Ταξίδι στο Βιετνάμ
Οι αποσκευές μου για το Βιετνάμ ήταν "πνιγμένες" από σκηνές ταινιών που εξιστορούσαν τη βαρβαρότητα των Αμερικανών στρατιωτών εναντίον ενός καλοκάγαθου αγροτικού λαού και από τη βραβευμένη φωτογραφία του Nick Ut (Huỳnh Công Út) που απεικόνιζε ένα κορίτσι να τρέχει γυμνό στο δρόμο προσπαθώντας να ξεφύγει από ένα βομβαρδισμό με ναπάλμ στα νότια της χώρας.
Με άκρως αντιαμερικανική διάθεση προσέγγισα την ανατολική ακτή της χερσονήσου της Ινδοκίνας και προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο του Ανόι όπου πια το κομμουνιστικό κράτος χτίζει ουρανοξύστες και οι γηγενείς εκτός από ρύζι τηγανίζουν πατάτες για να ευχαριστήσουν τους δυτικούς φιλοξενούμενους. Το σύγχρονο Βιετνάμ είναι μια χώρα 89 εκατομμυρίων κατοίκων που αναπτύσσεται σε ρυθμούς 8%, επενδύει στον τουρισμό και ανταγωνίζεται ευθέως τη γειτονική Κίνα. Για τους κατοίκους της όμως, η ανάπτυξη είναι δύο ταχυτήτων.
Không có chi σημαίνει "καλώς όρισες".
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
