Ποιος να το είχε φανταστεί! Πως εκείνο το δροσερό κορίτσι της «Οδού Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι, που τραγουδούσε «Το πουλί» και τη «Μαύρη Φορντ», η γοητευτική κυρία Ελένη Κοκοβίκου, θα έφτανε, τόσους Μαΐους μετά, να κάνει 15 χρόνια φυλακή και να «χτυπήσει» τατουάζ με το όνομα της κόρης της: Αθηνά.

Εντάξει, ξέρουμε ποιος το φαντάστηκε. Μόνον. Το σενάριο της Βάνας Δημητρίου για την τηλεοπτική σειρά «Η Γη της Ελιάς» (Mega). Ομως, η ίδια η Μάρω Κοντού δεν το είχε φανταστεί. Και όμως το έπραξε. Στον τόσο ιδιαίτερο ρόλο της μάνας (Μαρίας Αναγνώστου) της… Αντζελας Γκερέκου (Αθηνά Αναγνώστου στη σειρά).

Ηταν να μην τής το προτείνει ο σκηνοθέτης Ανδρέας Γεωργίου. Ηταν να μη διαβάσει τον ρόλο, μου λέει. Κι όταν τα βρήκε σκούρα με το… αεροπλάνο (που το φοβάται από τότε που είχε δύο πολύ αλγεινές εμπειρίες στον αέρα, χρόνια πριν), της βρήκαν τρόπο. Δεν θα πετούσε στην Κύπρο. Αλλά θα έμενε στο Σούνιο!

«Χάρηκα πάρα πολύ που άκουσα ότι σύντομα μπαίνει πλοίο για την Κύπρο. Οπότε δεν αποκλείεται να βρεθώ εκεί. Τίποτε δεν αποκλείεται».

Με ανακούφιση, πάντως, μου λέει, δέχτηκε τον ρόλο της «γκεστ σταρ». Αν και τείνει σε συνεχή και πρωταγωνιστικό. «Γιατί; Διότι ήθελα να με δοκιμάσω. Να με δω. Αρχικά με έκρινα, με πολλή επιείκεια, κακή. Στα πρώτα επεισόδια δεν μου άρεσα. Είχα και πάρα πολλά χρόνια να βρεθώ μπροστά σε μηχανή, είτε κινηματογράφου είτε τηλεόρασης (σ.σ.: από τη σειρά «Αραχτοί και λάιτ», του AΝΤ1, το 1994). Υπήρχε μια αμηχανία, μία ξέρω ’γώ τι να πω… Τώρα αρχίζω και μ’ αρέσω!».

Η Μάρω Κοντού, τόσους Μαΐους μετά τις μεγάλες στιγμές στο θέατρο και στο σινεμά, δεν ζει με τις αναμνήσεις. Ζει παρέα με την ευγνωμοσύνη. Που τα έζησε όλα αυτά. Που συνάντησε, όπως μου λέει, όλους αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους. Και ζει ετοιμοπόλεμη! Ετοιμη για το επόμενο, τον επόμενο ρόλο που θα έρθει. Αν και προς στιγμήν, όπως μου αποκαλύπτει (και θα είναι είδηση), φαίνεται ότι και για την επόμενη τηλεοπτική σεζόν η «Γη της Ελιάς» θα έχει συνέχεια. Δεύτερη σεζόν.

Μια μάνα λέαινα (για την κόρη της) και πρώην φυλακισμένη, λοιπόν, το σήμερα της Μάρως Κοντού. Ενας «σκοτεινός» ρόλος, της λέω στην κουβέντα μας για το youfly.com Radio, στην εκπομπή μου DeliClassic.

«Ευτυχώς που ήρθε κι ένας σκοτεινός ρόλος», με αποστομώνει. «Και ελπίζω να έρθουν και σκοτεινότεροι ακόμη! Είμαι σε μια στιγμή που με ενδιαφέρει… Μακάρι… Δεν το περιμένω, αλλά δεν διστάζω κιόλας», ήταν η αντίδρασή της για τον ρόλο που υποδέχτηκαν δυναμικά και τα σόσιαλ μίντια, άμα τη εμφανίσει της.

Εχει πάντα μια εντυπωσιακή ζωτικότητα, παρατηρώ. Ενθυμούμενος και την εμφάνισή της στο Ηρώδειο, στην παράσταση «Χ-σκηνής: Αυτά που κάψαν το σανίδι». Ψηλόλιγνη, θαλερή, με ένα φούξια φόρεμα και ξυπόλητη. «Με τον υπέροχο Κραουνάκη. Τον υπέροχο».

