(Είναι η σπάνια σύμπτωση και η τραγική ειρωνεία – την ώρα που ο πρώτος πολίτης των ΗΠΑ είναι μαύρος, την ίδια ώρα διευρύνεται η ρατσιστική ανισότητα. Πολιτικά η χώρα πήγε μπροστά, η κοινωνία κι οι θεσμοί της όμως τελικά την τράβηξαν πίσω. Ας ξαναδούμε ωστόσο συνοπτικά τα γεγονότα:)

Λευκός αστυνομικός σκότωσε άοπλο αφρο-αμερικανό στην Αριζόνα. Δεν ασκήθηκαν διώξεις κατά του αστυνομικού που σκότωσε αναίτια τον 18χρονο άοπλο αφροαμερικανό Μάικλ Μπράουν, στο Φέργκιουσον του Μιζούρι. Λίγες μέρες αργότερα, ο 12χρονος (μαύρος) Ταμίρ Ράις έπαιζε με ένα παιχνίδι-πιστόλι. Οι δύο αστυνομικοί που τον εντόπισαν, τον πυροβόλησαν κατάστηθα στο Κλίβελαντ. Μετά από το επεισόδιο στο Φέργκιουσον πορείες και διαδηλώσεις έγιναν σε 170 αμερικανικές πόλεις. Και δεν ήταν ειρηνικές – «αν δεν τα σπάσουμε, δεν θα μας ακούσουν» είπαν, «χρειαζόμαστε μια επανάσταση» πρόσθεσαν και πρόταξαν το παλαιό σύνθημα του Τόμας Τζέφφερσον: «όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον»…

Ο Ομπάμα (όπως σημειώνεται σε δημοσίευμα του Spiegel) είχε τελικά την τραγική τύχη να είναι αυτός που εξελέγη για να ενώσει τη χώρα και που όμως, είναι ο Πρόεδρος μιας χώρας που δεν υπήρξε ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν τόσο διχασμένη. Όλο αυτό τον τελευταίο καιρό, ο αφρο-αμερικανός Πρόεδρος – που εξελέγη μετά από ένα ρεκόρ συμμετοχής των μαύρων – μοιάζει να μην έχει έμπνευση και να συμπεριφέρεται σαν ηττημένος. «Απόψε θάπρεπε νάταν εδώ στο Φέργκιουσον» λέει ο μαύρος πάστορας Α.Χέρρινγκ και επισημαίνει ότι «ο Πρόεδρος είναι πάρα πολύ προσεκτικός και υπερβολικά διστακτικός».

Οι μαύροι αμερικανοί, θεωρούν ότι ο Ομπάμα έχει κάνει «πολύ λίγα». Για τα ειωθότα του Λευκού Οίκου ωστόσο, κάθε τι παραπάνω θα ήταν «αντιπαραγωγικό». «Ξεκινήσαμε με απέραντες ελπίδες και καταλήγουμε με μια βαθειά απογοήτευση» λένε οι μαύροι, που αναμφίβολα είναι το πιο φτωχό, απαίδευτο και χωρίς δύναμη επιρροής τμήμα της κοινωνίας. Οι πιθανότητες εξάλλου να πυροβοληθεί από αστυνομικούς ένας μαύρος είναι 21 φορές μεγαλύτερες από αυτές που θα είχε ένας λευκός, ο οποίος θα ήταν υπό αστυνομική καταδίωξη… Οι μαύροι σπουδαστές άλλωστε που υποχρεώνονται να διακόψουν τις σπουδές τους ή εκδιώκονται απ΄τις σχολές τους, είναι 3 φορές περισσότεροι από τους λευκούς συναδέλφους τους… Κι αν για τους λευκούς αστυνομικούς, ένας μαύρος είναι καταρχάς ένας «κίνδυνος στη δημόσια ασφάλεια», για τους μαύρους οι λευκοί αστυνομικοί είναι «ρατσιστές δολοφόνοι» και πάντως οι μαύροι δεν μπορούν να εμπιστευθούν το σύστημα απονομής δικαιοσύνης.

Κι αυτή η ρατσιστική προδιάθεση των αμερικανών έχει πολιτικό χρώμα; Μια πρόχειρη έρευνα την εποχή που προβλήθηκε το έργο «12 χρόνια σκλάβος» έδειξε, ότι οι μισοί Δημοκράτες υποστήριξαν το φίλμ θεωρώντας ότι του άξιζε ένα Όσκαρ, ενώ μόλις το 15% των Ρεπουμπλικάνων θα του έδιναν το ΄Οσκαρ…

(Τι δηλοί η ιστορία; Βράστα! Καλύτερα λευκός, πλούσιος, υγιής και άντρας, παρά μαύρη, φτωχή και άρρωστη – ιδίως δε γυναίκα…)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News