Θεωρείται –και είναι- ο μεγαλύτερος φορολογικός παράδεισος όλης τη ΕΕ, καθώς με 146 τράπεζες από 26 διαφορετικές χώρες του κόσμου αποτελεί μία από τις δύο σημαντικότερες έδρες συναλλαγής αμοιβαίων κεφαλαίων σε όλον τον κόσμο.

Και όμως, αυτή η χώρα των 600.000 κατοίκων, όπου οι μισοί σχεδόν (48%) είναι αλλοδαποί και εργάζονται στο τεράστιο Δημόσιο της χώρας (σχεδόν το 70% των θέσεων εργασίας ανήκει στο κράτος), σε αυτό το… σχεδόν συβαριτικό κράτος με κατά κεφαλήν εισόδημα 54.000 ευρώ ετησίως, ενέσκηψε κρίση ταυτότητας!

Το Λουξεμβούργο από ένα φιλήσυχο, σχεδόν… κοιμώμενο κράτος, μετατρέπεται –λόγω ξαφνικού κύματος ξενοφοβίας- σε μια χώρα όπου αίφνης ξύπνησαν τα εθνικιστικά πάθη.

Το υπερσυντηρητικό κόμμα ADR (Alternativ Demokratesch Reformpartei / Εναλλακτικό Δημοκρατικό Κόμμα) κάνει όλο και πιο δυναμική την παρουσία του στα ΜΜΕ της χώρας, απαιτώντας, λίγο έως πολύ, έλεγχο στην εισροή αλλοδαπών εργαζομένων.

Το δεξιό κόμμα, που ιδρύθηκε το 1987 και κατέχει τρεις έδρες στην 60μελή Βουλή, κάνει λόγο για μια γλώσσα, τα λουξεμβουργιανά, η οποία πλέον «δεν ακούγεται τόσο συχνά όσο παλιότερα» και σημειώνει πως, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει «να επιστρέψουμε στις παραδόσεις της χώρας, οι οποίες έχουν εξαφανιστεί από την εισροή τόσων αλλοδαπών».

Φυσικά, όταν το 50% του πληθυσμού σου είναι ξένοι πολίτες –προερχόμενοι κυρίως από την ΕΕ- δεν γίνεται να τους αγνοήσεις. Για αυτό και το 2015 έλαβε χώρα ένα δημοψήφισμα σχετικά με την παροχή δικαιώματος ψήφου στους ξένους υπηκόους.

Σχεδόν 78% των ψηφοφόρων ψήφισαν «όχι» στην ερώτηση εάν επιθυμούν να δώσουν δικαίωμα ψήφου σε ξένους κατοίκους. Εάν οι κάτοικοι του Λουξεμβούργου είχαν ψηφίσει θετικά, η χώρα θα γινόταν η πρώτη της ΕΕ που θα προσέφερε το δικαίωμα ψήφου σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στους ξένους.

Το δημοψήφισμα είχε διχάσει τους ψηφοφόρους, με πολλούς να εκφράζουν φόβους πως η ψήφος των ξένων θα έπληττε ανεπανόρθωτα την ικανότητά τους να αποφασίζουν για το μέλλον της χώρας.

Παρ’ όλ’ αυτά, οι αλλοδαποί έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές – και με τον όρο να έχουν συμπληρώσει 5 χρόνια συνεχούς διαμονής στο δουκάτο.

Η στροφή πάντως του ντόπιου πληθυσμού είναι, όπως λένε και οι ευρωπαϊκές εφημερίδες, εντυπωσιακή, και το μόνο που απομένει να δούμε είναι το κατά πόσον το «ρεύμα» που φαίνεται να έχει μέχρι στιγμής το κόμμα ADR θα μετουσιωθεί μελλοντικά σε κάτι απείρως πιο ισχυρό από το ισχνό νούμερο των τριών βουλευτών στο Κοινοβούλιο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News