Μια από τις δέκα βιβλικές πληγές του Φαραώ απέκτησε χαρακτήρα… ευλογίας για τη φτωχή Υεμένη.

Ενώ σε άλλα γειτονικά κράτη, όπως στο Ιράκ και στο Ιράν, οι ακρίδες κατέστρεψαν προ μηνών δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα καλλιεργειών, στη μαστιζόμενη από επισιτιστική κρίση χώρα της Αραβίας η παρουσία τους ερμηνεύτηκε ως μάννα εξ ουρανού καθώς κατάφερε να θρέψει χιλιάδες στόματα.

Σύμφωνα με την τελευταία αξιολόγηση από το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Σίτισης (World Food Programme), ένα παρακλάδι του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που ειδικεύεται στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε πληγείσες χώρες, με 10 εκατομμύρια Υεμενίτες -σχεδόν το 1/3 του συνολικού πληθυσμού- να βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ως προς το ζήτημα του επισιτισμού τους, οι ακρίδες έχουν μετατραπεί σε θείο δώρο.

Οπως ανέφεραν τα τοπικά ΜΜΕ, ακόμη και το… τάιμινγκ της εισβολής των ακρίδων ήταν τέλειο: στις 5 Μαΐου, την ημέρα που ξεκίνησε το Ραμαζάνι, δηλαδή η μακρά περίοδος της νηστείας των μουσουλμάνων.

Ανάμεσα στους τυχερούς που κατάφεραν και έθρεψαν την πολύπαθη οικογένειά τους ήταν και ο αγρότης Αχμεντ αλ Χακάς, που επισκεπτόμενος το χωράφι με τις πατάτες του στην επαρχία Μπάνι Ματάρ, είδε να έχει κατακλυστεί από χιλιάδες ακρίδες.

Ο 57χρονος είδε με έκπληξη τις πατάτες του να είναι ανέγγιχτες από τα σμήνη των ακρίδων, και με τη βοήθεια συγχωριανών του κατάφερε και έπιασε εκατοντάδες έντομα προκειμένου να ταΐσει όχι μόνο την οικογένεια του, αλλά και όλο το χωριό.

Με φακούς στα μέτωπά τους, οι χωρικοί έριξαν κουβέρτες ή άλλα μεγάλα κομμάτια υφάσματος πάνω από τα έντομα για να τα παγιδεύσουν, πριν τα ρίξουν, με τη βοήθεια φτυαριών, μέσα σε τεράστιους σάκους.

Ο Φαρούκ αλ Τζαραντί, πατέρας επτά παιδιών, αγόρασε από ένα παζάρι δυο μεγάλα μπουκάλια με τηγανητές ακρίδες για την οικογένειά του.

Λέει πως τρώει τα έντομα επειδή περιέχουν συστατικά που προλαμβάνουν αρκετές ασθένειες, όπως τον διαβήτη και την υπέρταση.

«Οι ακρίδες δεν απειλούν τις σοδειές μας, γιατί προλαβαίνουμε και τις τρώμε πριν τις καταστρέψουν» λέει ο Αλ Τζαραντί

«Είναι νοστιμότατες. Δεν θα καταφέρετε ποτέ να φάτε μόνο μια ακρίδα, θα καταλήξετε να τρώτε πέντε» τονιζει με τη σειρά του ο 35χρονος Γουαντάι, πατέρας δυο παιδιών, για να καταλήξει με νόημα πως «μετά το πρωινό, βγαίνω και μαζεύω ακρίδες έξω από το σπίτι μου για το μεσημεριανό τραπέζι, αφού… έχουμε εθιστεί στη γεύση τους».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News