουσκωμένα σακ βουαγιάζ. Εφυγαν με τα πόδια, χωρίς να προκαλέσουν κάποια ανησυχία.

Η απώλεια έγινε αντιληπτή λίγο πριν από τη μία το μεσημέρι, όταν το προσωπικό άρχισε να προετοιμάζεται για το γεύμα. Ο Γκρίτι διαπίστωσε κατ’ αρχάς ότι έλειπαν περίπου 30 φιάλες Domaine de la Romanée Conti grand cru, πολύ σπάνια κρασιά τεράστιας αξίας, γνωστά ως DRCs. Και όταν άνοιξε το θησαυροφυλάκιο, τρόμαξε. Το «διαμάντι του στέμματος» της κάβας ήταν ένα 1806 Yquem, το οποίο είχαν αγοράσει οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου σε μια δημοπρασία των Christie’s το 2.000 έναντι 12.000 λιρών (14.000 ευρώ). Το ποσόν θεωρήθηκε υπερβολικό τότε, αλλά στη συνέχεια η τιμή που εμφανίστηκε στη λίστα κρασιών του εστιατορίου ήταν σαφώς πιο συναρπαστική: 350.000 ευρώ…

Ωστόσο, το 1806 είχε εξαφανιστεί, μαζί με τέσσερις συντρόφους του τού 19ου αιώνα, και άλλα δύο πολύτιμα κρασιά του 1900 και του 1901. Συνολικά απουσίαζαν περίπου 45 μπουκάλια, ανάμεσά τους πολλά magnum των 60.000 – 80.0000 ευρώ το καθένα. Μέσα σε μια νύχτα, το «Atrio» είχε χάσει κρασιά αξίας περίπου 1,5 εκατ. ευρώ. Και όπως ήταν αναμενόμενο, οι ιδιοκτήτες Πόλο και  Πέρεθ κατέρρευσαν.

Τα πλάνα από μια κάμερα οροφής έξω από το κελάρι έδειξαν τον «Ελβετό» να ανοίγει και τις δύο πόρτες με ταχύτητα και σιγουριά, προφανώς χρησιμοποιώντας κάρτα-κλειδί ή κάποια ειδική ηλεκτρονική συσκευή, ωστόσο η αστυνομία έχει απαγορεύσει στο προσωπικό να δώσει λεπτομέρειες, γράφει η Telegraph.

Στο δωμάτιο του ζευγαριού, το κρεβάτι ήταν μεν τσαλακωμένο, αλλά δεν είχε κοιμηθεί κανείς και όλες οι πετσέτες είχαν εξαφανιστεί. Το πιθανότερο είναι ότι τις τέσσερις ώρες μεταξύ της ληστείας και της αναχώρησης, οι απατεώνες τύλιξαν τα κλεμμένα μπουκάλια σε πετσέτες για να μη σπάσουν κατά τη μεταφορά.

Σύντομα τις έρευνες ανέλαβαν ντετέκτιβ μιας ειδικής μονάδας αντιμετώπισης βίαιων εγκλημάτων, από τη Μαδρίτη. Εμειναν τέσσερις ημέρες στο ξενοδοχείο, σαρώνοντας την κάβα και το δωμάτιο του ζευγαριού για ίχνη DNA και δακτυλικά αποτυπώματα, εξετάζοντας πλάνα του βίντεο και παίρνοντας συνεντεύξεις από υπαλλήλους. Λεπτομέρειες δεν έγιναν γνωστές, πέρα από το γεγονός ότι η προπληρωμένη κάρτα αποδείχθηκε μη ανιχνεύσιμη και ότι τα ελβετικά διαβατήρια –φωτοτυπημένα σύμφωνα με τους ισπανικούς ξενοδοχειακούς κανονισμούς– ήταν πλαστά. Δεν αποκλείεται, εξάλλου, η πιθανότητα εμπλοκής και τρίτου ατόμου, που ίσως τους περίμενε με ένα αυτοκίνητο κάπου εκεί κοντά.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Atrio Toño Perez (@atriotono)

Σύντροφοι στη ζωή και συνεταίροι εδώ και 43 χρόνια οι Πέρεθ και Πόλο σοκαρίστηκαν από την κλοπή

