Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν διατάσσοντας την εξόντωση του αρχιτζιχαντιστή στη Συρία έστειλε ένα συγκεκριμένο μήνυμα στη Ρωσία, στη Βόρεια Κορέα, στο Ιράν, ακόμη και στην Κίνα – αυτήν την (παρακινδυνευμένη) άποψη εξέφρασε ο ανταποκριτής της Corriere della Sera στην Ουάσιγκτον Τζουζέπε Σαρκίνα σε άρθρο του με γεωπολιτική στόχευση. Εχθροί των Αμερικανών είναι όλες οι προαναφερθείσες χώρες, μένει να δούμε αν στη Μόσχα, στην Πιονγκγιάνγκ, στην Τεχεράνη θα εκλάβουν την αποφασιστικότητα του Λευκού Οίκου να αλλάξει τέμπο ως σημάδι που τους αφορά και αυτούς, έγραψε ο Ιταλός.

Την Κίνα την έθιξε, ωστόσο, έμμεσα: «Η Γουέντι Σέρμαν», μας πληροφόρησε ο ανταποκριτής, «είναι πεπεισμένη ότι η παιδαγωγική τού παραδείγματος πρέπει να αφορά και το Πεκίνο» – λόγω της Ταϊβάν, φυσικά. Η όποια αξία της συγκεκριμένης είδησης έγκειται στο γεγονός ότι η Σέρμαν δεν υπηρετεί σε πολιτικό ή στρατιωτικό πόστο του Πενταγώνου, αλλά αυτή την εποχή τυγχάνει το Νο2 του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Ο Σαρκίνα θεώρησε την επιχείρηση κατά του αρχηγού του ISIS («Ισλαμικό Κράτος») «εγκαίνια της νέας στρατηγικής Μπάιντεν», ο οποίος «παίρνει πολιτική όσο και προσωπική ρεβάνς μετά την καταστροφική αποχώρηση [των αμερικανικών στρατευμάτων] από το Αφγανιστάν». Επίσης έγραψε ότι το μήνυμα του Μπάιντεν «απευθύνεται σε όλους τους τρομοκράτες του κόσμου» και είναι σαφέστατο: «Σας κυνηγάμε και θα σας βρούμε».

Πέραν των άλλων, το «blitz» στη Συρία αιφνιδίασε τους πάντες, αφού η προσοχή όλων ήταν στραμμένη στο Ουκρανικό. Και απέδειξε –πάντα κατά τον Σαρκίνα– ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες, οι κομάντος του αμερικανικού στρατού, οι ντόπιοι σύνδεσμοί τους και πληροφοριοδότες τους, «όλοι επέδειξαν μεγάλη αποτελεσματικότητα».

Σε τυχόν ενστάσεις του οιουδήποτε, ότι άλλο μέγεθος είναι μια χούφτα τζιχαντιστές μέσα σε χαμόσπιτο της ερήμου και άλλο, τελείως διαφορετικό και μη συγκρινόμενο, τα κράτη με ικανότατες υποδομές άμυνας (και, βέβαια, αντεπίθεσης), ο Σαρκίνα απάντησε κατ’ αυτόν τον τρόπο: «Εκ πρώτης όψεως, αυτή η επιχείρηση δεν έχει καμία σχέση με άλλα σενάρια κρίσης. Ομως δεν είναι έτσι. Ο Μπάιντεν είχε υποσχεθεί την επιλεκτική στρατηγική κατά της τρομοκρατίας: όχι άλλους ολοκληρωτικούς πολέμους, όχι άλλες εισβολές σε άλλες χώρες. Μόνο χτυπήματα σε μεμονωμένους στόχους, σε ηγέτες οργανώσεων που απειλούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους».

Και διευκρίνισε: «Αυτό είναι ένα μοτίβο που οι ΗΠΑ λένε ότι είναι έτοιμες να εφαρμόσουν και αλλού». Πού αλλού; Μα εναντίον των εχθρών τους σε επίπεδο κρατών, προφανώς. Και για να προλάβει νέες ενστάσεις, ο Ιταλός έσπευσε να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς εννοεί: «Φυσικά, με διαφορετικά εργαλεία», πάντως «εξίσου θανατηφόρα».

Και σε αυτό το σημείο επέστρεψε στο Ουκρανικό, «στους ανέμους του πολέμου που πνέουν στην Ουκρανία». Η αμερικανική κυβέρνηση, υπογράμμισε, δεν θα εξαπολύσει πυραύλους, δεν θα στείλει αεροσκάφη για να προστατεύσει το Κίεβο. «Αντιθέτως, θα πλήξει τη ρωσική οικονομία με πρωτοφανείς κυρώσεις, όπως και τους αξιωματούχους, τους ολιγάρχες και, πάνω απ’ όλα, τον ίδιο τον Πούτιν».

Ο Σαρκίνα συμπλήρωσε τη φράση του γράφοντας ότι «το ίδιο θα κάνουν οι Αμερικανοί και στο Ιράν, εφ’ όσον αυτό πλησιάσει επικίνδυνα στην παραγωγή της ατομικής βόμβας, το ίδιο θα κάνουν και στη Βόρεια Κορέα, η οποία έχει ξαναρχίσει τις προκλήσεις με εκτοξεύσεις πυραύλων επίδειξης». Δηλαδή, οικονομικές κυρώσεις πρέπει να αναμένουμε και στις δικές τους περιπτώσεις, αν και εφ’ όσον.

Η άλλη οπτική 

Σε άλλο άρθρο της Corriere για το ίδιο ζήτημα, την εξόντωση του αρχηγού του ISIS, ο συντάκτης γεωπολιτικών θεμάτων Γκουίντο Ολίμπιο κράτησε πολύ μικρότερο καλάθι από τον Σαρκίνα: αυτός δεν έκανε αναγωγή σε κράτη με τα οποία οι ΗΠΑ έχουν αντιπαλότητα ή και έχθρα, αλλά επικεντρώθηκε στον τζιχαντισμό.

Εγραψε ότι το χτύπημα των Αμερικανών έγινε σε μία κρίσιμη στιγμή για τους συγκεκριμένους τζιχαντιστές, οι οποίοι τον τελευταίο καιρό έκαναν δυναμική επανεμφάνιση στο λεγόμενο συριακό Κουρδιστάν, στο Ιράκ, κ.α. Και υπογράμμισε ότι η επιτυχία των ΗΠΑ ήταν μεγάλη, διότι στην πραγματικότητα ο αρχιτζιχαντιστής ήταν «αόρατο πρόσωπο», χωρίς προβολή (άρα σχετικά προφυλαγμένος). Ομως εξέφρασε την άποψη ότι για την καταπολέμηση του τζιχαντισμού απαιτούνται «και άλλες προϋποθέσεις» πέρα από την εξόντωση ενός στελέχους, όσο σημαντική και αν είναι αυτή. Και όσον αφορά αυτό το τελευταίο, δηλαδή τις «προϋποθέσεις», ασφαλώς και δεν το παραγνωρίζουν οι Αμερικανοί – οπότε επιστρέφουμε στην εκδοχή του Σαρκίνα, ότι ποντάρουν και στο μήνυμα του παραδείγματος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News