«Ελληνικός χορός», γράφει η A Bola. «Καυτός Κώστας», η O Jogo. «Ελληνας Θεός», η Record. Και η Jornal de Noticias, «Kostas – Costas». Εκτός από ακτή, το Costa σημαίνει «πλάτη». Δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση, «ο Κώστας τη σήκωσε στις πλάτες του». Η Πορτογαλία ξύπνησε, σήμερα, με τον Κώστα Μήτρογλου πρωτοσέλιδο σε όλες τις αθλητικές της εφημερίδες. Τι έκανε, πάλι, ο «δικός μας»; Πέτυχε το γκολ… της ζωής του. Περικυκλωμένος από τους αμυντικούς της Μπράγκα -λες και επρόκειτο για προσαγωγή- ξεγλίστρησε ανάμεσα από τρεις αντιπάλους του και πέτυχε, στο 80′, το γκολ που χάρισε στην Μπενφίκα τη νίκη (1-0) και την επιστροφή της στην κορυφή της βαθμολογίας. Ενα βαθμό πάνω από την Πόρτο, 12 αγωνιστικές πριν από το φινάλε του Πρωταθλήματος.

Για τον διεθνή έλληνα φορ, ήταν μια ονειρεμένη εβδομάδα. Την περασμένη Τετάρτη (15/2) σκόραρε το μοναδικό γκολ του πρώτου αγώνα Μπενφίκα – Ντόρτμουντ για τους «16» του Champions League. Την επόμενη μέρα, είδε τη μορφή του αποτυπωμένη πάνω στο ολοκαίνουργο αεροσκάφος των «Αετών της Λισαβόνας» – δώρο της Emirates που είναι μέγας χορηγός του συλλόγου. Δίπλα στον Μήτρογλου φιγουράρουν άλλοι πέντε ποδοσφαιριστές της Μπενφίκα: ο Πίτσι, ο Χιμένες, ο Φέισα, ο Καρίγιο και ο Λουιζάο (ο αρχηγός της). Και χθες (Κυριακή) «καθάρισε» στην έδρα της τέταρτης πιο ισχυρής ομάδας της Πορτογαλίας.

Ο Μήτρογλου είναι ο πρώτος σκόρερ της Μπενφίκα σε αυτή τη σεζόν με 20 γκολ (οκτώ στο Πρωτάθλημα), έχοντας πετύχει 12 στα τελευταία 13 του παιχνίδια. Με το χθεσινό ξεπέρασε τον αριθμό των τερμάτων (19) που έχει σκοράρει τρεις χρονιές στην καριέρα του. Με έξι ακόμη, θα αφήσει πίσω του και το προσωπικό του ρεκόρ (25 γκολ, την περασμένη σεζόν). Δεν θα είναι πολύ δύσκολο. Απομένουν 12 ματς πρωταθλήματος, τουλάχιστον ένα στο Champions League (η ρεβάνς με την Ντόρτμουντ) και ο ημιτελικός κόντρα στην Εστορίλ για το Taca de Portugal Placard.

Προτού, καν, ολοκληρωθεί η πρώτη του διετία στη Λισαβόνα, μετράει 45 γκολ σε 76 παιχνίδια, ενώ με 11 τέρματα μέσα στο 2017 περιλαμβάνεται μεταξύ των κορυφαίων σκόρερ σε όλη την Ευρώπη, κοντά στον Εντινσον Καβάνι και τον Λουίς Σουάρες. Αλλά, το πιο σημαντικό είναι πως ο Μήτρογλου τα βάζει στα δύσκολα, εκεί που η μπάλα «καίει». Στους ομίλους του Champions League και στους νοκ άουτ αγώνες ετούτων των ημερών. Το ίδιο και στο Πρωτάθλημα. Τα γκολ του έχουν χαρίσει στην Μπενφίκα νίκες και βαθμούς – δεν προστίθενται, απλώς, σε άλλα για να χτίσουν εντυπωσιακά σκορ απέναντι σε αντιπάλους χαμηλής δυναμικότητας.

