Η πιο μεγάλη απεργία διαρκείας, ή τέλος πάντων μία από τις μεγαλύτερες, άρχισε στη Γαλλία χθες, στις 16:34 ακριβώς. Και δεν θα ολοκληρωθεί παρά στις 31 Δεκεμβρίου την ίδια ώρα ακριβώς. Κάθε μέρα έως τότε οι γαλλίδες εργαζόμενες – και μόνο αυτές – θα κατεβάζουν τα μολύβια και θα κλείνουν τους υπολογιστές έστω και συμβολικά για να ισοφαρίσουν εκείνο το 15,1% που τις χωρίζει στις αμοιβές τους από τους άνδρες.

Και γιατί στις 16 και 34 λεπτά ακριβώς; Γιατί τόσο υπολόγισε η νεαρή οικονομολόγος Ρεμπεκά Ανσελέμ βασισμένη στα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας. Σύμφωνα με την ίδια, αυτό το χάσμα του 15,1% αντιστοιχεί σε 38,2 εργάσιμες ημέρες. Σε αυτό το είδος της διαμαρτυρίας είχε πάντως προηγηθεί η Ισλανδία όπου θεσμοθετήθηκε η Women’s Day Off και «γιορτάζεται» κάθε χρόνο στις 24 Οκτωβρίου, στις 14.38 ακριβώς. Αυτή τη χρονιά μάλιστα η κινητοποίηση είχε τη μεγαλύτερη επιτυχία από ποτέ. Πολλές γυναίκες έφυγαν από τις δουλειές τους για να διαδηλώσουν έξω από το κοινοβούλιο του Ρέκιαβικ.

Στη Γαλλία το ντεμπούτο της απεργίας ήταν πιο χαλαρό. «Δεν θέλουμε να αφήσουν οι γυναίκες τις δουλειές τους. Αυτό που θέλουμε είναι να συμβάλουμε στη διαμόρφωση μιας συλλογικής συνείδησης μέσω αυτού του συμβολισμού» εξηγούσε στη Monde η Ρεμπεκά Ανσελέμ που εκτός από οικονομολόγος είναι και επικεφαλής της γυναικείας οργάνωσης «Les Glorieuses». Αυτή πάντως είναι μια κινητοποίηση που έχει τη στήριξη πολλών εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου – από τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς και τη δήμαρχο του Παρισιού Αν Ινταλγκό έως την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν.

Η γαλλική έκδοση του ηλεκτρονικού περιοδικού Slate υπολόγισε μάλιστα πότε θα έπρεπε να σταματήσουν να εργάζονται οι γυναίκες σε κάθε μία από τις χώρες της ΕΕ για να καλύψουν την οικονομική διαφορά από τους άνδρες. Χειρότερα τα πράγματα είναι στην Εσθονία όπου οι γυναίκες θα έπρεπε να σταματήσουν να εργάζονται από τις 20 Σεπτεμβρίου και ώρα 17:20 έως το τέλος του χρόνου. Και στην Ελλάδα; Κρατείστε την ημερομηνία: από σήμερα στις 11:07.

Φωτό: Από τη χθεσινή συγκέντρωση στην Πλας ντε λα Ρεπιμπλίκ στο Παρίσι υπέρ της ισότητας στις αμοιβές. Πηγή: REUTERS/Philippe Wojazer

Πώς μπορεί να σωθεί ο πλανήτης από την υπερθέρμανση; Απλό. Φορολογείς το κρέας, το γάλα και τα τυριά. Κι όχι μόνο περιορίζεις τα αέρια του θερμοκηπίου αλλά επιπλέον σώζεις και μισό εκατομμύριο ζωές τον χρόνο χάρις στην πιο υγιεινή διατροφή.

Αυτό είναι πάνω κάτω το πνεύμα μελέτης του πανεπιστημίου της Οξφόρδης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Nature  με την ένσταση από μέρους μας ότι το γάλα σώζει ζωές και κυρίως παιδιά. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι ένας φόρος της τάξης του 40% στο βοδινό κρέας, θα μείωνε την κατανάλωση κατά 13%, ενώ ένα 20% στα γαλακτοκομικά θα επέφερε μια μείωση της τάξης του 8%. Και δεν σταματούν εκεί οι υπολογισμοί. Με βάση το οικολογικό τους αποτύπωμα, το αρνί θα πρέπει να φορολογηθεί με 15%, τα πουλερικά με 8,5%, το χοιρινό με 7% και τα αυγά με 5%.

«Είναι σαφές – εξηγεί στον Guardian ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Μάρκο Σπρίνγκμαν – ότι εάν δεν κάνουμε κάτι για την κλιματική αλλαγή μέσω του διατροφικού μας συστήματος δεν έχουμε καμία ελπίδα να μειώσουμε τη μέση παγκόσμια θερμοκρασία κάτω από τους δύο βαθμούς Κελσίου». (Όχι και τόσο) άσχετο συμπέρασμα: όχι μόνο η κυβέρνηση εδώ έχει φορολογήσει σχεδόν τα πάντα, αλλά έχει φορολογήσει και τα λάθος πράγματα. Να θυμίσουμε επίσης ότι είχε προτιμήσει να επιβάλει ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση αντί στο βοδινό κρέας. Κι ας ελπίσουμε να μην της μπουν τίποτα ιδέες ειδικά για το γάλα.