«Αυτά τα κρασιά είναι σαν τα κοσμήματα του στέμματος του Κάθερες», δήλωσαν οι Πόλο και Πέρεθ, οι οποίοι γνωρίστηκαν πριν από 43 χρόνια και έκτοτε είναι συνεταίροι και σύντροφοι στη ζωή: «Αποτελούν μέρος της κληρονομιάς αυτής της πόλης», είπαν στην Telegraph και πρόσθεσαν: «Νιώθουμε απέραντη θλίψη. Το χειρότερο είναι ότι δεν έχουν κλέψει χρήματα, ούτε καν αντικείμενα, έχουν ξεριζώσει την ιστορία μας από τις καρδιές μας».

Είναι προφανές ότι η ασφάλεια στο κελάρι με τα πολύτιμα κρασιά ήταν ελλιπής, ωστόσο όπως επισημαίνουν οι ιδιοκτήτες, δεν σκοπεύουν να το κλείσουν για τους επισκέπτες στο μέλλον. «Προτιμώ να το πουλήσω και να αποσυρθώ παρά να χρησιμοποιήσω ένοπλους φρουρούς», λέει ο Πέρεθ.

Γεγονός είναι ότι η εγκληματικότητα στον χώρο του κρασιού αυξάνεται, καθώς παρατηρείται μια έκρηξη τις τιμές των εκλεκτών κρασιών. Ωστόσο αρχίζει από τον… πάτο του βαρελιού, όπως σημειώνει ο Τιμ Μουρ στην Telegraph. Νωρίτερα φέτος, σε ένα σούπερ μάρκετ στα Γουέστ Μίντλαντς της Αγγλίας βρέθηκαν 41 φιάλες με πλαστή ετικέτα Yellow Tail, μια αυστραλιανή μάρκα που πωλείται σε περίπου 8,5 ευρώ. Είναι μέρος μιας τεράστιας παρτίδας, που πιστεύεται ότι προέρχεται από την Κίνα, «όπου βρίσκεται το επίκεντρο του ψεύτικου κρασιού», λέει ο ειδικός του κλάδου Γιούαν Λέισι. «Εμφιαλώνουν το κρασί μιας άλλης χώρας, που έχουν αγοράσει για ένα δολάριο».

Στην άλλη άκρη της κλίμακας της απάτης, το 2014, ένας Ινδονήσιος με έδρα το Λος Αντζελες, ονόματι Ρούντι Κουρνιαουάν, καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση γιατί είχε πωλήσει κρασιά, δήθεν σπάνια vintage, αξίας 30 εκατ. δολαρίων σε ανυποψίαστα εστιατόρια και συλλέκτες, τυπώνοντας ψεύτικες ετικέτες στο υπόγειό του. Γενικά, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι απάτες του κρασιού εκτιμάται ότι κόστισαν στους αγοραστές και τους παραγωγούς περίπου 500 δισ. ευρώ.

Οι κλοπές κρασιού χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Στις περισσότερες γαλλικές ληστείες, για παράδειγμα, μια συμμορία κλέβει τα κελάρια ενός chateau ή τις αποθήκες εκλεκτών κρασιών και στη συνέχεια πουλάει τα κλοπιμαία. Στη δεύτερη κατηγορία, η ληστεία κρασιών διοργανώνεται κατά παραγγελία από κάποιον, που γνωρίζει καλά το κελάρι, πράγμα που φαίνεται ότι μάλλον έχει συμβεί και στην περίπτωση του «Atrio». Το πιθανότερο είναι ότι κάποιος γνώστης είχε ενημερώσει λεπτομερώς το ζευγάρι των απατεώνων και τα κρασιά που έκλεψαν έχουν πάει ήδη σε χέρια ιδιωτών συλλεκτών. Οπότε, η προοπτική να διαλευκανθεί το έγκλημα είναι μάλλον ζοφερή. Ο Πέρεθ λέει ότι η μεγαλύτερη ελπίδα του είναι πως εκείνος που έχει τώρα στην κατοχή του το 1806 Yquem, το εκτιμά πραγματικά: «Είναι ένα μπουκάλι που πρέπει να το αγαπάς και να το τιμάς. Δεν θα έπρεπε να το πιει ποτέ κανείς»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News