Και ναι και όχι. Και είναι καλή αυτή η παγκοσμιοποιημένη αντίδραση, η ομόφωνη, πολύχρωμη και πολυεθνική καταδίκη της τρομοκρατίας, αλλά ταυτόχρονα, για κάποιους είναι υποκριτική, ενέχει σκοπιμότητες, αμπαλλάρει ιδιοτέλειες, είναι στιγμιαία.

(Τη σκέψη αυτή, που την κάναμε όλοι, πρώτοι απ΄όλους την έκαναν οι γάλλοι και ιδιαίτερα οι άνθρωποι του Charlie Hebdo. Επ΄αυτού διάβασα ορισμένα ενδιαφέροντα δημοσιεύματα στη “Monde” και σας αναμεταδίδω τη συνόψισή τους).

«Χτυπάνε για μας οι καμπάνες της Νότρ Ντάμ; Ονειρευόμαστε;» αναρωτήθηκε ειρωνικά ο αρχισυντάκτης του Charlie Hebdo, ενός ακραία αντικληρικού περιοδικού. Πρόκειται για μια από τις αντινομίες που εκδηλώνονται τις μέρες τούτες, στο κλίμα της παγκόσμιας ανατριχίλας που προκάλεσε η σφαγή των ανθρώπων του διάσημου πια περιοδικού. Μια θεαματική αντινομία όμως, είναι η συμμετοχή συγκεκριμένων ηγετών στη μεγάλη διαδήλωση της Κυριακής στο Παρίσι. Είναι εκείνοι οι ηγέτες που κυνήγησαν και κυνηγούν στις χώρες τους την ελευθερία – του τύπου, της έκφρασης, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Ανάμεσά τους βρέθηκαν: ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκεί Λαβρόφ, ο πρόεδρος της Γκαμπόν Αλί Μπόνγκο, ο βασιλιάς και η βασίλισσα της Ιορδανίας Αμπντουλλάχ ΙΙ και Ράνια, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ, όπως επίσης ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Β. Όρμπαν.

Με άλλα λόγια το δικαίωμα της ελευθερίας στην έκφραση του «Charlie Hebdo» εμφανίστηκαν στο Παρίσι να υπερασπίζονται: ο ηγέτης της Τουρκίας – της χώρας που καταλαμβάνει την 154η θέση (στις 180 χώρες) σε θέματα ελευθερίας της έκφρασης και  όπου πρόσφατα συνελήφθησαν δεκάδες διακεκριμένοι δημοσιογράφοι (όπως ο αρχισυντάκτης της «Zaman», ο πρόεδρος τηλεοπτικού σταθμού και άλλοι δημοσιογράφοι σε 13 πόλεις της χώρας). Ο εκπρόσωπος της ρωσικής διπλωματίας, της χώρας δηλαδή όπου  πρόσφατα καταδικάστηκε μπλόγκερ σε φυλάκιση τρισήμισυ ετών, ενώ διαρκώς περικόπτεται το δικαίωμα έκφρασης των ομοφυλοφίλων. Ο πρόεδρος της Γκαμπόν, η σιδερένια γροθιά του οποίου έκλεισε πρόσφατα δύο αντιπολιτευτικά περιοδικά, ενώ οι μονάρχες της Ιορδανίας βασιλεύουν σε μια χώρα όπου συχνά συλλαμβάνονται «αντιφρονούντες» δημοσιογράφοι. Η ισραηλινή τριανδρία περιλαμβάνει άλλωστε τον (ακροδεξιό σιωνιστή) υπουργό Οικονομικών Ναφταλί Μπένετ, που το 2013 είχε καυχηθεί πως «σκότωσα πολλούς άραβες στη ζωή μου. Και δεν βλέπω κανένα πρόβλημα σ΄αυτό», ενώ ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας ήταν αυτός που το 2010 επέβαλε μια νομοθεσία εξαιρετικά περιοριστική στην ελευθερία λειτουργίας των ΜΜΕ…

Οι ίδιοι οι άνθρωποι του «Charlie Hebdo» πάντως, με μεγάλη ωριμότητα σχολίασαν πως το περιοδικό τους, που ήταν αντισυστημικό, ξαφνικά έγινε μέρος του συστήματος. «Νομίζω ότι το Charlie Hebdo θα μπορούσε να απουσιάζει από τη διαδήλωση. Ταυτόχρονα θεωρώ υπέροχη την εκδήλωση αυτού του κινήματος υποστήριξης» παρατήρησε κάποιος και κάποια άλλη  πρόσθεσε: «ενσωματωθήκαμε στους θεσμούς, για μια ή δυό βδομάδες. Αυτό είναι κάτι καινούργιο. Αλλά πρόκειται για μια υποχρεωτική μετάβαση, που δεν με βρίσκει αντίθετη. Ξέρω άλλωστε, ότι σε μερικές βδομάδες, μια καινούργια είδηση θα έρθει να μας σκεπάσει και θα ξαναβρεθούμε μόνοι μας»…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News