Συντηρώντας και τον μύθο της… «Δεν το γνωρίζω αυτό. Είναι δικό σας συμπέρασμα», με κόβει. «Εγώ ζω, υπάρχω, δουλεύω σαν μια απλή εργάτρια της Τέχνης!».

Εχει περάσει τόσες μεγάλες στιγμές. «Ναι, ομολογώ ότι η ζωή μου έχει πολύ ενδιαφέρον. Καταρχάς ξεκίνησα πλάι στον Δημήτρη Χορν, το Ντίνο Ηλιόπουλο, το Λάμπρο Κωνσταντάρα, τον Κώστα Βουτσά… Εκτός από τα πέντε χρόνια Εθνικό Θέατρο, στον Χορό αρχαίας τραγωδίας και αττικής κωμωδίας. Εχω συνεργαστεί με όοολους τους πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου. Είχα αυτή την τύχη. Διότι αυτό είναι τύχη. Είναι εμπειρίες. Και υπέροχες αναμνήσεις».

Προσπαθώ να βρω μια καινούργια ανάμνηση μέσα σε μία από τις στιγμές. Στη «Μαύρη Φορντ» του Μάνου Χατζιδάκι. «Η ανάμνηση είναι πως όταν έχεις την τύχη να δουλέψεις, να συνεργαστείς και να γνωρίσεις το Μάνο Χατζιδάκι, αυτό τα λέει όλα.

 

» Η “Μαύρη Φορντ” είναι αποτέλεσμα αυτής της γνωριμίας μας. Μετά από κόπους και κλάματα, διότι δεν μού είχε γράψει κάτι έως τη γενική δοκιμή. Και το έγραψε τελευταία στιγμή, σε ένα πακέτο άφιλτρα τσιγάρα. Και, βέβαια, πάλι έβαλα τα κλάματα, διότι δεν είχα καμία πείρα από επιθεώρηση. Ο Δημήτρης ο Χορν μού είπε ότι είμαι κουτή και από την “Οδό Ονείρων” θα μείνει η “Μαύρη Φορντ” και το “Ηθοποιός σημαίνει φως”. Και αυτά έμειναν. Ηταν μια υπέροχη στιγμή».

Δεν είναι κρυφό ότι είχε και η «Οδός Ονείρων» τα… δισκογραφικά της προβλήματα, καθώς η μεγάλη Ρένα Βλαχοπούλου, που συμμετείχε στην παράσταση, δεν ακούστηκε τελικά στο δίσκο, μιας και «ανήκε» σε άλλη εταιρεία. «Μεγάλο έλλειμμα για τη Ρένα. Σπουδαία γυναίκα, σπουδαία ηθοποιός. Και υπέροχη τραγουδίστρια».

Πάντως, η Μάρω Κοντού το 1990, στην εκπομπή «Χωρίς παρεξήγηση» που έκανε στην ΕΡΤ2, είχε πρώτη πρώτη καλεσμένη τη Ρένα Βλαχοπούλου. «Ημασταν φίλες, είχαμε συνεργαστεί στο θέατρο και είχα θαυμάσει, πέρα από τα ταλέντα της τα μεγάλα, το χαρακτήρα της. Ντόμπρα γυναίκα. Δυνατή».

Παρατηρεί ότι οι ωραίες συναντήσεις, όπως αυτές με την Αντζελα Γκερέκου, τη Λυδία Κονιόρδου, τον Στέφανο Κυριακίδη, έχουν σημασία. «Η ηλικία δεν έχει καμία σημασία. Η ηλικία της ψυχής, του μυαλού και της διάθεσης έχουν σημασία. Η ηλικία της ταυτότητας είναι το τελευταίο που μετράει για μένα.

»Και το λέω με αυτή τη μεγάλη ηλικία που έχω, ότι όλες οι ηλικίες είναι φανταστικές, αρκεί να είσαι γερός. Οχι μόνον σωματικά, ψυχικά. Είναι υπέροχο να μεγαλώνεις και να αισθάνεσαι ότι είσαι ακόμη ενεργός. Χαίρομαι που μεγαλώνω τόσο καλά, ακόμα. Το χαίρομαι πάρα πολύ. Είναι δώρο!».

Από την πλευρά του πατέρα της, λέει η Μάρω Κοντού, «είμαι από τα Ψαρά, από την πλευρά της μητέρας μου είμαι από τη Σμύρνη. Η γιαγιά, η Σμυρνιά, έπαιξε μεγάλο ρόλο στη δική μου προσωπικότητα. Μου έμαθε την ειλικρίνεια. Την ηθική. Παρότι είχε μεγάλες αντιρρήσεις για το επάγγελμά μου. Δεν με πρόλαβε, να με δει, ότι πιθανώς να είχα δίκιο».

