Θα είχε ενδιαφέρον να μετρήσει κανείς όλες -μα όλες- τις θεωρίες που έχουν διατυπωθεί για το μυστήριο του Τρίγωνου των Βερμούδων. Από τους εξωγήινους και την άλλη διάσταση έως την υποτιθέμενη τρύπα που ρουφάει αχόρταγα αεροπλάνα και βαπόρια. Ακόμη και με τις πιο εξωφρενικές θεωρίες, πάντως, το μυστήριο παραμένει μυστήριο. Γι’ αυτό έχει μάλλον την αξία της η τελευταία θεωρία που διατυπώθηκε και συνδέει το μυστήριο απλώς με ένα φυσικό φαινόμενο.

Και ποιο είναι αυτό; Σύμφωνα με τη διατύπωση του καθηγητή Μετεωρολογίας στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο Στιβ Μίλερ και τον καθηγητή Ράντι Τσέρβενι από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα, πρόκειται για «βόμβες αέρα» που δημιουργούνται και ενεργοποιούνται αποκλειστικά και μόνο σε εκείνη την περιοχή του Ατλαντικού Ωκεανού, δηλαδή στο τρίγωνο που ορίζεται από τη Φλόριντα, τις Βερμούδες και το Πουέρτο Ρίκο. Αλήθεια ή ψέματα, ή καλύτερα πραγματικότητα ή φαντασία, όπως σημειώνει η Corriere della Sera, αυτές οι βόμβες αέρα μοιάζουν με εξαγωνικούς στροβίλους και προκαλούν ισχυρότατους τοπικούς ανέμους η ταχύτητα των οποίων φτάνει τα 300 χιλιόμετρα την ώρα.

Ε, λένε οι δυο επιστήμονες, ένας τέτοιος άνεμος είναι ικανός να αρπάξει ένα αεροπλάνο και να το εξαφανίσει ή να προκαλέσει κύματα τόσο τεράστια που καταπίνουν ένα πλοίο μέσα σε λίγα λεπτά. Πώς να μην πάει μετά το μυαλό σου σε εξωγήινους, υπερφυσικές δυνάμεις, πολιτισμούς που ζουν στα βάθη των ωκεανών και κάθε τόσο σπάνε πλάκα με τον πολιτισμό της επιφάνειας ή αόρατες τρύπες που ανοίγουν και κλείνουν ποιος ξέρει πώς; Οι ίδιοι πάντως παραδέχονται ότι θα χρειαστεί περαιτέρω έρευνα με δορυφόρους και άλλα εργαλεία που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία. Ως τότε, ας αφήσουμε την φαντασία μας να καλπάσει.

Φωτο: Καλλιτεχνική αναπαράσταση των στροβίλων που δημιουργούν οι υποτιθέμενες «βόμβες αέρα». Πηγή: www.youtube.com

«Σήμερα δεν έπεσαν βόμβες, ούτε και χθες. Πράγμα που είναι καλό: μπορείς να βγεις, μπορείς να προσποιηθείς ότι η ζωή σου είναι κανονική». Οσα λέει στην Washington Post ο Ομαΐρ Σααμπάν, πρώην φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Χαλεπίου, δεν είναι μόνο μια συγκλονιστική μαρτυρία, είναι κι ένας οδηγός επιβίωσης σε μια πόλη που -προειδοποιούν τα Ηνωμένα Εθνη- που μπορεί και να έχει εξαφανιστεί τελείως από τον χάρτη έως το τέλος χρόνου. Είναι ένας οδηγός επιβίωσης για τους 250.000 ανθρώπους που παραμένουν στην πόλη ενώ τα ρωσικά μαχητικά βομβαρδίζουν και οι δυνάμεις του Ασαντ σφυροκοπούν.

«Διαλέξτε διαμερίσματα στους χαμηλούς ορόφους των κατοικιών: είναι λιγότερο πιθανό να καταστραφούν από τους βομβαρδισμούς – ακόμη και αν οι ρωσικές επιθέσεις τώρα τελευταία γίνονται με βόμβες που καταστρέφουν ολόκληρο το κτίριο. Μην κάθεστε στα δωμάτια που βλέπουν στον δρόμο, κινδυνεύετε από τους ελεύθερους σκοπευτές. Εγώ και η γυναίκα μου προσπαθούμε να είμαστε συνέχεια κοντά ο ένας στον άλλον: αν είναι να πεθάνουμε, προτιμάμε να το κάνουμε μαζί. Κρατείστε τα παιδιά μακριά από τον δρόμο. Διακρίνετε τον θόρυβο των αεροπλάνων που πετούν – εάν είναι κατασκοπευτικά, θα ακολουθήσει σύντομα βομβαρδισμός. Εάν συναντήσετε φίλους ή γνωστούς, χαιρετίστε τους ξέροντας ότι μπορεί και να μην τους ξαναδείτε ποτέ. Παρακολουθείτε τις ειδήσεις: όταν γίνονται ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, η καθημερινότητα είναι πιο ασφαλής. Μην εμπιστεύεστε υπερβολικά την κατάπαυση του πυρός, δεν ξέρετε ποτέ τι μπορεί να συμβεί. Προσπαθείτε να διατηρείτε την ψυχραιμία σας, μπορεί να χαθούν τα πάντα μέσα σε μια στιγμή. Να εύχεστε να μην χρειαστεί να πάτε σε νοσοκομείο, οι συνθήκες είναι τραγικές. Ψάξτε για τρόφιμα αμέσως μόλις μπορείτε, καλλιεργείστε ένα κομμάτι γης αν έχετε κι ακόμη κι αν αυτό είναι σπαρμένο με πτώματα».

