Ενας ρωμαίος αυτοκράτορας καθισμένος στον θρόνο του, το δάφνινο στέμμα στο κεφάλι του, ο αντίχειρας προς τα πάνω – «μου αρέσει» -, το σύνθημα «ένωνε και βασίλευε», δηλαδή το αντίθετο του «διαίρει». Και το όνομα του αυτοκράτορα; Μάρκους Ζακέρμπεργκους. Ο οποίος, για να κυριαρχήσει στον κόσμο, τον θέλει συνδεδεμένο.

Είναι αναμφίβολα ευφυές αυτό το εξώφυλλο του περιοδικού Economist, το οποίο επέλεξε αυτόν τον παραλληλισμό για εικονογραφήσει την πλανητική εξάπλωση του Facebook και τον τεχνο-καισαρισμό του ιδρυτή του: στα 31 του χρόνια, με 1,6 δισεκατομμύρια «υπηκόους» – από τους οποίους το ένα δισεκατομμύριο μπαίνει στο Facebook για παραπάνω από είκοσι λεπτά κάθε μέρα -, αλλά και μια επιχείρηση αξίας 325 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ο Μάρκ Ζάκερμπεργκ έχει δημιουργήσει μια αυτοκρατορία που όμοια της δεν είχε υπάρξει ποτέ στο παρελθόν. Γιατί η μέθοδος της κατάκτησης είναι πολύ διαφορετική. Οι ρωμαϊκές λεγεώνες είναι το λογισμικό που δεν είναι απλώς προγραμματισμένο αλλά μαθαίνει συνεχώς από τα δεδομένα. Το Facebook –εξηγεί o Economist – βασίζεται όλο και περισσότερο στην τεχνητή νοημοσύνη και τα chatbot, τα προγράμματα που αλληλεπιδρούν με τους χρήστες μέσω σύντομων γραπτών και ηχητικών μηνυμάτων. Και η μετατροπή του Messenger σε μια πλατφόρμα από την οποία θα μπορείς να παραγγείλεις τα πάντα είναι το επόμενο βήμα της εξάπλωσης.

Ο Economist, όμως, προειδοποιεί: η υπερατομίκευση των υπηρεσιών δεν έχει και πολύ μεγάλη διαφορά από την παρακολούθηση. Και θέτει όλο και περισσότερα ερωτήματα στο πεδίο της ιδιωτικότητας και της ασφάλειας. Οι χρήστες κάποια στιγμή μπορεί να νιώσουν ότι απειλούνται και να αποφεύγουν να δίνουν τα προσωπικά τους δεδομένα. Πολλοί αυτοκράτορες – υπενθυμίζει το βρετανικό περιοδικό – είδαν τους υπηκόους τους να εξεγείρονται. Θα μπορέσει να αποφύγει την εξέγερση ο Μάρκους Ζακέρμπεργκους;

Δεν υπάρχουν μόνο πολιτικοί, διευθύνοντες σύμβουλοι, αθλητές και μεγιστάνες του πλούτου στα Panama Papers. Υπάρχουν και άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Και αποτελούν – τουλάχιστον στην περίπτωση της Γαλλίας – τη συντριπτική πλειονότητα: είναι το 95% των Γάλλων που έχουν υπεράκτιες εταιρίες. Και δεν είναι μόνο δικηγόροι, γιατροί και επιχειρηματίες. Είναι και εκτροφείς αλόγων, παίκτες του πόκερ, έμποροι κρεάτων, ένας τραγουδιστής της λυρικής, ακόμη κι ένας καλλιεργητής πεπονιών. Οι δημοσιογράφοι της Monde εντόπισαν κι ένα γαλλάκι που μόλις έχει ενηλικιωθεί.

Αυτοί οι άνθρωποι – σημειώνει η γαλλική εφημερίδα – δεν είναι απαραίτητα πλούσιοι. Ούτε παίζουν στα δάχτυλα τούς μηχανισμούς του συστήματος, αλλά και ούτε είχαν την πρόθεση να κλέψουν το γαλλικό κράτος. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από αυτούς αναζητούσαν έναν τρόπο για αποφύγουν τη γραφειοκρατία στη διαδικασία διαδοχής στις επιχειρήσεις τους – ιδού πώς εξηγείται το γαλλάκι. Αλλοι, όπως οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, χρησιμοποιούσαν τις οφσόρ για να επεκτείνουν πιο εύκολα τις δραστηριότητές τους στο εξωτερικό.

Αμάρτησαν, δηλαδή, για καλό σκοπό.

Είναι η πρώτη έκδοση ομολόγων από τη χρεοκοπία του 2001. Η Αργεντινή ετοιμάζεται να ρίξει στην αγορά 12,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε κρατικά ομόλογα με ένα road show που την επόμενη εβδομάδα θα δει τους εκπροσώπους της κυβέρνησης του Μπουένος Αϊρες – με επικεφαλής τον υπουργό Οικονομικών Λουίς Καπούτο – πρωταγωνιστές στη Νέα Υόρκη, την Ουάσινγκτον και το Λος Αντζελες.

