Με αναφορές στην προσφορά και την παρακαταθήκη που άφησε πίσω του ο Παύλος Μπακογιάννης, τον πάντα επίκαιρο λόγο του και τον αγώνα που έκανε προκειμένου να ξεπεραστεί οριστικά το τραύμα του διχασμού που στιγμάτισε τη χώρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης  αναδεικνύει τη σημασία της συναίνεσης και της στήριξης της εκάστοτε κυβέρνησης από ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας.

Στο μήνυμά του για τα 29 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία της 26ης Σεπτεμβρίου 1989, ο πρόεδρος της ΝΔ χρησιμοποιεί τα λόγια του ίδιου του Παύλου Μπακογιάννη λίγες μόλις εβδομάδες πριν πέσει νεκρός από τις σφαίρες των τρομοκρατών της «17Ν»:

«Η συναίνεση είναι σημαντικότερη από μία εκλογική νίκη-ακόμη κι αυτοδύναμη. Σημαίνει διάλογο, στήριξη από ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας και συμμετοχή στην κυβέρνηση ανθρώπων ικανών-και πέραν του κόμματος που επικράτησε».

Αυτό τον δρόμο της νηφαλιότητας και της συνεργασίας θέλησαν να φράξουν με αίμα οι σφαίρες των τρομοκρατών, σαν σήμερα πριν από 29 χρόνια, τονίζει στην ανάρτησή του ο κ. Μητσοτάκης, αλλά δεν πέτυχαν τον σκοπό τους, καθώς ακόμα και σήμερα «το μήνυμα του Παύλου για διαρκή εκσυγχρονισμό, εμβάθυνση της Δημοκρατίας, αλλά και μετριοπάθειας στην πολιτική ζωή, παραμένει ζωντανό».

Όπως υπογραμμίζει ο αρχηγός της ΝΔ , η σκέψη του Παύλου Μπακογιάννη είναι σήμερα πιο ζωντανή και πιο επίκαιρη από ποτέ και τα λόγια του παραμένουν «πυξίδα και οδηγός σε μια εποχή σκοτεινή, με την κοινωνία να αγωνιά για το μέλλον των παιδιών της και την οικονομία καθηλωμένη σε διαρκές τέλμα, σε μια εποχή που βάλλεται ακόμη και η ανεξαρτησία των θεσμών».

Αναφερόμενος στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα, ο κ. Μητσοτάκης καυτηριάζει την τεχνητή πόλωση και την προσπάθεια της κυβέρνησης «να διχάσει για μια ακόμη φορά τους Ελληνες», με την οποία όπως αναφέρει, θα αγανακτούσε ο Παύλος Μπακογιάννης, ενώ για τη στάση της ΝΔ καθώς κορυφώνεται η προεκλογική αντιπαράθεση, τονίζει ότι μόνος δρόμος είναι αυτός της σύνεσης και της μετριοπάθειας, με κύριο στόχο «να ενώσουμε τους Ελληνες».

«Οι αμετανόητοι δολοφόνοι του κυκλοφορούν ελεύθεροι»

Στο μήνυμά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλά και για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται σήμερα οι εκτελεστές του Παύλου Μπακογιάννη, με έμμεση -πλην σαφή- αναφορά στις πρόσφατες άδειες που πήρε από τη φυλακή ο καταδικασθείς σε ισόβια για τη δολοφονία Μπακογιάννη, Δημήτρης Κουφοντίνας.

«Αγανακτούμε όταν κάθε τόσο βλέπουμε να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι αμετανόητοι δολοφόνοι του. Ο ίδιος, όμως, θα μας αντιμετώπιζε με το γνώριμο χαμόγελό του για να μας υπενθυμίσει ότι τα πάντα μπορούν να διορθωθούν και ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», επισημαίνει χαρακτηριστικά, χωρίς να λείπει και η αναφορά στη μάχη για την προστασία της ελευθερίας του Τύπου (σ.σ. με αφορμή τις πρόσφατες συλλήψεις δημοσιογράφων μετά από μήνυση του συγκυβερνήτη Πάνου Καμμένου).

«Τον φέρνω συχνά στο μυαλό μου. Και κρατώ πάντα ως παρακαταθήκη του την αθεράπευτη αισιοδοξία που τον διέκρινε και, κυρίως, την πίστη του στις δυνατότητες των Ελλήνων να μεγαλουργούν, ακόμη και σε εποχές που οι δυσκολίες φαντάζουν ανυπέρβλητες», καταλήγει ο κ. Μητσοτάκης στο μήνυμά του για τα 29χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανάρτησης από τον πρόεδρο της ΝΔ που αρχίζει με τα λόγια του ίδιου του Παύλου Μπακογιάννη:

«Η συναίνεση είναι σημαντικότερη από μία εκλογική νίκη-ακόμη κι αυτοδύναμη. Σημαίνει διάλογο, στήριξη από ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας και συμμετοχή στην κυβέρνηση ανθρώπων ικανών-και πέραν του κόμματος που επικράτησε».