Μα γιατί δεν φεύγει όπως έκαναν χιλιάδες άλλοι; «Γιατί αυτή είναι η πόλη μου. Αγωνίστηκα για την ελευθερία της. Και το όνειρό μου είναι να ζήσω σε ένα ελεύθερο Χαλέπι».

Φωτο: Κάνοντας ποδήλατο στο βομβαρδισμένο Χαλέπι. Ή η ψευδαίσθηση μιας κανονικής ζωής REUTERS/Abdalrhman Ismail

Χρειάζεται να μην είσαι υποκριτής για να εγκωμιάσεις την υποκρισία -τουλάχιστον στην πολιτική. Κι αυτό κάνει ο Τζόναθαν Ρόους στους New York Times – ή μάλλον εξηγεί γιατί είναι όχι μόνο λογικό να λες άλλα πράγματα δημοσίως και άλλα ιδιωτικώς αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι και επιβεβλημένο.

Η αφορμή στον αναλυτή του ινστιτούτου Brookings και συγγραφέα δόθηκε από την αποκάλυψη των όσων είχε πει η Χίλαρι Κλίντον κεκλεισμένων των θυρών στα γεράκια της Ουόλ Στριτ – μεταξύ άλλων ακούγεται να τους λέει ότι πρέπει να χαλιναγωγήσουν τις ορέξεις τους για «πολιτικούς λόγους». Οι αντίπαλοι της υποψήφιας των Δημοκρατικών είχαν βρει τότε την ευκαιρία να την κατηγορήσουν για διπλή γλώσσα. Ε και; «Στην πολιτική, η υποκρισία και η αμφισημία είναι εργαλεία» υποστηρίζει ο Ράους.

«Ασφαλώς, αυτά τα εργαλεία μπορεί να χρησιμοποιηθούν παράνομα ή προς ίδιον όφελος όπως είχε κάνει ο Νίξον στην υπόθεση Γουότεργκεϊτ. Αλλά μπορεί και να χρησιμοποιηθούν για την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος: για να αποφευχθεί ένας εμφύλιος πόλεμος όπως στην περίπτωση του Λίνκολν ή για την προστασία του κύρους και της ασφάλειας της χώρας όπως όταν ο Αϊζενχάουερ αρνήθηκε ότι η ΕΣΣΔ είχε καταρρίψει ένα κατασκοπευτικό αεροπλάνο των ΗΠΑ». Κι έπειτα, κάποιες διαπραγματεύσεις δεν θα ολοκληρώνονταν ποτέ εάν γινόταν γνωστό κάθε τους βήμα. Μήπως η αλφαβήτα της διπλωματίας δεν είναι να ξέρεις να διαχωρίζεις αυτά που μπορούν να ειπωθούν από αυτά που πρέπει να μείνουν κρυφά;

Εντάξει, η Χίλαρι υπερβάλει με τη μυστικοπάθειά της, δίνει πάντα την αίσθηση ότι άλλα λέει και άλλα έχει στο μυαλό της. «Στο βάθος όμως ξέρουμε πως έχει δίκιο. Αλλά να μείνει μεταξύ μας ε;».

Φωτό: Η Χίλαρι Κλίντον όπως την φαντάστηκε η εικονογράφος των ΝΥΤ Ρουθ Φρίμσον

Η έρευνα του πανεπιστημίου της Αϊόβα έγινε για καλό σκοπό: για να μάθουν επιτέλους οι άνδρες πότε και εάν ενδιαφέρονται γι’ αυτούς οι γυναίκες και να σταματήσουν να την «πέφτουν» ξεπερνώντας πολλές φορές τα όρια ακόμη και αυτής της σεξουαλικής παρενόχλησης.

Τα πρώτα πειράματα πάντως έδειξαν ότι ο δρόμος της κατανόησης είναι μακρύς. Και να γιατί: φανταστείτε, εάν είστε άνδρας, να σας δείχνουν μια σειρά από φωτογραφίες γυναικών και να σας ρωτούν ποιες από αυτές δείχνουν κατά τη γνώμη σας ότι «παίζουν». Φανταστείτε επίσης να σας δίνουν και οδηγίες λέγοντάς σας να μην κάνετε φόκους στα ρούχα τους αλλά στη γλώσσα του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου. Κι εσείς, παρά τις οδηγίες, να πηγαίνετε με τον κλασικό (και λάθος) τρόπο: φοράει μίνι; Αρα «παίζει». Οσι συμμετείχαν στο πείραμα φαίνεται επίσης να παρασύρθηκαν από την εξωτερική εμφάνιση: όσο πιο όμορφη τόσο πιο διαθέσιμη τους φάνηκε μια γυναίκα.

Οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, τουλάχιστον προς το παρόν, ο μόνος τρόπος για να μην γίνονται παρανοήσεις είναι να ρωτά κανείς απευθείας εάν υπάρχει ενδιαφέρον – κι αν δεν υπάρχει να αποσύρεται ο ερωτών διακριτικά. Στο μεταξύ, και μέχρι να βελτιωθεί η επικοινωνία των δυο φύλων, το Quartz προσφέρει σε όποιον θέλει να δει πού βρίσκεται το τεστ των ερευνητών του πανεπιστημίου της Αϊόβα.

Φωτό: Τα κορίτσια του πειράματος. Ποια νομίζετε πώς ενδιαφέρεται για σας;