Ο άνθρωπος που θα σώσει την Ευρωπαϊκή Ενωση από τον εθνικισμό, από τις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, από τη γενικότερη επιθετικότητα της Ρωσίας και την απειλητική εξωστρέφεια της Κίνας, μπορεί και από τον Τραμπ αν επανέλθει στον Λευκό Οίκο, είναι ο Μάριο Ντράγκι – αυτό, τουλάχιστον, διατείνεται ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, που μεθοδεύει αλλαγές πολιτικού προσωπικού στα ύψιστα αξιώματα του ευρωνατοϊκού εποικοδομήματος.

Η λογική του Μακρόν, την οποία ενστερνίζεται ασμένως η Repubblica, βασίζεται στο δεδομένο ότι ο ιταλός τραπεζίτης και πολιτικός έχει ήδη συνεισφέρει στη διάσωση της Ευρώπης (δηλαδή της ευρωζώνης) με το διάσημό του «ό,τι χρειαστεί» («whatever it takes»), φράση που είπε ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας το 2012, για να υπογραμμίσει την ανάγκη διευθέτησης της κρίσης χρέους και, συνεπώς, της διατήρησης του κλαμπ του ευρώ στο νομισματικό σύμπαν των συναλλαγματικών ισοτιμιών και αποθεμάτων.

Το ιταλικό μέσο, ενθουσιασμένο με τη φαεινή ιδέα εκ Παρισίων, έγραψε για τον Ντράγκι ως επιλογή του Μακρόν: «Δυναμική προσωπικότητα κύρους. Ποιος άλλος μπορεί να μιλήσει επί ίσοις όροις, λόγου χάρη, με τον κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ; Ποιος μπορεί να σταθεί απέναντι στις γελοιότητες του Τραμπ; Ποιος άλλος δεν χρειάζεται τη λαϊκή συναίνεση;» Και αμέσως θυμήθηκε ότι προ πενταετίας ο γάλλος πρόεδρος είχε συναινέσει για την τοποθέτηση του τότε «πουλέν» της Ανγκελα Μέρκελ στον μεγάλο θώκο της Κομισιόν, δηλαδή για τον διορισμό της Ούρσουλας φον ντερ Λάιεν.

Τώρα, «όπως λένε διπλωματικές πηγές στις Βρυξέλλες και το Παρίσι», ο Μακρόν έριξε στο τραπέζι το «χαρτί» Ντράγκι: «Αυτός πρέπει να διαδεχθεί την Ούρσουλα» έχει ήδη διαμηνύσει στον γερμανό καγκελάριο Ολαφ Σολτς. Πότε θα γίνει η αλλαγή φρουράς; Μετά τις επόμενες ευρωεκλογές, «ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος απομόνωσης της Ευρώπης». Το μέσο της Ρώμης έγραψε ότι ο Σολτς, και ας είναι σοσιαλδημοκράτης, Γερμανός είναι. Αρα δεν καταπίνει εύκολα την πρόταση Μακρόν. Ωστόσο και αυτόν τον συμφέρει η γαλλική μεθόδευση.

Η Φον ντερ Λάιεν ενδέχεται να καταλάβει τον θώκο του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ και να αξιοποιηθεί αντί να αποστρατευθεί, ενώ κατ’ αυτόν τον διακανονισμό και η Γερμανία δεν θα μείνει παραπονεμένη, αφού θα έχει διεθνή φωνή (ΝΑΤΟϊκή). Ετσι, ο Σολτς θα αποκτήσει και ένα απροσδόκητο πλεονέκτημα όσον αφορά τον χειρισμό των συνεταίρων του στην παρούσα γερμανική συγκυβέρνηση: μπορεί να υποσχεθεί τη μεθεπόμενη προεδρία της Κομισιόν σε κάποιον από τους ηγέτες των Πρασίνων, καθώς οι άλλοτε «εναλλακτικοί» το επιθυμούν διακαώς.

Οι Ιταλοί έγραψαν ότι για την ευόδωση των μεθοδεύσεων Μακρόν απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη της ιταλικής κυβέρνησης και αναρωτήθηκαν αν η Μελόνι μπορεί να πει όχι στον Ντράγκι, δηλαδή στη Γαλλία και στη Γερμανία. Δεν θα το πει, διότι με τη σύμφωνη γνώμη της στα μεθοδευόμενα θα ανοίξει ο δρόμος για περισσότερη συμμετοχή της Ιταλίας στους (γερμανογαλλικούς) μηχανισμούς που διαχειρίζονται της ΕΕ.

Η δι’ αυτού του τρόπου πολιτική αποδυνάμωση της Μελόνι στην Ιταλία και σε επίπεδο «παραδείγματος», εναλλακτικού (και αυτό) υποτίθεται, έρχεται γάντι και στον Μακρόν: έτσι θα καταστεί λιγότερο ελκυστική και η (πολιτικώς ανάλογη της Μελόνι) υποψηφιότητα της Μαρίν Λεπέν στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2027…

Ο ίδιος ο Ντράγκι, όμως, τι  πιστεύει για όλα αυτά; Επειτα από μια περίοδο σιωπής, πριν από καμιά δεκαριά ημέρες δήλωσε ότι «η χρονική συγκυρία είναι κρίσιμη για την Ευρώπη και ελπίζουμε ότι οι ιδρυτικές αξίες που μας έφεραν κοντά θα μας κρατήσουν ενωμένους». Κοινοτοπία θα πείτε και θα έχετε δίκιο. Αλλά τελικά προσέγγισε με ομοσπονδιακό οίστρο το ζήτημα Ευρώπη.

«Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας τις προκλήσεις. Το να έχεις άμυνα συντονισμένη σημαίνει να έχεις εξωτερική πολιτική συντονισμένη. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την ευρωπαϊκή πολιτική ολοκλήρωση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που είναι ίσως η πραγματική Βουλή της Ευρώπης».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News