Ποιος θα γίνει –σωστότερα: θέλει να γίνει– πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας; Ο Σέρτζιο Ματαρέλα, στα 80 του, αποχωρεί και σε λιγότερο από δύο μήνες το ιταλικό κοινοβούλιο θα κληθεί να ψηφίσει τον διάδοχό του. Μολονότι απομένουν λίγες εβδομάδες το μόνο που υπάρχει είναι μια ακατάσχετη ονοματολογία· ουδείς έχει αναδειχθεί επισήμως ως υποψήφιος για την προεδρία της χώρας.

Ετσι, τα σενάρια δίνουν και παίρνουν. Ο Μάριο Ντράγκι μπορεί, αλλά ίσως δεν θέλει να γίνει πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι σίγουρα θέλει, αλλά είναι αμφίβολλο αν μπορεί, ανέφερε στην ανταπόκρισή του του από τη Ρώμη για την Deutsche Welle, ο Θόδωρος-Ανδρεάδης Συγγελάκης.

Μα είναι δυνατόν ο Καβαλιέρε, ο πρωταγωνιστής των «μπούνγκα μπούνγκα» πάρτι οργίων, ο καταδικασμένος για φορολογικές απάτες και διωκόμενος για αμέτρητα άλλα αδικήματα να γίνει, στα 85 του, ο επόμενος πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας; Κάποιοι το πιστεύουν. Αλλωστε αυτός που ξεκίνησε από τραγουδιστής σε κρουαζιερόπλοια και έφτασε να γίνει μεγιστάνας του Τύπου, δισεκατομμυριούχος και πρωθυπουργός μιας από τις πιο ισχυρές οικονομίες του κόσμου, αν μη τι άλλο έχει αποδείξει ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον.

«Ο Μπερλουσκόνι θα προσπαθήσει (να εκλεγεί) και μπορεί να τα καταφέρει», δήλωσε στο AFP ο Τζιανφράνκο Πασκίνο, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στη Μπολόνια.

Ο πρόεδρος της Ιταλίας, θεωρητικά, είναι ένα αξίωμα χωρίς εξουσία, αλλά στην ιταλική πραγματικότητα αποτελεί σημείο αναφοράς και διαδραματίζει κεντρικό ρόλο σε κάθε κρίση, δεδομένου και του υψηλού κύρους των προσώπων που χρημάτισαν πρόεδροι τις τελευταίες δύο δεκαετίες.

Ο απερχόμενος πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα, που αποχωρεί έπειτα από επταετή θητεία, διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στην ανάληψη της προεδρίας της κυβέρνησης εθνικής ενότητας από τον Μάριο Ντράγκι τον περασμένο Φεβρουάριο, μετά την κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού.

Ο 74χρονος Ντράγκι, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αρνήθηκε να δηλώσει δημόσια αν ενδιαφέρεται για την προεδρία.

Ως επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης, ο Μάριο Ντράγκι έχει την κρίσιμη αποστολή της διαχείρισης του πακέτου των 190 δισ. ευρώ της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας μετά την πανδημία και για να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που περιμένουν σε αντάλλαγμα οι Βρυξέλλες.

Πολλοί είναι αυτοί, και φυσικά ανάμεσά τους και ο Μπερλουσκόνι, που δηλώνουν ότι ο Μάριο Ντράγκι πρέπει να μείνει στο πρωθυπουργικό πόστο μέχρι τις βουλευτικές εκλογές του 2023 για την εισαγωγή των μεταρρυθμίσεων που είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομική ανάκαμψη της Ιταλίας.

