Γίνεται να νικήσεις με 2-2; Γίνεται. Το κατάφερε ο ΠΑΟΚ στο «Απόστολος Νικολαΐδης», το βράδυ της Κυριακής. Επαιξε σε ένα γήπεδο που παραδοσιακά τον πληγώνει, χωρίς πέντε βασικούς ποδοσφαιριστές του, με τον Μακ να βαφτίζεται σέντερ φορ, με το άγχος των λαϊκών δικαστηρίων (σε περίπτωση νέας αποτυχίας), με τον προπονητή του να έχει τη βαλίτσα του πρόχειρη και με το σκορ 2-0 σε βάρος του, ήδη από το 52′. Εκεί βάζεις τα κλάματα. Αλλά ο ΠΑΟΚ έβαλε δυο γκολ και ισοφάρισε. Δικαίως αυτή η ισοπαλία πανηγυρίστηκε στα αποδυτήρια σαν μεγάλη νίκη.

Γίνεται να χάσεις με 2-2; Γίνεται. Τουλάχιστον έτσι το εξέλαβαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού – και με το δίκιο τους. Μια βραδιά που προμήνυε θρίαμβο, στο τέλος έδωσε ιστορικές διαστάσεις στο θλιβερό σερί της ομάδας τους. Τα πέντε διαδοχικά ματς στη Λεωφόρο χωρίς νίκη, σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο (0-1 με ΠΑΣ, 0-0 με Πανιώνιο, 0-1 με Ξάνθη, 0-0 με Ατρόμητο και 2-2 με ΠΑΟΚ), είναι αρνητικό ρεκόρ από συστάσεως της Α’ Εθνικής (1959-1960). Υπάρχει μια αντίστοιχη επίδοση στο φινάλε της σεζόν 2006-2007, όμως -τότε- το πέμπτο άτυχο ματς (με την Κέρκυρα) είχε γίνει στη Λιβαδειά. Φέτος ο Παναθηναϊκός δεν νίκησε καμία από τις πέντε πρώτες ομάδες της βαθμολογίας. Οι δυο τελευταίες του ευκαιρίες είναι στα εκτός έδρας ντέρμπι με ΑΕΚ (την προσεχή Κυριακή) και τον Ολυμπιακό…

Κάποιοι βρήκαν το κουράγιο να τα ψάλουν στον Αντρέα Στραματσόνι στο τέλος του αγώνα. Σε μια ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα κίνηση, ο ιταλός προπονητής πήγε κοντά τους για τους καλμάρει. «Εχετε δίκιο να είστε προβληματισμένοι. Κι εμείς είμαστε, αλλά προσπαθούμε να αλλάξουμε την κατάσταση», τους είπε, χωρίς να δώσει κάποια χειροπιαστή εξήγηση. Μίλησε και για «ανωριμότητα». Βγάλε τη σκούφια σου και βάρα με…

Με όλο το σεβασμό στην εξαιρετική προσπάθεια του ΠΑΟΚ, το ματς το έχασε μέσα από τα χέρια του. Στο 2-0 οι παίκτες περιμένουν από τον προπονητή ξεκάθαρες οδηγίες. Πάμε για το τρίτο; Κρατάμε μπάλα και «παγώνουμε» το παιχνίδι; Ταμπουρωνόμαστε πίσω για να κρατήσουμε το σκορ; Κανείς τους δεν κατάλαβε, τι απάντησε ο πάγκος. Κι όταν ο Τσίμιροτ μείωσε σε 2-1 -με ένα γκολ για Οσκαρ- η σύγχυση έγινε πανικός.

Θαρρείς από συναδελφική αλληλεγγύη, ο Στραματσόνι φρόντισε να μη μείνει άνεργος ο αντίπαλος προπονητής. Και δεν είναι η πρώτη φορά που τα θαλασσώνει με τη διαχείριση της ομάδας του, στους τρεις μήνες που βρίσκεται στην Αθήνα

Ο Στραματσόνι απέσυρε από τον αγώνα τους δυο καλύτερους ποδοσφαιριστές του: τον Βλαχοδήμο, που σέρβιρε τα δυο γκολ, και τον Καλτσά που πέτυχε το δεύτερο. Ο Βλαχοδήμος κουράστηκε, επειδή προέρχεται από μακροχρόνια απραξία. Ο Καλτσάς, όμως, ήταν ακμαιότατος. Και ποιοί μπήκαν; Ο Εβαντζελίστα, που υπέφερε από τραυματισμό και είχε κάνει δύο προπονήσεις όλες κι όλες, και ο Κλωναρίδης. Αλλά όχι στη θέση του. Εξτρέμ έπαιξε ο Μαμούτε (μπήκε ως αλλαγή του Αμπέντ), ένα αργό και βαρύ κορμί που μπορεί να βοηθήσει -αν μπορεί- μόνο μέσα ή κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Πέρα από τα πρόσωπα, ο Iταλός άλλαξε και διάταξη. Δυο φορές μέσα σε 16 λεπτά (από 4-3-3 σε 4-4-2 με ρόμβο και μετά πάλι σε 4-3-3). Μέχρι οι παίκτες να καταλάβουν τι παίζουν και… γιατί, έγινε το 2-2. Στο υπόλοιπο του αγώνα, η ομάδα έδειχνε «τελειωμένη». Ως συνήθως, τον τελευταίο καιρό. Οταν δέχεται ένα γκολ, καταρρέει.