Φωτό: Ο κτηνοτρόφος ποζάρει με την αγελάδα του. Αλλά ξέρουν και οι δυο τους πόσο κακό κάνουν στο περιβάλλον και την υγεία μας; Πηγή: Reuters/ Stephane Mahe

Ηταν σχετικά εύκολο να προβλέψει κανείς ότι το τέλος των κυρώσεων, μετά τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, θα άλλαζε το ενεργειακό πανόραμα του πλανήτη. Αν δεν μπορούσε να προβλεφθεί ακριβώς κάτι, ήταν ποια δυτική πετρελαϊκή εταιρία θα έσπευδε να επωφεληθεί πρώτη. Οπως φαίνεται, αυτή τελικά είναι η γαλλική Total. Μόνη; Οχι βέβαια. Αλλά σε συνεργασία με την (κι αυτό είναι εύκολο να το μαντέψει κανείς) κινεζική National Petroleum Corp. «Ο υπουργός Πετρελαίου του Ιράν – γράφουν οι Financial Times – δήλωσε ότι αναμένεται να υπογραφεί την Τρίτη (σ.σ. σήμερα) η προκαταρκτική συμφωνία που προβλέπει την ανάπτυξη μιας νέας φάσης για τα τεράστια κοιτάσματα αερίου South Pars».

Η Total δεν θέλησε προς το παρόν να σχολιάσει. Αν ισχύουν πάντως οι πληροφορίες, ο γαλλικός κολοσσός επιστρέφει στο Ιράν έπειτα από έξι χρόνια. Κι επιστρέφει για τα καλά. Γιατί τα κοιτάσματα South Pars υπολογίζεται ότι περιέχουν 51 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αερίου και η συμφωνία (στην οποία συμμετέχει ως τρίτος εταίρος η National Iranian Oil Company) αποτιμάται σε 2 δισεκατομμύρια δολάρια.  Να σημειωθεί ότι το Ιράν είναι δεύτερο σε αποθέματα αερίου στον κόσμο και τέταρτο σε πετρέλαιο. Για να εκμεταλλευθεί όμως όλον αυτόν τον πλούτο χρειάζεται την τεχνογνωσία και τις επενδύσεις ξένων εταιριών. Και κάπως έτσι η ανθρωπότητα, αντί  για πόλεμο, κάνει μπίζνες.

Φωτό: Οι εγκαταστάσεις στα κοιτάσματα αερίου South Pars του Ιράν. Ποιος θα τα πάρει; Πηγή: FT/EPA

Τον πάγο έσπασε η Κάρμεν: «Ηταν ένα βράδυ που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο Σάντρο ήρθε στην κουζίνα και μου ανακοίνωσε ότι θα σταματούσε το σχολείο. Τότε πήγαινε στην πρώτη Λυκείου. Για τα επόμενα τρία χρόνια έζησε στο δωμάτιό του. Παράτησε το ποδόσφαιρο, έγινε χορτοφάγος, σταμάτησε να τρώει στο τραπέζι μαζί μας».

Τον λόγο στη συνέχεια πήρε μια άλλη μητέρα, η Τζούλια: «Ο Μάρκο τελείωσε κανονικά το σχολείο, τα προβλήματα άρχισαν μετά, όταν δούλευε ως πωλητής σε μια επιχείρηση. Επειτα από μερικούς μήνες, του είπαν ότι δεν αναγνωρίζουν την προϋπηρεσία του και ότι δεν θα τον πληρώσουν. Από τότε κατέβασε ρολά. Αρνήθηκε να συνεχίσει τις σπουδές του, τον κατέκλυσε ένα συναίσθημα ντροπής και ανικανότητας. Η μοναδική του συντροφιά τώρα είναι η μουσική». Παρεμβάλλεται η Νικολέτα: «Ο Φραντσέσκο μού εξομολογήθηκε μια μέρα ότι το σχολείο ήταν γι’ αυτόν ένας καθημερινός εφιάλτης. Κλείστηκε στο δωμάτιό του και δημιούργησε ένα δίκτυο ψηφιακών φίλων από διάφορες πόλεις».

Οι μητέρες αυτές έσπασαν τη σιωπή τους σε μια συζήτηση που φιλοξένησε στα γραφεία της η Corriere della Sera. Οι ιστορίες τους –ή μάλλον οι ιστορίες των παιδιών τους- μοιάζουν. Είναι παιδιά που αποφασίζουν να απομονωθούν από την κοινωνία και που οι ψυχολόγοι κατατάσσουν στα πιο ευαίσθητα της κατηγορίας ΝΕΕΤ. Ποιοι ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία; Οι νέοι που ούτε δουλεύουν ούτε σπουδάζουν βιώνοντας έναν αποκλεισμό και ένα αδιέξοδο από το οποίο γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βγουν.

Το φαινόμενο της κοινωνικής απομόνωσης είναι γνωστό στην Ιαπωνία από τη δεκαετία του 1980. Στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου λέγεται «Χικικομόρι». Στην Ευρώπη, δεν υπάρχει ανάλογος όρος. Φαίνεται, όμως, ότι αρχίζει να ανθεί εκεί όπου θερίζει η νεανική ανεργία – και η Ιταλία είναι μία από αυτές τις χώρες. Σκεφτείτε τώρα ποιες είναι οι άλλες χώρες. Κι ότι οι ιταλοί χικικομόρι υπολογίζονται ήδη σε εκατό χιλιάδες.

Φωτό: Σκηνή από την ταινία του Μάρκο Πράτι «Hikikomori». Πηγή: CdS