Οπως ωστόσο σημείωσε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, καποιοι θεωρούν ότι ο Μάριο Ντράγκι μπορεί να ηγηθεί αυτής της κολοσσιαίας αποστολής ακόμη και ως πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας. Ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του υπουργείου Οικονομικών, Λορέντζο Κοντόνιο, δήλωσε ότι ο Μάριο Ντράγκι «θα ασκούσε σημαντική επιρροή… ως εγγυητής των μεταρρυθμίσεων και των επενδύσεων της Ιταλίας απέναντι στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση». Υπό αυτό το περίεργο σενάριο, ένας κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης θα καταλάμβανε προσωρινά την θέση του πρωθυπουργού πριν το κοινοβούλιο εγκρίνει τον διορισμό νέου πρωθυπουργού.

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος εισέβαλε στη ιταλική πολιτική σκηνή το 1994, γοητεύοντας εκατομμύρια Ιταλούς εκμεταλλευόμενος την τεράστια τηλεοπτική του αυτοκρατορία, ούτε επιβεβαίωσε, αλλά ούτε και διέψευσε τις φήμες για ενδεχόμενη υποψηφιότητά του.

Ομως, και πολλά άλλα ονόματα κυκλοφορούν. Ανάμεσά τους το όνομα της υπουργού Δικαιοσύνης Μάρτα Καρτάμπια, του πρώην προέδρου της Βουλής Πιερφερντινάντο Καζίνι ή του ευρωπαίου επιτρόπου Οικονομίας και πρώην πρωθυπουργού Πάολο Τζεντιλόνι.

«Η Κεντροδεξιά θα ψηφίσει πιθανότατα συντεταγμένη υπέρ του Μπερλουσκόνι στον πρώτο γύρο. Θα είναι ένα είδος βραβείου για το σύνολο της καριέρας του», σημείωσε ο Λορέντζο Κοντόνιο.

Ωστόσο προσθέτει ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μπορέσει ο Μπερλουσκόνι να συγκεντρώσει αρκετές ψήφους για να εξασφαλίσει την πλειοψηφία.

Κατά τους τρεις πρώτους γύρους, ο υποψήφιος για την προεδρία θα πρέπει να λάβει τα δύο τρίτα των ψήφων του εκλεκτορικού σώματος -γερουσιαστές, βουλευτές και εκπρόσωποι περιφερειών – ενώ από τον τέταρτο γύρο αρκεί η απλή πλειοψηφία.

Ο Μπερλουσκόνι, που εξέτισε ποινή προσφοράς κοινωνικής εργασίας ενός έτους για φορολογική απάτη το 2014, έχει επιπλέον ένα «πολύ περιπεπλεγμένο παρελθόν» που θα βαρύνει εναντίον του, σύμφωνα με τον Τζιανφράνκο Πασκίνο.

Δύο δίκες εκκρεμούν κατά του Μπερλουσκόνι ο οποίος κατηγορείται ότι πλήρωσε μάρτυρες για ψευδή κατάθεση για τις βραδιές «μπούνγκα μπούνγκα», οι οποίες περιγράφονται από τις γυναίκες που ήταν παρούσες ως γιορτές του σεξ.

Ωστόσο, ο ηγέτης του κόμματος Forza Italia προσπαθεί να εμφανισθεί ως μετριοπαθής, πολιτική προσωπικότητα κύρους που μπορεί θαυμάσια να συγκρατήσει τις παρεκτροπές της απείθαρχης, αντιευρωπαϊκής ιταλικής ακροδεξιάς.

Κάνει επίσης ανοίγματα στο Κίνημα των 5 Αστέρων, το μεγαλύτερο κόμμα του κοινοβουλίου, κάποτε αντισυστημικό, που είχε περιγράψει το 2018 ως τόσο ανίκανη ομάδα ανθρώπων που δεν θα τους προσλάμβανε ούτε για να του καθαρίζουν τις τουαλέτες.

Ο Φράνκο Παβοντσέλο, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου John Cabot της Ρώμης δήλωσε στο AFP ότι η πιθανότητα εκλογής του Μπερλουσκόνι είναι ισχνή.

«Δεδομένης της ηλικίας και του παρελθόντος του, πιστεύω ότι οι άνθρωποι σε παγκόσμιο επίπεδο θα αναρωτιούνταν», λέει.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News