Την αμερικανική παρέμβαση στη Λιβύη ζητάει επειγόντως το κύριο άρθρο της Corriere della Sera που επικεντρώνει στην επίσκεψη του ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι στην Τρίπολη – το έχει γράψει ο Φράνκο Βεντουρίνι, συντάκτης με ειδικότητα τα editorial του ιταλικού Μέσου.

Το γενικό πνεύμα του κειμένου συνοψίζεται στην πίκρα των Δυτικών (των Ιταλών, βασικά) από την ήττα τους στο λιβυκό πεδίο, όπου έχουν στρατοπεδεύσει –κυριολεκτικώς και μεταφορικώς– «οι Τούρκοι και οι Ρώσοι», όπως υπογραμμίζεται επί λέξει. Το γεγονός ότι οι πρώτοι είναι τακτικός στρατός ενός κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ (που στη Λιβύη συνοδεύει τζιχαντιστές, σύρους αντικαθεστωτικούς, κλπ.) ενώ οι δεύτεροι είναι μόνο «μισθοφόροι» (οι Wagner), δεν συνιστά αξιομνημόνευτη διαφορά για τον Βεντουρίνι.

Φυσικά, για το ψευδοσύμφωνο περί ΑΟΖ των Ερντογάν και Σαράζ δεν γίνεται καν λόγος, αν και αυτό προσβάλλει τη θαλάσσια κυριαρχία της Ελληνικής Δημοκρατίας και την έννοια της Γεωγραφίας. Απλώς αναφέρεται ότι από την Ανατολή προς τη Δύση φυσάει ο άνεμος της αποσταθεροποίησης, κατονομάζονται η Συρία, ο Λίβανος και η Κύπρος ως τόποι όπου η σταθερότητα απειλείται, όχι όμως οι στοχευμένες τουρκικές προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η σημερινή Λιβύη είναι «άσχημη» για τον αρθρογράφο, επειδή οι Ευρωπαίοι (οι Ιταλοί) έχασαν το πάνω χέρι εκεί. Ετσι καλεί αμέσως τους Αμερικανούς και τους παρακαλεί να μην επαναλάβουν το λάθος της αποστασιοποίησης που έκανε ο Μπαράκ Ομπάμα, αλλά αυτή τη φορά να είναι πιο ενεργητικοί: «Η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή στη Λιβύη και στη Μεσόγειο, σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους».

Η φράση «είναι ο Ερντογάν και ο Πούτιν που μοιράστηκαν τη Λιβύη και θα ήθελαν να μοιραστούν και τη Μεσόγειο» ίσως γράφτηκε από τον αρθρογράφο με τόση δραματικότητα ώστε να προκληθεί μια κάποια ανησυχία στην Ουάσινγκτον και να ληφθούν αποφάσεις οι οποίες, τελικά, θα ωφελήσουν και τους Ευρωπαίους.

Το αδιαμφισβήτητο κύρος του Ντράγκι, δίνει το δικαίωμα στον Βεντουρίνι να γράψει για «μια ιταλική πρωτοβουλία», πολυεπίπεδη, με κατάληξη το ψητό: «τον τομέα της ενέργειας», κοντά στα υπόλοιπα. Στα οποία περιλαμβάνεται και το μεταναστευτικό πρόβλημα της ροής απελπισμένων από τη Μαύρη Αφρική προς την Ευρώπη μέσω Λιβύης, θέμα το οποίο αναφέρεται ακροθιγώς.

Η Ιταλία, κατά τον αρθρογράφο, πρέπει να γίνει το πρώτο βιολί στην ορχήστρα που θα παιανίσει την ευρωπαϊκή στρατηγική για τη Λιβύη – το πιο ενθουσιώδες κομμάτι της θα είναι η προαναφερθείσα συμμετοχή των Αμερικανών στο παιχνίδι, δίπλα στα γνωστά: «διατήρηση του εμπάργκο όπλων», «στήριξη της πολιτικής μεταβατικής διαδικασίας» και «απόσυρση των ξένων δυνάμεων».

Ο Βεντουρίνι λέει ότι «η εξερεύνηση που έκανε ο Ντράγκι» την περασμένη Τρίτη σε έναν τόπο με δεκάδες προβλήματα και πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου πρέπει να θεωρηθεί «το πρώτο βήμα για όλη την Ευρώπη και για ολόκληρη τη Δύση». Αλλιώς η Μεσόγειος θα κινδυνεύσει να γίνει «ρωσοτουρκική θάλασσα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News