Μια από τις πολλές και όχι ασήμαντες παρανοήσεις, που κυριαρχούν στην συζήτηση που (δεν) γίνεται για το μέλλον της Ευρώπης, δύο μόλις μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, αποτελεί και η συχνή ταύτιση των όρων ευρωσκεπτικισμός και αντιευρωπαϊσμός. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται ασήμαντο, αλλά είναι πολύ ουσιαστικό να καταλάβουμε ότι με βάση την εικόνα της σημερινής Ευρώπης οι μεγαλύτεροι φιλοευρωπαϊστές, ίσως να είναι τελικά οι ευρωσκεπτικιστές και όχι αυτοί που έχουν βολευτεί με το σημερινό της καθεστώς.

Όποιος αγαπάει την Ευρώπη, όποιος έχει μάθει να τη θεωρεί σπίτι του και να κινείται ελεύθερα σ' αυτή, αποκλείεται να είναι και πολύ ικανοποιημένος από τη σημερινή κατάστασή της. Άρα, το πιο λογικό είναι να είναι και σκεπτικός σε σχέση με το μέλλον της και να επιθυμεί να την αλλάξει. Και όχι φυσικά να την απορρίψει. Ούτε η αδιαφορία, ούτε η επιστροφή στα παλιά είναι λύση. Δείτε το απλά. Βλέπετε ένα ψεγάδι σε ένα φίλο σας, που απειλεί όχι μόνο την εικόνα του αλλά συνολικά την ύπαρξή του. Πώς θα αντιδράσετε;

α. Κάνετε ότι δεν το βλέπετε και τον αφήνετε να συνεχίσει έτσι προς μια σίγουρη καταστροφή.

β. Απομακρύνεστε απλά από κοντά του γιατί δεν σας είναι πια χρήσιμος.

γ. Του το επισημαίνετε εγκαίρως πείθοντάς τον να κάνει κάτι για να το καταπολεμήσει.

Και όταν μιλάμε για τη σημερινή κατάσταση της Ευρώπης, μπορούμε να της βρούμε πολλά τέτοια απειλητικά ψεγάδια. Εννοούμε κατ' αρχήν τα εκατομμύρια των ανέργων της αλλά και τους νεόπτωχους εργαζόμενους. Εννοούμε τις αντιθέσεις μέσα στις κοινωνίες αλλά και ανάμεσα στα κράτη-μέλη, που, σε αντίθεση με τις παλιότερες εξαγγελίες, όχι μόνο δεν μικραίνουν αλλά διευρύνονται. Εννοούμε τους νέους από την Ιρλανδία μέχρι την Ελλάδα, που δεν βλέπουν καμιά προοπτική σε αυτή την Ευρώπη και μεταναστεύουν σε άλλες ηπείρους για να βρουν ευκαιρίες αντάξιες με τα όνειρά τους και την εκπαίδευσή τους. Εννοούμε την καταστρατήγηση βασικών δημοκρατικών διαδικασιών, που έχουν πέσει θύματα παρασκηνιακών διακυβερνητικών διαβουλεύσεων και εντολών του χρηματοπιστωτικού λόμπι, μακριά από τον έλεγχο όχι μόνο των κοινωνιών αλλά και των κοινοβουλίων, μερικές φορές μάλιστα ακόμα και των ίδιων των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε. Εννοούμε την πλήρη υποχώρηση της έννοιας της αληλλεγύης, όχι μόνο στο θέμα της αντιμετώπισης της κρίσης, αλλά και σε ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, όπου ο Βορράς αδιαφορεί συστηματικά για τα προβλήματα του Νότου.

Είναι πολλά τα στρεβλά στη σημερινή Ευρώπη. Και όποιος δεν τα βλέπει, απλά δεν ενδιαφέρεται για αυτή. Οποιος τα καταγράφει και τα επισημαίνει έχει κάνει το πρώτο βήμα για να ασχοληθεί σοβαρά μαζί της. Με αυτή την έννοια, αναζητούνται πραγματικοί ευρωσκεπτικιστές, οι οποίοι δεν θα βολευτούν απλά με τη σημερινή κατάσταση, αλλά θα σκεφτούν και θα μοχθήσουν για να την αλλάξουν προς όφελος όλων. Ακόμα και αυτών που την εχθρεύονται.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News