Ξεκίνησαν εκ νέου να οδεύουν προς την ανεξαρτησία τους οι Σκωτσέζοι εξαιτίας ενός εκλογικού αποτελέσματος που εκτίναξε το Σκωτικό Εθνικό Κόμμα της πρωθυπουργού Νίκολα Στέρτζον στο 45%, ποσοστό χάρη στο οποίο κέρδισε 48 από τις 59 έδρες των Σκωτσέζων στη Βουλή των Κοινοτήτων. Πιθανώς ακόμα και πριν από τα Χριστούγεννα η κυβέρνηση του Εδιμβούργου θα προβεί στην έκδοση ενός επίσημου εγγράφου, ζητώντας τη διεξαγωγή ενός δεύτερου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Σκωτίας, μετά την οριακή επικράτηση των ενωτικών στο δημοψήφισμα του 2014.

Η Νίκολα Στέρτζον ξεκαθάρισε, μιλώντας στο BBC, πως η πατρίδα της δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι «φυλακισμένη στο Ηνωμένο Βασίλειο παρά τη θέλησή της» και προειδοποίησε τον Μπόρις Τζόνσον ότι, συνεχίζοντας να αρνείται να της εκχωρήσει τις εξουσίες για τη νόμιμη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος, πωρώνει ακόμα περισσότερο τους συμπατριώτες της. Σύμφωνα με τη Στέρτζον το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης απέδειξε ότι η πλειονότητα των Σκωτσέζων «απέρριψε τους Τόρις, είπε όχι στο Brexit και ξεκαθάρισε ότι θέλουμε το μέλλον μας στα χέρια μας».

Το αν θα καταστεί τελικά ανεξάρτητη η Σκωτία από τις επιταγές του Λονδίνου παραμένει άγνωστο. Γνωστό είναι, ωστόσο, πως η ιστορία των Σκωτσέζων  είναι αλληλένδετη με την ιστορία των Αγγλων για περισσότερο από μία χιλιετία. Από το 1040 έως το 1746 στον θρόνο του Βασιλείου της Αγγλίας ανήλθαν μόλις τρεις μονάρχες που δεν υποχρεώθηκαν να αποκρούσουν μια επιδρομή από τον Βορρά ή δεν αποφάσισαν οι ίδιοι να εισβάλουν στη Σκωτία. Και η ένωση των δύο βασιλείων το 1707 δεν ήταν ούτε δεδομένη ούτε αναπόφευκτη.

Ακόμα και μετά τη δημιουργία του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας, οι Αγγλοι εκμεταλλεύτηκαν τους Σκωτσέζους για να χτίσουν την αυτοκρατορία τους, «οι αποικιακές διοικήσεις και ο στρατός πατούσαν στα πόδια των Σκωτσέζων», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Λουίτζι Ιπόλιτο, ανταποκριτής της Corriere della Sera στο Λονδίνο, προσθέτοντας πως εάν οι Αγγλοι ίδρυσαν την αυτοκρατορία, οι Σκωτσέζοι την έθεσαν και την κράτησαν σε λειτουργία. Αρκετούς αιώνες μετά, από τη Σκωτία κατέβηκαν στο Λονδίνο και κατέκτησαν την πρωθυπουργία o γεννημένος και μεγαλωμένος στο Εδιμβούργο Τόνι Μπλερ και ο διάδοχός του Γκόρντον Μπράουν.

Η διαίρεση της Γηραιάς Αλβιόνας μέσω της ανέγερσης του Τείχους του Αδριανού (και του Τείχους του Αντωνίνου στη συνέχεια) έχει σημαδέψει την πορεία των δύο λαών ενώ οι συχνά αιματηρές μεταξύ τους διαφορές έχουν αναδειχθεί και μέσω του κινηματογράφου. Ο Γουίλιαμ Γουάλας, για παράδειγμα, έγινε γνωστός σε εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο χάρη στον Μελ Γκίμπσον, ο οποίος υποδύθηκε τον εθνικό ήρωα της Σκωτίας που ηγήθηκε στο τέλος του 13ου αιώνα του αγώνα των Σκωτσέζων κατά των Αγγλων, καταλήγοντας, ωστόσο, στο τέλος νεκρός πάνω στο ικρίωμα. Η Κάθριν Χέπμπορν ερμήνευσε εξαιρετικά την Μαρία Στιούαρτ, τη βασίλισσα της Σκωτίας η οποία αποπειράθηκε τον 16ο αιώνα να επαναφέρει τον καθολικισμό και το πλήρωσε επίσης με τη ζωή της έπειτα από σχετική εντολή της Ελισάβετ Α΄της Αγγλίας.

Παραμένοντας στον κόσμο της 7ης τέχνης ο ιταλός δημοσιογράφος δεν παρέλειψε να αναφέρει επίσης πως ένας από τους πιο επιφανείς Σκωτσέζους, τουλάχιστον κατά το ήμισυ, είναι ο Τζέιμς Μποντ, ένας κατεξοχήν ήρωας της Βρετανίας, στις φλέβες του οποίου, όμως, δεν ρέει καθόλου αίμα αγγλικό αλλά σκωτσέζικο, από τη μεριά του πατέρα του, και (γαλλο)ελβετικό από την πλευρά της μητέρας του. Και το ότι ο Σον Κόνερι είναι ένας περήφανος (και υπέρ της ανεξαρτησίας ) Σκωτσέζος, σίγουρα δεν είναι τυχαίο.

Επιστρέφοντας, στο παρόν και τη σύγχρονη ενωμένη (ακόμα) Βρετανία, σύμφωνα με πλήθος δημοσιευμάτων που ακολούθησαν την επικράτηση του Τζόνσον στις εκλογές της προηγούμενης Πέμπτης, ο βρετανός πρωθυπουργός σκοπεύει κατά τους επόμενους μήνες να εξαπολύσει μια «επίθεση αγάπης» με στόχο να κατακτήσει τη Σκωτία και τους ψηφοφόρους της, καθώς επιθυμεί, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Guardian, να στρέψει μέρος της προσοχής του από το Brexit στη διασφάλιση της ενότητας της Βρετανίας.

Πάντως, η πρώην επικεφαλής των Συντηρητικών στη Σκωτία Ρουθ Ντέιβιντσον, μέσω κειμένου της στην Scottish Mail προέτρεψε τον Τζόνσον να περάσει από τα λόγια στις πράξεις, τηρώντας καταρχάς τις υποσχέσεις του όσον αφορά το Brexit και το μέλλον της βιομηχανίας αλιείας της Σκωτίας, τη στήριξη των σκωτσέζων αγροτών και την αύξηση των επενδύσεων για έρευνα και έργα υποδομών βόρεια των συνόρων της Αγγλίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News