Ο Μήτρογλου ποτέ δεν γέμιζε το μάτι. Η αλήθεια είναι πως το σουλούπι του, η φυσιογνωμία του, οι κινήσεις του μέσα στο γήπεδο, δεν παραπέμπουν, καν, σε επαγγελματία παίκτη. Αλλά, όσο κι αν το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει, το γκολ παραμένει σταθερή αξία. Ναι, ο «αντιτουριστικός» Κώστας δεν θα… τρελάνει κόσμο με την τεχνική του, δεν μπορεί να παίξει έξω από το «κουτί» της αντίπαλης περιοχής, δεν δημιουργεί φάσεις «από το πουθενά», δεν ξέρει άλλη θέση εκτός από αυτή του σέντερ φορ. Γνωρίζει, όμως, καλύτερα από τον καθέναν να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Είναι ο «killer» της μίας επαφής -ένας από τους ελάχιστους που παράγει, πλέον, το άθλημα- και αυτό τον κάνει πολύτιμο και αναντικατάστατο.

Αυτή η ιδιαίτερη σχέση του με το γκολ ώθησε, τον Ιανουάριο του 2014, τη Φούλαμ να σκάσει στον Ολυμπιακό 15,1 εκατ. ευρώ για να τον κάνει δικό της. Ηταν η ακριβότερη μετεγγραφή έλληνα παίκτη στα χρονικά, η πιο δαπανηρή στην ιστορία της αγγλικής ομάδας, και η τρίτη σε αξία στην Αγγλία της εποχής, πίσω από τις μετακινήσεις του Χουάν Μάτα (από την Τσέλσι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 45 εκατ. ευρώ) και του Νεμάνια Μάτιτς (από την Μπενφίκα στην Τσέλσι με 25 εκατ. ευρώ). Στο Λονδίνο ήταν πολύ βιαστικοί όμως, και ο Κώστας δεν πρόλαβε να προσαρμοστεί. Οταν επέστρεψε στον Πειραιά, το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, κανένας δεν πολυενθουσιάστηκε. Εστω κι αν επρόκειτο για τον μοναδικό Ελληνα που είχε πετύχει χατ-τρικ, εκτός έδρας μάλιστα, σε παιχνίδι Champions League (το 2013, κόντρα στην Αντερλεχτ).

Οταν πήγε στην Μπενφίκα, πάλι δανεικός, ωρίμασε με έναν τρόπο εντυπωσιακό. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, έπαψε να στηρίζεται μόνο στο «φονικό ένστικτο» του χαρισματικού γκολτζή, έμαθε να εφαρμόζει την τακτική που δίδασκε ο προπονητής του, πειθάρχησε στους κανόνες του συλλόγου, άρχισε να προσέχει τι τρώει και πόσο ξενυχτάει, κι όταν ένιωθε ενοχλήσεις, το έλεγε στον γιατρό της ομάδας. Δεν φοβόταν μπας και χάσει τη θέση του στην ενδεκάδα. Οι «Αετοί» του έδειξαν εμπιστοσύνη, και εκείνος γέμισε αυτοπεποίθηση. Εγινε αυτό που κανείς στην Ελλάδα δεν πίστευε ότι μπορούσε να γίνει: κανονικός επαγγελματίας.

Ηρέμησε, και ως χαρακτήρας. Την περασμένη αγωνιστική, στο ματς κόντρα στην Αρόουκα, ο έλληνας επιθετικός άνοιξε το σκορ στο 25ο λεπτό και «ξαναχτύπησε» δέκα λεπτά αργότερα. Πριν από τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, όμως, ο προπονητής του χρειάστηκε να τον αποσύρει από τον αγώνα, επειδή ο τερματοφύλακας της ομάδας (Εντερσον Μοράες) αποβλήθηκε, και ο κόουτς έψαχνε τρόπο να ανακατέψει την τράπουλα. Αν και είχε πετύχει δύο γκολ, ο Μήτρογλου δέχτηκε αυτή την απόφαση αδιαμαρτύρητα. Ο… παλιός Μήτρογλου, θα είχε «χαλάσει τον κόσμο».