Στον πάγκο του Παναθηναϊκού υπήρχαν ο Εσιέν, ο Βιγιαφάνιες και ο Μολέδο. Θέλεις να κρατήσεις την μπάλα στο κέντρο, όπου οι πιτσιρικάδες του ΠΑΟΚ σου είχαν πάρει τον αέρα; Βάζεις τον έμπειρο Εσιέν, που έχει και την μπροστινή πάσα για την αντεπίθεση. Θέλεις απλώς να αντικαταστήσεις τον παίκτη που κουράστηκε; Βάζεις τον ταχύτατο και τεχνίτη Βιγιαφάνιες. Που, στο κάτω κάτω, δεν βλέπει τον ΠΑΟΚ για πρώτη φορά στη ζωή του (όπως ο Μαμούτε). Θέλεις να το γυρίσεις στην άμυνα; Βάζεις άλλον ένα στόπερ -τον Μολέδο- και περνάς τον Κουτρουμπή στα χαφ. Θα σε πουν κυνικό κυνηγό του αποτελέσματος – όπως λένε τον Πογιέτ. Ε, και; Ιταλός είσαι…

Θαρρείς από συναδελφική αλληλεγγύη, ο Στραματσόνι φρόντισε να μη μείνει άνεργος ο αντίπαλος προπονητής. Και δεν είναι η πρώτη φορά που τα θαλασσώνει με τη διαχείριση της ομάδας του, στους τρεις μήνες που βρίσκεται στην Αθήνα. Γι’ αυτό άρχισαν -κιόλας- να τον αμφισβητούν οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Το χθεσινό ήταν το δεύτερο σοβαρό τεστ. Ολοι περίμεναν μια σημαντική νίκη που θα «ζεστάνει» την εξέδρα. Κάτι που δεν έχει συμβεί φέτος, με εξαίρεση τον πρώτο αγώνα με την Μπριζ στην αρχή της σεζόν. Είχε προηγηθεί η διπλή αναμέτρηση με τον Ατρόμητο στο Κύπελλο, τη μοναδική ελπίδα διάκρισης που είχε απομείνει. Ο Στραματσόνι χρεώθηκε και αυτή την αποτυχία. Αδικα, ίσως. Αλλά, πώς να ξεχάσει ο κόσμος ότι στην κρίσιμη ρεβάνς είχε αφήσει τον Εσιέν να περιφέρεται στο γήπεδο επί 90 λεπτά, για να τον κάνει αλλαγή στο… 91′; Μήπως ο Παναθηναϊκός έχει βρει έναν πολύ καλό τεχνικό διευθυντή αλλά πρέπει να ψάξει για προπονητή που να κόβει το μάτι του μέσα στον αγώνα;

Ο ΠΑΟΚ, παρά το θετικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να προβληματιστεί από την αφέλεια της άμυνάς του. Δέχτηκε, πάλι, δυο «φτηνά» γκολ. Επίσης γι’ αυτό το «κάτι» που του λείπει έξω από την αντίπαλη περιοχή. Την τελική πάσα. Την απρόσμενη ενέργεια που μπορεί να κρίνει έναν αγώνα. Αυτό το «δεκάρι» που από καιρό ζητάει ο Τούντορ. Αλλά έχει και κάμποσους λόγους να χαμογελάει: τους πιτσιρικάδες του. Τον Τσίμιροτ, τον Χαρίση, τον Μυστακίδη, τον Πέλκα.

Αν ο ΠΑΟΚ άντεχε να ζήσει μια ολόκληρη σεζόν χωρίς να νοιάζεται για τα αποτελέσματα -που δεν αντέχει-, το μέλλον του θα ήταν πολύ διαφορετικό. Θα ήταν αυτό που σχεδιάστηκε και συμφωνήθηκε από όλους στην Τούμπα, στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου. Θυμάστε, τι είχαν πει -τότε- ο Σαββίδης, ο Αρνεσεν, ο Τούντορ (και είχαν προσυπογράψει οι οπαδοί); Οτι στόχος ήταν να χτιστεί μια νεανική, φιλόδοξη ομάδα με σωστή νοοτροπία. Ενας κορμός που, με μερικές προσθήκες ποιότητας το προσεχές καλοκαίρι, θα αποτελούσε τον ανταγωνιστικό ΠΑΟΚ της επόμενης χρονιάς. Φαίνεται, όμως, πως κανείς δεν κατάλαβε, τι σήμαινε αυτό.

Για αρκετές εβδομάδες η ομάδα έπαιξε καλή μπάλα. Οταν ήρθαν οι πρώτες αποτυχίες -λόγω απειρίας, απουσιών, έλλειψης ομοιογένειας, κενών στο ρόστερ ή και πειραμάτων του προπονητή σε συστήματα και πρόσωπα- άρχισαν τα… όργανα. Η μουρμούρα έφερε πίεση. Η πίεση, λάθη. Τα λάθη, λαϊκά δικαστήρια. Ολοι μιλούσαν για τα αποτελέσματα. Για τη βαθμολογία και για το Κύπελλο που πρέπει οπωσδήποτε να πάει στη Θεσσαλονίκη. Για την πρόοδο των «μικρών» κανείς δεν έδινε δεκάρα. Το ίδιο θα συνέβαινε και χθες, αν η κεφαλιά του Εβαντζελίστα στις καθυστερήσεις πήγαινε μέσα. Το θέμα θα ήταν, πάλι, ο «άχρηστος» Τούντορ. Και, αντιθέτως, στην Αθήνα θα μιλούσαν για το… μαγικό ραβδί του Στραματσόνι.

Οπως έλεγε και ο Φράντισεκ Φάντρονκ, ο πατέρας της μεγάλης ΑΕΚ πριν από 40 χρόνια, αν θες να μιλήσουμε σοβαρά για ποδόσφαιρο, ξέχνα το αποτέλεσμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News