Αν το ποδόσφαιρο ήταν μόνο θέαμα, ο τελικός που άξιζε σε αυτό το Euro θα ήταν μια αναμέτρηση της Ισπανίας με τη Γερμανία: των δυο ομάδων που έπαιξαν την καλύτερη μπάλα. Αλλά δεν είναι μόνο θέαμα. Δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος – και αυτό το κάνει ακόμη πιο συναρπαστικό.

Είναι και το ατομικό ταλέντο που παίζει σπουδαίο ρόλο. Μια έμπνευση της στιγμής. Οι αποφάσεις των διαιτητών. Η τύχη. Οι συγκυρίες, όπως οι διασταυρώσεις στα νοκ-άουτ παιχνίδια, κάτι πολύ σημαντικό σε τέτοια τουρνουά. Η Γερμανία ισοφάρισε την Ελβετία στις καθυστερήσεις του τελευταίου αγώνα της στους ομίλους, κι έτσι ο τελικός που οι περισσότεροι ήθελαν να δουν (αφού η Γαλλία είχε τα χάλια της) έγινε προημιτελικός.

Ισπανία-Αγγλία, λοιπόν. Εχει και αυτό το ζευγάρι τη χάρη του. Το τερέν θα γεμίσει με παίκτες-σούπερ σταρ. Με μεγάλους πρωταγωνιστές των δύο κορυφαίων πρωταθλημάτων της Ευρώπης. Ολοι οι βασικοί της Αγγλίας λάμπουν στην Πρέμιερ Λιγκ, πλην του Μπέλιγχαμ, που παίζει στην Ισπανία. Και οι περισσότεροι από τους βασικούς της Ισπανίας αγωνίζονται στη Λα Λίγκα ή στην Αγγλία. Αλλά τα μάτια του κόσμου θα είναι στραμμένα, κυρίως, σε δύο πρόσωπα: τον Λαμίν Γιαμάλ και τον Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ.

Ο Γιαμάλ κλείνει τα 17 το Σάββατο, ελπίζοντας να λάβει ως δώρο γενεθλίων το μετάλλιο του πρωταθλητή Ευρώπης. Απίθανο! Αν καταφέρει να σηκώσει την κούπα, σε μερικούς μήνες μπορεί να γίνει ο νεαρότερος κατακτητής της Χρυσής Μπάλας. Οι απανταχού φίλαθλοι «τρελαίνονται» να βλέπουν πιτσιρικάδες όπως ο Γιαμάλ και ο Νίκο Γουίλιαμς να θριαμβεύουν. Πολλοί από τους «ουδέτερους» θα υποστηρίζουν τη νεανική «Φούρια Ρόχα» του Λουίς ντε λα Φουέντε.

Ο Σάουθγκεϊτ είναι, ίσως, ο πιο αδικημένος προπονητής της τελευταίας δεκαετίας. Ανέλαβε την Αγγλία, που στο Μουντιάλ του 2014 είχε τερματίσει τελευταία στον όμιλό της, και στο Euro του 2016 είχε αποκλειστεί στους «16» από την Ισλανδία. Την πήγε στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2018, στους «8» το 2022 και σε δύο διαδοχικούς τελικούς Euro. Αλλά στη χώρα του τον έχουν «σταυρώσει».

Πολλοί «ουδέτεροι» θα είναι με τα «Τρία Λιοντάρια», μόνο και μόνο για να τον δουν να δικαιώνεται. «One more» φώναξε προς την εξέδρα μετά την πρόκριση της Αγγλίας στον τελικό. Με μία νίκη ακόμη, την Κυριακή, θα μνημονεύεται για πάντα ως ο άνθρωπος που έκανε πράξη το «αιώνιο» σύνθημα «It’s coming home».

Η Ισπανία αξίζει το τρόπαιο επειδή είναι η μόνη ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης που έφτασε στον τελικό κερδίζοντας όλα τα παιχνίδια της. Απέκλεισε, μεταξύ άλλων, την τρίτη στον κόσμο Κροατία, την κάτοχο του τροπαίου Ιταλία, την οικοδέσποινα Γερμανία (στην παράταση) και τη φιναλίστ του Μουντιάλ Γαλλία.