Στην Πορτογαλία «αναστήθηκε». Σε τέτοιο βαθμό, ώστε η Μπενφίκα αποφάσισε να πληρώσει στη Φούλαμ γύρω στα 7 εκατ. ευρώ (τα μισά απ’ όσα είχαν δώσει οι Αγγλοι στον Βαγγέλη Μαρινάκη) για να αποκτήσει τα δικαιώματα του παίκτη. Αλλά, και ο ίδιος ο «Mitrogolo» (όπως τον βάφτισαν στη Λισαβόνα) βρήκε αυτό που ζητούσε. Οπως έγραψε η Record, δέχτηκε να υπογράψει το νέο του συμβόλαιο ρίχνοντας το «κασέ» του στα 1.800.000 ευρώ τον χρόνο (από 2.300.000 ευρώ). Οταν η Νάπολι του έκανε μία διερευνητική κρούση (προτού καταλήξει στον Αρκάντιους Μίλικ για διάδοχο του Ιγκουαΐν, εκείνος, ούτε που ασχολήθηκε. Το ίδιο συνέβη κι όταν οι Κινέζοι του έταξαν έναν σωρό λεφτά – και 20 εκατομμύρια ευρώ στην Μπενφίκα. Ο πρόεδρος των Λουζιτανών, Λουίς Φιλίπε Βιέιρα, τους απάντησε πως θα έπρεπε να ικανοποιήσουν τη ρήτρα του «πιστολέρο», η οποία, πλέον, ανέρχεται σε 45 εκατ. ευρώ.

Σήμερα, χωρίς να πολυμιλάει στον Τύπο και χωρίς να προκαλεί με ροζ (ή οποιουδήποτε άλλου χρώματος) σκάνδαλα, αυτός ο εκ πεποιθήσεως αντιστάρ είναι ένα από τα πιο hot ονόματα στη διεθνή ποδοσφαιρική πιάτσα. Εδώ, στον τόπο του, ποτέ δεν θεωρήθηκε τόσο σπουδαίος, παρά μόνον όταν οι Αγγλοι «κούνησαν» εκείνα τα 15 εκατ. ευρώ στον κ. Μαρινάκη. Εκείνο που χρειαζόταν αυτός ο λιγομίλητος, sui generis αθλητής για να «απογειωθεί», ήταν ένας σύλλογος που θα τον εμπιστευθεί, που θα τον έκανε να νιώσει σημαντικός. Του το αρνήθηκε η Ελλάδα του ενός ευρωπαϊκού τελικού, αλλά του το πρόσφερε η Μπενφίκα, των δέκα.

Ετσι, σε αυτό το υπερμεγέθες κλαμπ (που δεν λείπει ποτέ από το top-20 της κατάταξης της UEFA), ο Μήτρογλου έγινε ο φορ που κανένας Ιντέγιε, Καρντόσο ή Ανσαριφάρντ δεν πρόκειται να φτάσει. Και τι να ‘κανε, δηλαδή, ο Ολυμπιακός; Να αρνιόταν τα 15 εκατομμύρια των Αγγλων; Ηταν πολλά τα λεφτά, πράγματι. Τα πήρε, και καλά έκανε – είναι και επιχείρηση. Ομως, κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις. Και στην άλλη πλευρά του νομίσματος, η στατιστική γράφει ότι οι πρωταθλητές Ελλάδας δεν έχουν καταφέρει να σκοράρουν ούτε μια φορά στο 29% των εφετινών τους αγώνων. Μεταξύ των οποίων, και το χθεσινό ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News