Δεν τράβηξε τους προβολείς όσο η ακροδεξιά επέλαση στην Αυστρία, αλλά δεν πέρασε και απαρατήρητη από τα διεθνή μέσα. Ο λόγος για την είσοδο του ακροδεξιού κόμματος ΕΛΑΝ στην κυπριακή βουλή. Οι κύπριοι ακροδεξιοί, οι οποίοι δεν κρύβουν τους δεσμούς τους με την Χρυσή Αυγή, κατέκτησαν δυο έδρες για πρώτη φορά στην ιστορία τους και το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι ένα: ποιες θα είναι οι συνέπειες στη διαδικασία επανένωσης του νησιού;

Το ερώτημα αποκτά ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον εάν λάβει υπόψη του κανείς ότι στη βουλή μπήκαν άλλα δύο κόμματα που διαφωνούν με την επανένωση: η αριστερή Συμμαχία των Πολιτών και το δεξιό Κίνημα Αλληλεγγύης. Κάποιοι, πάντως, βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Η είσοδος της ακροδεξιάς στη Βουλή μπορεί να δώσει ώθηση στη διαδικασία πριν το «παράθυρο ευκαιρίας» κλείσει εντελώς. Αυτό λέει τουλάχιστον στο Reuters ο ερευνητής του LSE Τζέιμς Κερ Λίντσεϊ. Θα δικαιωθεί;

Ποιες είναι οι επιπτώσεις της ανόδου των ακραίων και αντιευρωπαϊκών κομμάτων στις αγορές; Η απάντηση που δίνει η έγκυρη οικονομική εφημερίδα Il Sole 24 Ore είναι ξεκάθαρη: «Προκαλεί πολιτική αστάθεια, ενώ υπονομεύει την πορεία των δομικών μεταρρυθμίσεων, καθώς και τη δημοσιονομική πειθαρχία με αποτέλεσμα να επιβραδύνεται η ανάπτυξη και η σχέση χρέους / ΑΕΠ να παραμένει αμετάβλητη».

Μέσα σε λίγες ημέρες – σημειώνει η εφημερίδα του ιταλικού ΣΕΒ – δύο μικρές χώρες έστειλαν το μήνυμα στις αγορές ότι υπάρχει ένας πολιτικός κίνδυνος στην ευρωζώνη που δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Ο κίνδυνος αυτός κάνει τους μη ευρωπαίους επενδυτές επιφυλακτικούς. «Ακόμη και αν κάποιος θεωρεί ότι το Brexit, το Grexit ή ο λαϊκισμός της Λεπέν δεν είναι παρά καμπανάκια που χτυπούν και που τελικά μπορεί να ενισχύσουν την πορεία της ενοποίησης, η αλήθεια είναι ότι η πολιτική για τις αγορές παραμένει μια μαύρη τρύπα, κάτι που δεν μπορεί να προβλεφτεί και να αποκωδικοποιηθεί».

Η πολιτική, πάντως, είναι και η μοναδική που μπορεί να δώσει τη λύση.

Η άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων στο Βιετνάμ που ανακοίνωσε ο Μπαράκ Ομπάμα κατά την επίσκεψή του στη χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας έχει ασφαλώς έναν προφανή συμβολισμό. Εχει όμως και έναν συγκεκριμένο στόχο. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την Κίνα. Από το 1979, οι σχέσεις ανάμεσα στο Πεκίνο και το Ανόι έχουν αλλάξει: από σύμμαχος, η Κίνα μεταμορφώθηκε σε νταή γείτονα. Οι πρόσφατες εντάσεις στην νότια Θάλασσα της Κίνας περιέπλεξαν ακόμη περισσότερο τις σχέσεις των δυο πλευρών.

Η επιθετικότητα του Πεκίνου – σημειώνει το BBC – θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο όχι μόνο την εθνική κυριαρχία του Βιεντάμ αλλά και την αλιεία καθώς και τις πετρελαϊκές δραστηριότητες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Ανόι ενισχύει την θαλάσσια άμυνά της αγοράζοντας, μεταξύ άλλων, υποβρύχια αντί δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων από τη Ρωσία. Τα τελευταία χρόνια, εξάλλου, οι αμυντικές δαπάνες του Βιετνάμ διπλασιάστηκαν, καθιστώντας τη χώρα τον όγδοο μεγαλύτερο εισαγωγέα στον κόσμο. Και με την άρση του εμπάργκο, το Βιετνάμ αποκτά πρόσβαση σε μερικά από τα εξελιγμένα οπλικά συστήματα που διαθέτουν οι ΗΠΑ.

Συμπέρασμα; Μπορεί οι συμμαχίες να έχουν αλλάξει, αλλά στον Ειρηνικό μυρίζει και πάλι μπαρούτι. Κι αυτό δεν ήταν ποτέ καλό.

Uber, Airbnb και όλες αυτές οι εφαρμογές της new economy που κάνουν τη ζωή μας πιο άνετη, πιο απλή προσφέροντάς μας αυτό που έχουμε ανάγκη ακριβώς όταν το χρειαζόμαστε. Λίγο ενδιαφέρει όμως το γεγονός ότι πίσω από αυτές τις υπηρεσίες εργάζονται άνθρωποι σε συνθήκες εργασιακής ανασφάλειας, χωρίς κατώτατο μισθό και χωρίς άδειες. Δικαιώματα που οι νέοι προοδευτικοί σε όλον τον κόσμο – οι κατ’ εξοχήν χρήστες αυτών των υπηρεσιών – υπερασπίζονται, αλλά ξεχνούν όταν πρόκειται γι’ αυτές τις υπηρεσίες.

«Είμαστε υποκριτές» γράφει ο Τζον Πολ Μπράμερ στον Guardian. «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να τα βάλουμε τις πολυεθνικές – εκτός εάν μας προσφέρουν κάποια βολική υπηρεσία. Είμαστε εναντίον της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στη θεωρία, αλλά στην πράξη δεν δίνουμε δεκάρα».  Απόδειξη; Μια πρόσφατη έρευνα της Pew Research Center, σύμφωνα με την οποία η πλειονότητα των χρηστών είναι αντίθετη σε μια μεγαλύτερη ρύθμιση της αγοράς αυτής. «Η βολή μάς έχει μετατρέψει σε τέρατα» καταλήγει ο Μπράμερ. Και εναποθέτει τις ελπίδες του στην επόμενη γενιά.

Δεν υπάρχει άνθρωπος στην Αλάσκα ή στον Καναδά που να μην έχει να διηγηθεί μια καλή ιστορία με αρκούδες, με καφέ αρκούδες, με πολικές αρκούδες και εσχάτως με τις διασταυρώσεις των δυο. Γιατί υπάρχουν. Είναι γνωστές ως pizzlies ή  grolars και προέκυψαν από τη διασταύρωση των πολικών αρκούδων με τα καφέ ξαδέλφια τους. Αυτό το νέο αρκούδας – γράφει η WP – εμφανίζεται όλο και περισσότερο σε περιοχές της Αλάσκας και του δυτικού Καναδά. Και πώς μοιάζουν; Μια από αυτές που πυροβόλησε ένας κυνηγός είχε το μεγάλο κεφάλι της καφέ αρκούδας αλλά άσπρο τρίχρωμα. Οι ειδικοί λένε ότι τα δυο είδη δεν ζουν στο ίδιο περιβάλλον. Οι πολικές αρκούδες είναι θαλάσσια θηλαστικά, ενώ οι καφέ ζουν στη στεριά. Η τήξη των πάγων, όμως, έφερε τα δυο είδη πιο κοντά. Κι έπειτα ήρθε ο έρωτας…