Ποιος Ευρωπαίος φοβάται περισσότερο τον Αλέξη Τσίπρα; Είναι Ιρλανδός και μάλιστα πρωθυπουργός, λέγεται Έντα Κένι.

(Πρόκειται για ένα άρθρο που διάβασα στον ιρλανδικό Independent, όπου προκαταλαμβάνονται πολλές εξελίξεις οι οποίες όμως είναι στο στάδιο της διαμόρφωσης – παρόλα αυτά είναι πολύ ενδιαφέρον και σας το μεταφέρω).

Στην Ιρλανδία θα έχουν εκλογές περίπου σε ένα χρόνο και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί αναταράξεις στο ιρλανδικό πολιτικό σκηνικό. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης είδαν με αγαλλίαση τη νίκη του, καθώς οι Ιρλανδοί ψηφοφόροι θα μπορούν πλέον να εγκαλέσουν τον (δεξιό) πρωθυπουργό τους ότι ήταν το «σκυλάκι» της τρόικας, που τους επέβαλε ένα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας στην εξυπηρέτηση του προγράμματος διάσωσης (που ολοκληρώθηκε πέρσι), ενώ οι Έλληνες πετυχαίνουν μιαν αναδιάρθρωση και μια ελάφρυνση του χρέους τους.

Κατά τον αρθρογράφο Thomas Molloy, με αυτές τις σκέψεις ο κ. Κένι  έδειχνε αμήχανος κι εκνευρισμένος στο Νταβός, όταν ο Φινλανδός ομόλογός του Αλεξάντερ Στούμπ «μαλάκωσε τη στάση του έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας υπαινικτικά ότι κάποια μορφή συμφωνίας για την απομείωση του χρέους είναι πιθανή. Αν οι Φινλανδοί, μπορούν να επιβιώσουν μιας συμφωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε να είστε σίγουροι ότι οι Γερμανοί κι οι Ολλανδοί έδωσαν ήδη την άδειά τους. Γι' αυτό και ο κ. Κένι αργότερα έκανε μια οργισμένη προειδοποίηση, για το «ρεύμα του λαϊκισμού» που μπορεί να καταστρέψει την οικονομική ανάκαμψη της Ιρλανδίας. Και η ειρωνεία της ιστορίας είναι, ότι ο ηγέτης ενός από τα πλέον ξεδιάντροπα λαϊκιστικά κόμματα στην Ευρώπη, καταδικάζει τον λαϊκισμό! Πάει πολύ» σημειώνει ο αρθρογράφος.

Ανατρέχοντας στην κρίση της Ισλανδίας, σημειώνει επίσης ότι όταν η κυβέρνηση του Ρέικιαβικ αποφάσιζε να ακολουθήσει ένα διαφορετικό δρόμο απ΄ αυτόν της Ιρλανδίας «και τότε με πάθος επιχειρηματολογούσαμε για τα πλεονεκτήματα των δύο διαφορετικών προσεγγίσεων. Και όμως, μέχρι σήμερα, στην πραγματικότητα δεν έχουμε καθαρή εικόνα για το αν η Ισλανδία ή η Ιρλανδία πήραν τη σωστή απόφαση, μολονότι πέρασαν έξι-εφτά χρόνια από την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος».

Ο αναλυτής υπενθυμίζοντας  λοιπόν, ότι οι συγκρίσεις είναι άστοχες όταν δεν υπάρχουν σαφή δεδομένα, τονίζει ακόμη ότι «οι οικονομικές αποφάσεις θέλουν χρόνο για να δοκιμαστούν. Μια οικονομία μπορεί να φαίνεται εξαιρετική για πολλά χρόνια, ωσότου γίνει φανερό ότι εφαρμόζει ένα κενό πρόγραμμα».

Κατά την άποψή του, εξάλλου, η Ιρλανδία με τη ρευστοποίηση της Anglo-Irish και την ελάφρυνση των δανείων του ΔΝΤ, πέτυχε ήδη πολλά – «δεν θα μας δώσουν κάτι περισσότερο» λέει και συστήνει στους  αναγνώστες του «να μη φθονούν τους Έλληνες. Είναι σαν να ζηλεύεις κάποιον άρρωστο, επειδή του δείχνει μεγαλύτερη προσοχή ο γιατρός».

(Το ενδιαφέρον σε τούτο το άρθρο, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται στην ανάδειξη της μεγάλης εικόνας, που είναι πολύ πιο σύνθετη από όσο νομίζουμε. Η διαπάλη στην αναμόρφωση του συσχετισμού δυνάμεων ασφαλώς θα είναι πολύ σκληρή και πάρα πολύ εκτεταμένη. Κανένας ευρωπαϊκός θεσμός και καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν θα μείνει ανεπηρέαστη και άρα σήμερα οι πάντες ανταλλάσσουν τις προειδοποιητικές βολές).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News