Μίλησε για ειλικρίνεια. Η ίδια βρέθηκε σε έναν χώρο που δεν φημίζεται για την ειλικρίνειά του: την πολιτική. Δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων. Βουλευτής Α’ Αθηνών για δύο χρόνια. Πρόεδρος στο Ιδρυμα «Μητέρα». Εξ ου και δεν πήρε, κατά τον νόμο, βουλευτική σύνταξη, κάτι το οποίο τής είχαν αδίκως προσάψει.

«Είδα ότι δεν ταίριαξα μέσα σε αυτόν τον χώρο. Είναι ένας άλλος χώρος. Είναι σαν να έλεγαν σε μένα, που είμαι στο θέατρο, “έλα να υπερασπιστείς, ως δικηγόρος, έναν κατηγορούμενο”. Δεν ταίριαξα καθόλου. Δεν κατηγορώ. Πάντως η ειλικρίνεια η απόλυτη δεν νομίζω ότι ταιριάζει σε έναν πολιτικό. Ισως αναγκάζεται να είναι διπλωμάτης. Απλώς δεν ταίριαξα, ήμουν σαν ξένο σώμα.

» Ως δημοτική σύμβουλος και ως πρόεδρος του “Μητέρα” έκανα πολλή και καλή δουλειά. Είμαι πολύ ευχαριστημένη και ήσυχη με τη συνείδησή μου. Γενικά, με τη συνείδησή μου είμαι ήσυχη για όλη μου τη ζωή. Γι’ αυτό και κοιμάμαι τόσο πολύ. Δεν έχω υπόλοιπα με τον εαυτό μου. Με κανέναν άνθρωπο».

Το θέατρο ποια θέση έχει πια σε αυτή τη ζωή; «Το θέατρο; Εδώ είμαι και για το θέατρο». Απλώς περιμένει τις προτάσεις και γι’ αυτό. Οπως και για την τηλεόραση.

«Πάντα είχα προτάσεις. Δεν κυνηγώ κάτι. Δεν βιάζομαι για κάτι. Είμαι πρόθυμη να ακούσω. Είμαι πρόθυμη να συμμετέχω και σε ομαδικές δουλειές. Δεν είμαι ο τύπος που θα πει “αν δεν πρωταγωνιστώ ή συμπρωταγωνιστώ, δεν θα παίξω”. Οχι. Με την κατάσταση, με την εποχή, με την ηλικία μου είμαι απόλυτα προσγειωμένη. Και συμφιλιωμένη».

Και είναι και καλλιτεχνική φύση. Ζωγραφίζει συνέχεια (έχει εκθέσει έργα της στην αίθουσα τέχνης «Αντήνωρ»). Φιλοδοξεί, κάποια στιγμή, να κάνει κι άλλη έκθεση. «Γράφω και ποίηση. Εχω τα λουλούδια. Εχω τη μαγειρική μου. Κάνω ό,τι κάνει μια καθημερινή γυναίκα. Είμαι σε όλα μέσα».

Ονειρα; «Ομολογώ, όχι, δεν κάνω όνειρα. Και δεν έκανα ποτέ. Γιατί μετά απογοητεύεσαι όταν κάνεις όνειρα. Αφήνω τα πράγματα να έρχονται. Πιστεύω ότι είναι γραμμένα μερικά πράγματα στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Πιστεύω το “Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον”».

«Εχω ζήσει πολύ όμορφα, σε γενικές γραμμές, δεν έχω παράπονο», καταλήγει η Μάρω Κοντού στην κουβέντα μας στο DeliClassic και το youfly.com Radio. Κλείνει δε με το μεγάλο «πιστεύω» της: «Πιστεύω απόλυτα στην ελευθερία του ανθρώπου. Οταν βρίσκομαι με φίλους, με συγγενείς και σηκώνουν το ποτήρι και λένε “στην υγειά σου”, εγώ πάντα λέω: Στην ελευθερία.

» Θα ’θελα οι άνθρωποι, όλοι, να ’ναι ελεύθεροι. Ελεύθεροι με το μέσα τους. Ελεύθεροι με τους απέναντι. Να είσαι ελεύθερος ακόμη και από τον ίδιο σου τον εαυτό. Από τα κρυμμένα μυστικά σου».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News