Η Αγγλία ευνοήθηκε από τις διασταυρώσεις (προχώρησε μέχρι τους ημιτελικούς χωρίς να συναντήσει ομάδα του παγκόσμιου Top-10), όμως έχει τους δικούς της λόγους να υπερηφανεύεται. Τρεις ανατροπές του σκορ στους τρεις νοκ-άουτ αγώνες της. Δεν είχε ξανασυμβεί σε Euro. Κάθε φορά που δέχτηκε πρώτη γκολ, βρήκε τρόπο να αντιδράσει. Εφτασε στον τελικό «δια πυρός και σιδήρου», επιβιώνοντας από ματς που είχαν «στραβώσει», παρατάσεις και πέναλτι. Κάπως έτσι κατέκτησαν την κούπα οι Πορτογάλοι το 2016 και οι Ιταλοί το 2021.

Οι εφετινοί φιναλίστ έχουν μεγάλες διαφορές. Η Ισπανία σκοράρει πολύ – το έχει κάνει με εννιά διαφορετικά πρόσωπα. Κερδίζει σχετικά εύκολα. Η Αγγλία πετυχαίνει γκολ… μόνον όταν είναι απαραίτητο. Αλλά χάνει δύσκολα. Σε τελικούς Euro παραμένει αήττητη σε 13 διαδοχικά ματς, από το 2016. Η Ισπανία παίζει με σέντρες περισσότερο, όπως κάποτε η Αγγλία. Και η Αγγλία στηρίζει το παιχνίδι της στην κατοχή της μπάλας, όπως κάποτε η Ισπανία. Η Ισπανία βγάζει ενέργεια και «φρεσκάδα». Η Αγγλία είναι αργή, αγωνίζεται χωρίς ένταση και δείχνει κουρασμένη. Η Ισπανία ξεχειλίζει αυτοπεποίθηση. Η Αγγλία μοιάζει διστακτική, φοβική. Ισως επειδή κουβαλάει αυτό το βάρος της υποχρέωσης να κερδίσει, επιτέλους, κάτι.

Οι Ισπανοί έχουν με το μέρος τους και μια τρομερή παράδοση. Από το 2002 και έπειτα, εθνική ομάδα και σύλλογοι της χώρας έχουν νικήσει και στους 26 τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου, Euro, Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λιγκ/Κυπέλλου UEFA στους οποίους έχουν εμφανιστεί. Απίθανο! Και τα πιο… αγαπημένα τους θύματα είναι οι Αγγλοι. Τους κέρδισαν και τις εννέα φορές που τους συνάντησαν (σε τελικό). Η τελευταία νίκη αγγλικής ομάδας σε βάρος ισπανικής ήταν το 5-4 της Λίβερπουλ επί της Αλαβές στον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 2001. Πού; Στη Γερμανία.

Επειτα από 28 μέρες δράματος και περισσότερες από 80 ώρες ποδοσφαίρου, φτάσαμε στην τελική μάχη: την Κυριακή (14/7) στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου. Θα την παρακολουθήσουν πάνω από 300 εκατομμύρια τηλεθεατές. Η Ισπανία θα προσπαθήσει να επαναλάβει τον θρίαμβο του 2012 και να γίνει η χώρα με τα περισσότερα τρόπαια (4) στη διοργάνωση. Τηρώντας την παράδοση που θέλει τις πρωταθλήτριες Ευρώπης της τελευταίας εικοσαετίας να προέρχονται από τον Νότο (2004 Ελλάδα, 2008 και 2012 Ισπανία, 2016 Πορτογαλία, 2021 Ιταλία). Η Αγγλία, να κατακτήσει το πρώτο της Euro.

Αν τα καταφέρει, σίγουρα θα γυριστεί για χάρη της ένα αθλητικό ντοκιμαντέρ. Που μπορεί να έχει τίτλο «Ο δρόμος για τον παράδεισο περνάει από την κόλαση».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News