«Είναι ασθενείς μου εδώ και καιρό. Ξαφνικά άρχισαν να με ρωτάν για την καταγωγή μου. Όταν τους λέω ότι είμαι από τη Ρουμανία, βλέπω μια σκιά στα πρόσωπά τους και μιαν έκφραση αποδοκιμασίας να απλώνεται. Κάποιος μου είπε: μα, δεν μοιάζετε με γύφτισσα»… Η ειδικευόμενη γιατρός Φελίτσια Μπουρουιάνα μιλά πέντε γλώσσες κι έχει δύο διδακτορικά. Απευθυνόμενη στην “Guardian” επισημαίνει, ότι από τη στιγμή που βγήκαν οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι στα βρετανικά ΜΜΕ (για τους «Ρουμάνους ζητιάνους» και τις «απάτες για την είσπραξη επιδομάτων») η καθημερινή ζωή της άλλαξε.

Όσο απλωνόταν αυτή η ρητορική και γινόταν πιο τοξική από πολιτικούς και ΜΜΕ, λέει, τόσο πιο σκληρή γινόταν η στάση των ασθενών. «Όταν λέω την καταγωγή μου, υπάρχει πάντα αυτή η ίδια αντίδραση. Βλέπεις να αλλάζουν τα πρόσωπά τους. Συμβαίνει συνέχεια και κάνει τα πράγματα τόσο δύσκολα. Γυρνώ σπίτι μου το βράδυ και σκέφτομαι πόσο στενάχωρο είναι αυτό, πόσο λυπηρό, πόσο κουραστικό. Δεν είναι αυτή η Βρετανία που ήξερα».

Ανάλογες επισημάνσεις κάνει στο ίδιο δημοσίευμα κι ο Ρουμάνος πρέσβης που υπηρετεί στο Λονδίνο. Δείχνει μια στοίβα χαρτιά και σημειώνει, πως «καθημερινά» δέχεται επιστολές και μέιλ από Ρουμάνους που ζουν στη Βρετανία, όπου δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα αυξανόμενα επίπεδα μιας διακριτικής συμπεριφοράς. Ενδεικτικά δείχνει την επιστολή μιας Ρουμάνας οδοντιάτρου που αναφέρεται στην προσβολή που δέχτηκε από πελάτη της –«εσείς οι Ρουμάνοι θα ‘πρεπε να δουλεύετε στα χωράφια, όχι να είστε οδοντίατροι» της είπε. Ο πρέσβης εκφράζει τη λύπη του για τον «εξευτελισμό» που υφίστανται Ρουμάνοι και Βούλγαροι, στον απόηχο της σωρείας των δυσφημιστικών δημοσιευμάτων. «Ξέρω, ότι αυτή η συμπεριφορά δεν αντανακλά τη βρετανική κοινωνία και γι΄ αυτό ελπίζω ότι η κοινή γνώμη θα απορρίψει και θα καταδικάσει αυτού του είδους τις συμπεριφορές» λέει.

Όμως, επισημαίνεται στο δημοσίευμα, η ανησυχία είναι ότι καθ΄ οδόν προς τις ευρω-εκλογές τα κρούσματα εχθρότητας προς τους μετανάστες από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία θα ενταθούν. Για τον λόγο αυτό, ο Ρουμάνος οδοντίατρος Τ. Τομέσκου αποφάσισε να αντιδράσει – ίδρυσε ένα σύλλογο, τη «Συμμαχία εναντίον των διακρίσεων σε βάρος Ρουμάνων και Βουλγάρων». Τον τελευταίο χρόνο οργάνωσε διαδηλώσεις, μάζεψε υπογραφές, επισκέφθηκε ευρωπαίους αξιωματούχους. «Πολιτικοί και δημοσιογράφοι μάς χρησιμοποιούν» τονίζει, «το ξέρουν ότι δεν έχουν δίκιο, όμως το κάνουν γιατί έτσι τους βολεύει, γιατί κυνηγούν τις ψήφους». Θυμωμένος δείχνει τίτλους εφημερίδων – «πώς οι Ρουμάνοι εγκληματίες τρομοκρατούν στους δρόμους μας» ή «βρετανικές παροχές – ερχόμαστε!».

Απογοητευμένος δηλώνει πως άλλαξε η ζωή του, «η πραγματικότητα έχει καταληφθεί απ΄ την αντίληψη ότι οι Ρουμάνοι είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που προκαλεί φόβο» λέει. Μαχητικά δηλώνει πως θέλει να πείσει τους βρετανούς ότι «οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι δεν έχουμε μεγάλη επιρροή στη χώρα και πάντως, προσφέρουμε και πολλά καλά πράγματα».

Στο τέλος του δημοσιεύματος, καταγράφονται κάποιες κουβέντες της γιατρού Φ. Μπουρουιάνα – «πάντα θαύμαζα τη Βρετανία, εδώ άνοιξε το μυαλό μου, πέρσι πήρα και τη βρετανική υπηκοότητα. Αυτά που ζω όμως τον τελευταίο χρόνο με έκαναν να πω τώρα, πως είμαι περήφανη που είμαι Ρουμάνα και πως υπάρχουν και πολλοί άλλοι που είναι σαν κι εμένα».

(Σας μετέφερα αυτό το δημοσίευμα, γιατί ανάλογη συμπεριφορά υποστήκαμε τα τελευταία χρόνια, αρκετές φορές, Έλληνες που βρεθήκαμε σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Η δυσφήμιση της χώρας μας έγινε σε τόσο ευρεία κλίμακα, που δημιούργησε μια διάχυτη αντίληψη ότι όλοι οι Έλληνες είμαστε κατά κάποιο τρόπο απατεώνες, διεφθαρμένοι και τεμπέληδες. Με άλλα λόγια η καλλιέργεια μιας κουλτούρας «διακρίσεων» δεν έχει πατρίδα – μπορεί να στοχοποιήσει τους πάντες, αν βρεθούν σε αδύναμη θέση. Και το χειρότερο είναι, ότι το θύμα γίνεται συχνά ένας ανελέητος θύτης).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News