Η έκδοση είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας που επιτεύχθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο ανάμεσα στην Αργεντινή και τους βασικούς πιστωτές της. Η Morgan Stanley εκτιμά ότι η νοτιοαμερικανική χώρα θα καταφέρει να συγκεντρώσει 20 δισεκατομμύρια δολάρια το 2016, ποσό που αποτελεί ρεκόρ φέτος για τις αναδυόμενες οικονομίες. Η Wall Street Journal, πάντως, εκφράζει αμφιβολίες ως προς την επίτευξη του στόχου. Το να βρει η Αργεντινή πρόθυμους αγοραστές – φοβούνται οι αναλυτές – δεν θα είναι εύκολο.

Η Αργεντινή θα προσφέρει απόδοση 7,5% στα δεκαετή της ομόλογα, την ίδια δηλαδή με τις τελευταίες εκδόσεις του Μεξικού, οι οποίες όμως ήταν μισές από αυτές που σκοπεύει να εκδώσει η κυβέρνηση Μάκρι. Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και πως διατυπώνονται φόβοι ότι η Αργεντινή δεν θα καταφέρει να πληρώσει ως τις 14 Απριλίου – ημέρα που λήγει η προθεσμία – τα 4,65 δισεκατομμύρια δολάρια στους αμερικάνικους «γύπες» που την έτρεξαν στα δικαστήρια. Πράγμα που – αν συμβεί – θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.

Λέγεται «Νατσβάρντιγια» – Εθνοφυλακή. Και είναι η νέα υπηρεσία που ενώνει τα ρωσικά ΜΑΤ και τους άνδρες της ρωσικής άμεσης δράσης υπό τη διοίκηση του στρατηγού Βίκτορ Ζολότοφ.

Στην ουσία πρόκειται για ένα σώμα 300 χιλιάδων (μπορεί και 400 χιλιάδων) ανδρών με πλήρεις εξουσίες. Τα μέλη της Νατσβάρντιγια έχουν δικαίωμα να «ανοίγουν πυρ χωρίς καμία προειδοποίηση και να σκοτώνουν». Και μπορούν να το κάνουν όταν – γενικώς και αορίστως – «έρχονται αντιμέτωπα με απειλητικές καταστάσεις για τη ζωή ενός πολίτη ή με τον κίνδυνο ενός σοβαρού εγκλήματος». Εχουν επίσης το δικαίωμα να προχωρούν σε συλλήψεις πολιτών που θεωρούν ύποπτους χωρίς κανενός είδους ένταλμα και να εισβάλουν σε ιδιωτικούς χώρους.

Το  νομοσχέδιο παρουσιάστηκε πριν από τρεις ημέρες στη Δούμα και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι πολύ σύντομα θα γίνει νόμος του κράτους. Ο Ζολότοφ είναι ένας στρατιωτικός που το 2014 διορίστηκε υφυπουργός Εσωτερικών, ενώ προηγουμένως ήταν επικεφαλής Ασφαλείας στο Κρεμλίνο. Αφοσιωμένος όσο λίγοι στον πρόεδρο Πούτιν, ο οποίος αποκτά με αυτόν τον τρόπο το άμεσο έλεγχο των πραιτοριανών της Ρωσικής Ομοσπονδίας – δηλαδή της δικής του αυτοκρατορίας.

Επιτέλους, ήρθε η ώρα για τους Βενετσιάνους να αποκτήσουν προτεραιότητα έναντι των τουριστών που κατακλύζουν την πόλη τους.

Σύμφωνα με τη Repubblica, από τον ερχόμενο Ιούνιο οι ντόπιοι θα προηγούνται έναντι των επισκεπτών της πόλης των Δόγηδων στα θαλάσσια μέσα μεταφοράς. Το μέτρο θα εφαρμοστεί πειραματικά σε οκτώ στάσεις για να υιοθετηθεί στη συνέχεια σε ολόκληρο το δίκτυο των μεταφορών. Κι αργότερα – προσθέτει η ιταλική εφημερίδα – μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλες πόλεις, όπως είναι η Ρώμη και η Φλωρεντία όπου οι ορδές των τουριστών κάνουν δύσκολη τη ζωή των κατοίκων: η κυκλοφορία παραλύει, τα μπαρ είναι απλησίαστα, τα λεωφορεία ξεχειλίζουν.

«Η Βενετία θα γίνει έτσι πιο βιώσιμη» δηλώνει ο δήμαρχος της πόλης Λουίτζι Μπρουνιάρο. Η ιδέα πάντως δεν είναι δική του. Πριν από αυτόν είχαν δοκιμάσει κι άλλοι – ο Κάτσαρι το 2007, Ορσόνι πριν από τρία χρόνια – αλλά χωρίς επιτυχία. Μάλλον αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο σημερινός δήμαρχος δεν σηκώνει ψηλά τον πήχη. «Θα προσπαθήσουμε να τα καταφέρουμε», λέει απλώς. Ηδη πάντως έχει την υποστήριξη χιλιάδων Βενετσιάνων. Οι τουρίστες πάλι δεν έχουν παρά να κάνουν υπομονή. Στο κάτω κάτω θα βρίσκονται σε μια πόλη που δεν χορταίνει κανείς να χαζεύει.