Είναι λόγια του Παύλου Μπακογιάννη λίγες εβδομάδες πριν δολοφονηθεί άνανδρα και λίγους μήνες μετά την άρση των συνεπειών του Εμφυλίου, με έναν νόμο που ο ίδιος είχε εισηγηθεί. Αυτό τον δρόμο της νηφαλιότητας και της συνεργασίας θέλησαν να φράξουν με αίμα οι σφαίρες των τρομοκρατών, σαν σήμερα πριν από 29 χρόνια.

Δεν πέτυχαν, όμως, τον σκοπό τους. Το μήνυμα του Παύλου για διαρκή εκσυγχρονισμό, εμβάθυνση της Δημοκρατίας, αλλά και μετριοπάθειας στην πολιτική ζωή, παραμένει ζωντανό. Είναι ζωντανή η πίστη του στην Ευρώπη, οι ριζοσπαστικές απόψεις του για τη σύνδεση των κομμάτων με τους πολίτες στους οποίους πρέπει να λέγεται πάντα η αλήθεια. Οπως είναι ζωντανές και οι μάχες του να ξεφύγει η πατρίδα μας οριστικά από το τραύμα του διχασμού που στιγμάτισε τη χώρα μας.

Τα λόγια του εμπνέουν και σήμερα και παραμένουν πυξίδα και οδηγός σε μια εποχή σκοτεινή, με την κοινωνία να αγωνιά για το μέλλον των παιδιών της και την οικονομία καθηλωμένη σε διαρκές τέλμα. Σε μια εποχή που βάλλεται ακόμη και η ανεξαρτησία των θεσμών.

Η σκέψη του Παύλου είναι τώρα πιο ζωντανή και πιο επίκαιρη από ποτέ.

Ο Παύλος ήταν αυτοδημιούργητος. Ξεκίνησε από ένα φτωχό χωριό της Ευρυτανίας για να γίνει σπουδαίος επιστήμονας και άξιος δημοσιογράφος. Ενσάρκωνε την κοινωνική κινητικότητα της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ο ίδιος μού έλεγε πάντα ότι χωρίς σκληρή δουλειά δεν πας πουθενά. Και αυτό το έκανε πράξη κάθε μέρα της ζωής του. Ένα παιδί από τη Βελωτά της Ευρυτανίας που έφτασε ψηλά, χωρίς ποτέ να ξεχνά τις ρίζες του.

Ξέρω πώς θα έβλεπε τα πράγματα αν ήταν σήμερα μαζί μας. Θα αγανακτούσε με την τεχνητή πόλωση και την προσπάθεια της κυβέρνησης να διχάσει για μια ακόμη φορά τους Ελληνες. Και θα συνιστούσε στην παράταξή μας να παραμείνουμε πιστοί στο δρόμο της σύνεσης και της μετριοπάθειας κοιτώντας μόνο το μέλλον με στόχο να ενώσουμε τους Ελληνες.

Ο Παύλος θα μας θύμιζε πόσο σημαντική είναι η ευρωπαϊκή μας παρακαταθήκη, αλλά και η γνήσια φιλελεύθερη ματιά μας στα πράγματα. Θα μας ενθάρρυνε να βάλουμε νέους φιλόδοξους εθνικούς στόχους. Θα μας έλεγε ότι η Δημοκρατία παραμένει ασφαλής μόνον όταν αυτοελέγχεται διαρκώς ως προς την αυθεντικότητα της. Αλλά και όταν επιβεβαιώνει τη χρησιμότητα της για τους πολλούς.

Θα επέμενε στην ανάγκη να προτάξουμε ένα κοινωνικό συμβόλαιο και να το προσαρμόσουμε στα δεδομένα της νέας εποχής. Οι διευρυνόμενες κοινωνικές ανισότητες θα τον τρόμαζαν. Δεν θα ανεχόταν ποτέ ένας νέος από φτωχή οικογένεια που δούλευε σκληρά να μην έχει τις ευκαιρίες που είχε ο ίδιος.

Ο Παύλος θα έδινε μάχη για να προστατεύσει την ελευθερία του Τύπου ως ακρογωνιαίο λίθο της Δημοκρατίας. Ήξερε ότι η ανέλεγκτη εξουσία οδηγείται πολύ γρήγορα στον αυταρχισμό. Το είχε άλλωστε ζήσει και ο ίδιος.

Όλοι εμείς αγανακτούμε όταν κάθε τόσο βλέπουμε να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι αμετανόητοι δολοφόνοι του. Ο ίδιος, όμως, θα μας αντιμετώπιζε με το γνώριμο χαμόγελό του για να μας υπενθυμίσει ότι τα πάντα μπορούν να διορθωθούν και ότι «στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».

Τον φέρνω συχνά στο μυαλό μου. Και κρατώ πάντα ως παρακαταθήκη του την αθεράπευτη αισιοδοξία που τον διέκρινε και, κυρίως, την πίστη του στις δυνατότητες των Ελλήνων να μεγαλουργούν, ακόμη και σε εποχές που οι δυσκολίες φαντάζουν ανυπέρβλητες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News