«Θησαυρέ μου… υπόσχομαι πως θα ακολουθήσω τα χνάρια σου κατά μήκος αυτού του δρόμου προς την αδελφοσύνη, την ισότητα και την ενότητα μεταξύ των λαών για τις οποίες θυσίασες τη ζωή σου», υπόσχεται σήμερα η Σουάντ Χαλάφ, μιλώντας νοερά στην κόρη της.

Πριν από δέκα ημέρες, όμως, την άκουσε να πεθαίνει. Αρχικά διέκρινε τις οργισμένες προσβολές που εξαπέλυαν, ουρλιάζοντας, εναντίον της, οι άγνωστοι που της είχαν στήσει ενέδρα και, στη συνέχεια, δεν μπόρεσε να μην αναγνωρίσει τον ήχο των πυροβολισμών από τα Καλάσνικοφ που γάζωσαν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε. «Χεβρίν μου!», άρχισε να φωνάζει αμέσως μετά η Σουάντ στο τηλέφωνο, «Χεβρίν μου», συνεχίζει να φωνάζει ακόμα, η απαρηγόρητη μητέρα, μιλώντας μέσω του WhatsApp με τον Φάμπιο Τονάτσι, δημοσιογράφο της La Repubblica, από το σπίτι της στην πόλη Ντερίκ.

Το πρωί της 12ης Οκτωβρίου, της τελευταίας ημέρας της ζωής της, η 34χρονη Χεβρίν Χαλάφ, ηγετική μορφή της πολιτικής ηγεσίας του συριακού Κουρδιστάν, λίγο πριν εγκαταλείψει το σπίτι της, αγκάλιασε τη μητέρα της και επαίνεσε το άρωμά της. Εκείνη της είπε απλά να βιαστεί και να προσέχει. Το βράδυ της ίδιας ημέρας η άτυπη υπουργός Εξωτερικών των Κούρδων της Συρίας επρόκειτο να διανυκτερεύσει στην πόλη Αλ Χασακά, ώστε να μπορέσει να συμμετάσχει νωρίτερα σε μια τηλεοπτική εκπομπή ενώ την επομένη θα μετέβαινε στην πόλη Τάμπκα. Τίποτα από όλα αυτά, ωστόσο, δεν συνέβη. Γιατί πέντε λεπτά πριν από τις επτά το απόγευμα η Χεβρίν έπεσε στην ενέδρα των σύρων τζιχαντιστών.

«Χτύπησε το τηλέφωνό. Είδα πως η κλήση προερχόταν από το δικό της κινητό και έτσι απάντησα αλλά δεν μπορούσα να ακούσω τη φωνή της. Συνέχισα να λέω “εμπρός!” “εμπρός!” και να φωνάζω το όνομά της, με τρεμάμενη και ολοένα και πιο δυνατή φωνή. “Χεβρίν μου! Χεβρίν μου!, Κόρη μου, τι συμβαίνει;”. Δεν μπορούσε, όμως, να απαντήσει. Ακούγονταν οι φωνές ανδρών που μιλούσαν στα αραβικά, αλλά δεν καταλάβαινα καλά τι έλεγαν. Ακούγονταν σαν βρισιές και απειλές. Και μετά άκουσα τους πυροβολισμούς και ξαφνικά τίποτα άλλο»,», αποκάλυψε η Σουάντ Χαλάφ στον ιταλό δημοσιογράφο, σημειώνοντας πως για τον θάνατο της κόρης της κατηγορεί κυρίως «τον φασίστα Ερντογάν» αλλά και όλους όσοι τον βοήθησαν να εισβάλει στη Συρία. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται και οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας της κόρης της, μέλη της φιλοτουρκικής και υποστηριζόμενης από την Αγκυρα τζιχαντιστικής οργάνωσης Αχράρ Αλ Σαρκίγια η οποία συμμετείχε στην επίθεση του τουρκικού στρατού εναντίον των (ελεγχόμενων από τους Κούρδους) Ελεύθερων Συριακών Δυνάμεων στη βορειοανατολική Συρία.

Ποια, υπήρξε, όμως, κατά τη σύντομη ζωή της, η Χεβρίν Χαλάφ;

«Ηταν ένας άνθρωπος γεμάτος ταλέντο, σωστός και θαρραλέος. Πίστευε στην ισότητα των λαών και για αυτόν τον λόγο βρήκε αμέσως τη θέση της στον κόσμο. Οταν ήταν μικρή και πήγαινε στο σχολείο, της έδινα λίγα χρήματα για να αγοράσει κάτι να φάει και κάθε φορά διαπίστωνα πως τα είχε μοιραστεί με τις φίλες και τους φίλους της. Η Χεβρίν έβγαζε τη μπουκιά από το στόμα για αυτούς και αυτές. Αρκεί να δείτε τις φωτογραφίες από την περίοδο που φοιτούσε στο πανεπιστήμιο: δεν υπάρχει μία στην οποία να μην εμφανίζεται να μοιράζεται το φαγητό της», ανέφερε νοσταλγικά η μητέρα της.

Η Χεβρίν αποφοίτησε από τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Χαλεπίου. Αμέσως μετά εργάστηκε για ενάμιση χρόνο στο υπουργείο Ηλεκτρικής Ενέργειας της Ροζάβα και στη συνέχεια μετατέθηκε στο υπουργείο Οικονομικών. Οταν ιδρύθηκε το Κόμμα για τη Συρία του Μέλλοντος εκλέχτηκε αμέσως γενική γραμματέας «επειδή είχε αντιληφθεί πόσο σημαντικό ήταν για τους Κούρδους να εργαστούν για την πολιτική ενότητα όλων των λαών που ζουν σε αυτό το μέρος του κόσμου».

Η Χεβρίν Χαλάφ προασπιζόταν την κοσμικότητα του κράτους, την πολλαπλή εθνική ταυτότητα, την ισότητα ανδρών και γυναικών και τον σεβασμό των ψηφισμάτων του ΟΗΕ ενώ αποστρεφόταν και αποκήρυσσε κάθε μορφή βίας. Γεγονός που εξηγεί γιατί δεν κατατάχτηκε ποτέ στις Γυναικείες Μονάδες Προστασίας (YPJ) των Κούρδων της Βόρειας Συρίας. «Η Χεβρίν ήταν μια ειρηνική γυναίκα. Στόχος της ήταν πάντα η επίτευξη της ειρήνης αλλά ποτέ μέσω του πολέμου. Ομως ήταν περήφανη για τις Γυναικείες Μονάδες Προστασίας. Ιδεολογικά στεκόταν στο πλευρό τους. Θεωρούσε πολύ σημαντικό το ότι οι γυναίκες της Ροζάβα μπορούν οικειοθελώς να πάρουν τα όπλα και να αμυνθούν».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News